Job 13

1 Voici, tout cela, mon œil l’a vu, mon oreille l’a entendu et l’a compris.

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

2 Ce que vous connaissez, moi aussi je le connais; je ne vous suis pas inférieur.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

3 Mais je parlerai au Tout-puissant, et mon plaisir sera de raisonner avec Dieu;

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

4 Mais pour vous, vous êtes des forgeurs de mensonges, des médecins de néant, vous tous!

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

5 Oh! si seulement vous demeuriez dans le silence! et ce serait votre sagesse.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

6 Écoutez donc mon plaidoyer, et prêtez attention aux arguments de mes lèvres.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

7 Est-ce pour Dieu que vous direz des choses iniques? Et pour lui, direz-vous ce qui est faux?

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

8 Ferez-vous acception de sa personne? Plaiderez-vous pour Dieu?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

9 Vous est-il agréable qu’il vous sonde? Vous moquerez-vous de lui comme on se moque d’un mortel?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

10 Certainement il vous reprendra, si en secret vous faites acception de personnes.

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

11 Sa majesté ne vous troublera-t-elle pas? Et sa frayeur ne tombera-t-elle pas sur vous?

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

12 Vos discours sentencieux sont des proverbes de cendre, vos retranchements sont des défenses de boue.

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

13 Gardez le silence, laissez-moi, et moi je parlerai, quoi qu’il m’arrive.

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

14 Pourquoi prendrais-je ma chair entre mes dents, et mettrais-je ma vie dans ma main?

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

15 Voici, qu’il me tue, j’espérerai en lui; seulement, je défendrai mes voies devant lui.

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

16 Ce sera même ma délivrance, qu’un impie n’entre pas devant sa face.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

17 Écoutez, écoutez mon discours, et que ma déclaration [pénètre] dans vos oreilles!

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

18 Voyez, j’exposerai [ma] juste cause: je sais que je serai justifié.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

19 Qui est celui qui contestera avec moi? Car maintenant, si je me taisais, j’expirerais.

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

20 Seulement ne fais pas deux choses à mon égard; alors je ne me cacherai pas loin de ta face:

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

21 Éloigne ta main de dessus moi, et que ta terreur ne me trouble pas.

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

22 Et appelle, et moi je répondrai, ou bien je parlerai, et toi, réponds-moi!

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

23 Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître ma transgression et mon péché!

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

24 Pourquoi caches-tu ta face, et me tiens-tu pour ton ennemi?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

25 Veux-tu épouvanter une feuille chassée [par le vent], et poursuivre du chaume sec?

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

26 Car tu écris des choses amères contre moi, et tu me fais hériter des iniquités de ma jeunesse;

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

27 Et tu mets mes pieds dans les ceps, et tu observes tous mes sentiers; tu as tracé une ligne autour des plantes de mes pieds;

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

28 Et celui [que tu poursuis] dépérit comme une chose pourrie, comme un vêtement que la teigne a rongé.

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.