Job 11

1 Et Tsophar, le Naamathite, répondit et dit:

Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 La multitude des paroles ne recevrait-elle pas de réponse, et un grand parleur serait-il justifié?

Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

3 Tes mensonges doivent-ils faire taire les gens? Te moqueras-tu, sans que personne te fasse honte?

Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

4 Car tu as dit: Ma doctrine est pure, et je suis sans tache à tes yeux!

Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

5 Oh! qu’il plût à Dieu de parler et d’ouvrir ses lèvres contre toi,

Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

6 Et de te raconter les secrets de la sagesse, comment ils sont le double de ce qu’on réalise! Et sache que Dieu laisse dans l’oubli [beaucoup] de ton iniquité.

Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

7 Peux-tu, en sondant, découvrir ce qui est en Dieu, ou découvriras-tu parfaitement le Tout-puissant?

Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

8 Ce sont les hauteurs des cieux, – que feras-tu? C’est plus profond que le shéol, qu’en sauras-tu? (Sheol h7585)

Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii? (Sheol h7585)

9 Plus longue que la terre est sa mesure, plus large que la mer.

Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

10 S’il passe et enferme et fait comparaître, qui donc le détournera?

Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

11 Car il connaît, lui, les hommes vains, et il voit l’iniquité sans que [l’homme] s’en aperçoive;

Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

12 Et l’homme stupide s’enhardit, quoique l’homme naisse comme le poulain de l’âne sauvage.

Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

13 Si tu prépares ton cœur et que tu étendes tes mains vers lui,

Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

14 Si tu éloignes l’iniquité qui est dans ta main, et que tu ne laisses pas l’injustice demeurer dans tes tentes,

Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

15 Alors tu lèveras ta face sans tache, tu seras ferme et tu ne craindras pas;

Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

16 Car tu oublieras ta misère, tu t’en souviendras comme des eaux écoulées;

Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

17 [Ta] vie se lèvera plus claire que le plein midi; si tu étais couvert de ténèbres, tu seras comme le matin;

Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

18 Et tu auras de la confiance, parce qu’il y aura de l’espoir; tu examineras [tout], et tu dormiras en sûreté;

Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

19 Tu te coucheras, et il n’y aura personne pour te faire peur, et beaucoup rechercheront ta faveur.

Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

20 Mais les yeux des méchants seront consumés, et [tout] refuge périra pour eux, et leur espoir sera d’expirer.

Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.