Job 38
1 Et l’Éternel répondit à Job du milieu du tourbillon, et dit:
La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:
2 Qui est celui-ci qui obscurcit le conseil par des discours sans connaissance?
Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?
3 Ceins tes reins comme un homme, et je t’interrogerai et tu m’instruiras!
Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.
4 Où étais-tu quand j’ai fondé la terre? Déclare-le-moi, si tu as de l’intelligence.
Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.
5 Qui lui a établi sa mesure, – si tu le sais? Ou qui a étendu le cordeau sur elle?
Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?
6 Sur quoi ses bases sont-elles assises, ou qui a placé sa pierre angulaire,
Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,
7 Quand les étoiles du matin chantaient ensemble, et que tous les fils de Dieu éclataient de joie?
Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?
8 Et qui a renfermé la mer dans des portes, quand elle rompit [les bornes] et sortit de la matrice,
Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;
9 Quand je fis de la nuée son vêtement, et de l’obscurité ses langes;
Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,
10 Quand je lui découpai ses limites et lui mis des barres et des portes,
Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,
11 Et que je dis: Tu viendras jusqu’ici et tu n’iras pas plus loin, et ici s’arrêtera l’orgueil de tes flots?
Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?
12 As-tu, de ta vie, commandé au matin? As-tu montré à l’aube du jour sa place,
Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,
13 Pour qu’elle saisisse les bords de la terre, et que les méchants en soient secoués?
Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;
14 Elle se change comme l’argile d’un sceau, et [toutes choses] se présentent parées comme d’un vêtement;
Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;
15 Et leur lumière est ôtée aux méchants, et le bras levé est cassé.
Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?
16 Es-tu allé aux sources de la mer, et t’es-tu promené dans les profondeurs de l’abîme?
Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?
17 Les portes de la mort se sont-elles découvertes à toi? Et as-tu vu les portes de l’ombre de la mort?
Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?
18 Ton regard a-t-il pénétré jusque dans les vastes espaces de la terre? Dis-le, si tu connais tout cela.
Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?
19 Où est le chemin vers le séjour de la lumière? et les ténèbres, où est leur place?
Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,
20 Pour que tu les prennes à leur limite, et que tu connaisses les sentiers de leur maison?
Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?
21 Tu le sais, car tu étais né alors, et le nombre de tes jours est grand!
Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?
22 Es-tu allé aux trésors de la neige, et as-tu vu les trésors de la grêle,
Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,
23 Que j’ai mis en réserve pour le temps de la détresse, pour le jour du combat et de la guerre?
Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?
24 Par quel chemin se distribue la lumière, et le vent d’orient se répand-il sur la terre?
Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?
25 Qui a découpé des canaux aux torrents de pluie, et un chemin à l’éclair des tonnerres,
Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,
26 Pour faire pleuvoir sur une terre où il n’y a personne, sur le désert où il n’y a pas d’hommes;
Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,
27 Pour rassasier les lieux désolés et déserts, pour faire germer les pousses de l’herbe?
Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?
28 La pluie a-t-elle un père? ou qui engendre les gouttes de la rosée?
Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?
29 Du sein de qui sort la glace? et le frimas des cieux, qui l’enfante?
El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?
30 Devenues pierre, les eaux se cachent, et la surface de l’abîme se prend.
Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.
31 Peux-tu serrer les liens des Pléiades, ou détacher les cordes d’Orion?
Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?
32 Fais-tu sortir les signes du zodiaque en leurs saisons, et mènes-tu la grande Ourse avec ses filles?
Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?
33 Connais-tu les lois des cieux, ou établis-tu leur empire sur la terre?
Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?
34 Peux-tu élever ta voix vers les nuages, en sorte que des torrents d’eau te couvrent?
Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?
35 As-tu lancé la foudre, en sorte qu’elle soit allée et t’ait dit: Me voici?
Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?
36 Qui a mis la sagesse dans les reins, ou qui donna l’intelligence à l’esprit?
Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?
37 Qui a compté les nuages dans [sa] sagesse? et qui verse les outres des cieux,
Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,
38 Quand la poussière coule comme du métal en fusion et que les mottes se soudent entre elles?
Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?
39 Est-ce toi qui chasses la proie pour la lionne, et qui rassasies l’appétit des lionceaux,
Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,
40 Quand ils sont couchés dans leurs tanières [et] se tiennent aux aguets dans leur fourré?
Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?
41 Qui prépare au corbeau sa pâture quand ses petits crient à Dieu [et] qu’ils errent sans nourriture?
Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?
