Job 21
1 Et Job répondit et dit:
Ijob respondis kaj diris:
2 Écoutez, écoutez mon discours, et cela tiendra lieu de vos consolations.
Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
3 Supportez-moi, et moi je parlerai, et après mes paroles, moque-toi!
Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
4 Ma plainte s’adresse-t-elle à un homme? Et pourquoi mon esprit ne serait-il pas à bout de patience?
Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
5 Tournez-vous vers moi, et soyez étonnés, et mettez la main sur la bouche.
Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
6 Quand je m’en souviens, je suis terrifié, et le frisson saisit ma chair:
Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
7 Pourquoi les méchants vivent-ils, deviennent-ils âgés, et croissent-ils même en force?
Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
8 Leur postérité s’établit devant eux, auprès d’eux, et leurs descendants devant leurs yeux.
Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
9 Leurs maisons sont en paix, loin de la frayeur, et la verge de Dieu n’est pas sur eux.
Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
10 Leur taureau engendre sans manquer, leur vache vêle et n’avorte pas.
Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
11 Ils font sortir leurs jeunes enfants comme un troupeau, et leurs enfants s’ébattent.
Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
12 Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, et se réjouissent au son du chalumeau.
Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente. (Sheol h7585)
14 Et ils disent à Dieu: Retire-toi de nous, nous ne prenons pas plaisir à la connaissance de tes voies.
Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
15 Qu’est-ce que le Tout-puissant pour que nous le servions, et que nous profitera-t-il de nous adresser à lui?
Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
16 Voici, leur bonheur n’est pas dans leur main. Loin de moi le conseil des méchants!
Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
17 Combien de fois la lampe des méchants s’éteint-elle, et leur calamité vient-elle sur eux, [et] leur distribue-t-Il des douleurs dans sa colère,
Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
18 [Et] sont-ils comme la paille devant le vent, et comme la balle chassée par la tempête?
Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
19 Dieu réserve à ses fils [la punition de] sa méchanceté: il la lui rend, et il le saura;
Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
20 Ses yeux verront sa calamité, et il boira de la fureur du Tout-puissant.
Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
21 Car quel plaisir [a-t-il] à sa maison après lui, quand le nombre de ses mois est tranché?
Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
22 Est-ce à Dieu qu’on enseignera la connaissance, quand c’est lui qui juge ceux qui sont haut élevés?
Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
23 L’un meurt en pleine vigueur, entièrement tranquille et à l’aise;
Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
24 Ses flancs sont garnis de graisse, et la moelle de ses os est abreuvée.
Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
25 Et l’autre meurt dans l’amertume de son âme et n’a jamais goûté le bonheur.
Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
26 Ils gisent ensemble sur la poussière, et les vers les couvrent.
Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
27 Voici, je connais vos pensées, et vos plans contre moi pour me faire violence.
Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
28 Car vous dites: Où est la maison du noble, et où la tente des demeures des méchants?
Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
29 Ne l’avez-vous pas demandé à ceux qui passent par le chemin? Et n’avez-vous pas reconnu ce qui les distingue:
Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
30 Que le méchant est épargné pour le jour de la calamité, qu’ils sont emmenés au jour de la fureur?
En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
31 Qui lui dira en face sa voie? et ce qu’il a fait, qui le lui rendra?
Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
32 Il sera conduit dans un sépulcre, et sur le tertre il veillera.
Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
33 Les mottes de la vallée lui sont douces; et après lui tout homme suit à la file, et ceux qui l’ont précédé sont sans nombre.
Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
34 Et comment me consolez-vous avec de vaines [consolations]? Vos réponses restent perfides.
Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
