Job 6

1 Et Job répondit et dit:

Ijob respondis kaj diris:

2 Oh! si mon chagrin était bien pesé, et si on mettait toute ma calamité dans la balance!

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

3 Car maintenant elle pèserait plus que le sable des mers; c’est pourquoi mes paroles sont outrées;

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

4 Car les flèches du Tout-puissant sont en moi, leur venin boit mon esprit; les frayeurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

5 L’âne sauvage brait-il auprès de l’herbe? Le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

6 Ce qui est insipide, le mange-t-on sans sel? Y a-t-il de la saveur dans le blanc d’un œuf?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

7 Ce que mon âme refusait de toucher est comme ma dégoûtante nourriture.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

8 Oh! si ma demande s’accomplissait, et si Dieu m’accordait mon désir,

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

9 S’il plaisait à Dieu de m’écraser, de lâcher sa main et de me retrancher!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

10 Alors il y aurait encore pour moi une consolation, et, dans la douleur qui ne m’épargne pas, je me réjouirais de ce que je n’ai pas renié les paroles du Saint.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

11 Quelle est ma force pour que j’attende, et quelle est ma fin pour que je patiente?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

12 Ma force est-elle la force des pierres? Ma chair est-elle d’airain?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

13 N’est-ce pas qu’il n’y a point de secours en moi, et que toute capacité est chassée loin de moi?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

14 À celui qui est défaillant est due la miséricorde de la part de son ami, sinon il abandonnera la crainte du Tout-puissant.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

15 Mes frères m’ont trahi comme un torrent, comme le lit des torrents qui passent,

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

16 Qui sont troubles à cause des glaces, dans lesquels la neige se cache;

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

17 Au temps où ils se resserrent ils tarissent, quand la chaleur les frappe ils disparaissent de leur lieu:

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

18 Ils serpentent dans les sentiers de leur cours, ils s’en vont dans le désert, et périssent.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

19 Les caravanes de Théma les cherchaient du regard, les voyageurs de Sheba s’attendaient à eux;

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

20 Ils ont été honteux de leur confiance; ils sont venus là, et ont été confondus.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

21 De même maintenant vous n’êtes rien; vous avez vu un objet de terreur, et vous vous êtes effrayés.

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

22 Ai-je dit: Donnez-moi, et de votre richesse faites-moi des présents,

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

23 Et délivrez-moi de la main de l’oppresseur, et rachetez-moi de la main des terribles?

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

24 Enseignez-moi, et je me tairai; et faites-moi comprendre en quoi je me trompe.

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

25 Combien sont puissantes les paroles justes! Mais la censure de votre part que reprend-elle?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

26 Songez-vous à censurer des discours? Mais les paroles d’un désespéré ne sont faites que pour le vent.

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

27 Certes, vous tombez sur l’orphelin, et vous creusez [une fosse] pour votre ami.

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

28 Et maintenant, si vous voulez, regardez-moi; vous mentirais-je donc en face?

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

29 Revenez, je vous prie; qu’il n’y ait pas d’injustice; oui, revenez encore: ma justice sera là.

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

30 Y a-t-il de l’iniquité en ma langue? Mon palais ne discernerait-il pas la méchanceté?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?