Job 23

1 Et Job répondit et dit:

Job antwoordde, en sprak:

2 Encore aujourd’hui ma plainte est amère, la main qui s’appesantit sur moi est plus pesante que mon gémissement!

Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!

3 Oh! si je savais le trouver, et parvenir là où il est assis!

Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!

4 J’exposerais [ma] juste cause devant lui, et je remplirais ma bouche d’arguments;

Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;

5 Je saurais les paroles qu’il me répondrait, et je comprendrais ce qu’il me dirait.

Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.

6 Contesterait-il avec moi dans la grandeur de sa force? Non, mais il ferait attention à moi.

Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!

7 Là, un homme droit raisonnerait avec lui, et je serais délivré pour toujours de mon juge.

Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!

8 Voici, je vais en avant, mais il n’y est pas; et en arrière, mais je ne l’aperçois pas;

Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;

9 À gauche, quand il y opère, mais je ne le discerne pas; il se cache à droite, et je ne le vois pas.

Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.

10 Mais il connaît la voie que je suis; il m’éprouve, je sortirai comme de l’or.

Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:

11 Mon pied s’attache à ses pas; j’ai gardé sa voie, et je n’en ai point dévié.

Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!

12 Je ne me suis pas retiré du commandement de ses lèvres; j’ai serré [par-devers moi] les paroles de sa bouche plus que le propos de mon propre cœur.

Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:

13 Mais lui, il a une [pensée], et qui l’en fera revenir? Ce que son âme désire, il le fait.

Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!

14 Car il achèvera ce qui est déterminé pour moi; et bien des choses semblables sont auprès de lui.

Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:

15 C’est pourquoi je suis terrifié devant sa face; je considère, et je suis effrayé devant lui.

En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.

16 Et Dieu a fait défaillir mon cœur, et le Tout-puissant m’a frappé de terreur;

Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;

17 Parce que je n’ai pas été anéanti devant les ténèbres, et qu’il ne m’a pas caché l’obscurité.

Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!