Job 8
1 Et Bildad, le Shukhite, répondit et dit:
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 Jusques à quand diras-tu ces choses, et les paroles de ta bouche seront-elles un vent impétueux?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Est-ce que Dieu pervertit le droit? Le Tout-puissant pervertira-t-il la justice?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Si tes fils ont péché contre lui, il les a aussi livrés en la main de leur transgression.
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Si tu recherches Dieu et que tu supplies le Tout-puissant,
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 Si tu es pur et droit, certainement il se réveillera maintenant en ta faveur, et rendra prospère la demeure de ta justice;
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 Et ton commencement aura été petit, mais ta fin sera très grande.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Car interroge, je te prie, la génération précédente, et sois attentif aux recherches de leurs pères;
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 Car nous sommes d’hier et nous n’avons pas de connaissance, car nos jours sont une ombre sur la terre.
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 Ceux-là ne t’enseigneront-ils pas, ne te parleront-ils pas, et de leurs cœurs ne tireront-ils pas des paroles?
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 Le papyrus s’élève-t-il où il n’y a pas de marais? Le roseau croît-il sans eau?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 Encore dans sa verdeur, sans qu’on l’ait arraché, avant toute herbe il sèche.
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 Tels sont les sentiers de tous ceux qui oublient Dieu; et l’attente de l’impie périra;
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Son assurance sera retranchée, et sa confiance sera une toile d’araignée:
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 Il s’appuiera sur sa maison, et elle ne tiendra pas; il s’y cramponnera, et elle ne restera pas debout.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Il est verdoyant devant le soleil, et son rameau s’étend sur son jardin;
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 Ses racines s’entrelacent dans un tas de rocaille, il voit la demeure des pierres;
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 S’Il l’ôte de sa place, celle-ci le désavouera: Je ne t’ai pas vu!
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 Telles sont les délices de ses voies; et de la poussière, d’autres germeront.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Voici, Dieu ne méprisera pas l’homme parfait, et ne soutiendra pas les mains des méchants:
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Tandis qu’il remplira ta bouche de rire et tes lèvres de chants de joie,
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 Ceux qui te haïssent seront revêtus de honte, et la tente des méchants ne sera plus.
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
