Job 6
1 Alors Job prit la parole et dit:
Ijob respondis kaj diris:
2 Oh! S'il était possible de peser mon affliction, et de mettre toutes ensemble mes calamités dans la balance!...
Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,
3 Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer: voilà pourquoi mes paroles vont jusqu'à la folie.
Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.
4 Car les flèches du Tout-Puissant me transpercent, et mon âme en boit le venin; les terreurs de Dieu sont rangées en bataille contre moi.
Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.
5 Est-ce que l'onagre rugit auprès de l'herbe tendre? Est-ce que le bœuf mugit devant sa pâture?
Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?
6 Comment se nourrir d'un mets fade et sans sel, ou bien trouver du goût au jus d'une herbe insipide?
Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?
7 Ce que mon âme se refuse à toucher, c'est là mon pain, tout couvert de souillures.
Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.
8 Qui me donnera que mon vœu s'accomplisse, et que Dieu réalise mon attente!
Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!
9 Que Dieu daigne me briser, qu'il laisse aller sa main et qu'il tranche mes jours!
Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!
10 Et qu'il me reste du moins cette consolation, que j'en tressaille dans les maux dont il m'accable: de n'avoir jamais transgressé les commandements du Saint!
Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.
11 Quelle est ma force, pour que j'attende? Quelle est la durée de mes jours, pour que j'aie patience?
Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?
12 Ma force est-elle la force des pierres, et ma chair est-elle d'airain?
Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?
13 Ne suis-je pas dénué de tout secours, et tout espoir de salut ne m'est-il pas enlevé?
Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.
14 Le malheureux a droit à la pitié de son ami, eût-il même abandonné la crainte du Tout-Puissant.
Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.
15 Mes frères ont été perfides comme le torrent, comme l'eau des torrents qui s'écoulent.
Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,
16 Les glaçons en troublent le cours, la neige disparaît dans leurs flots.
Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;
17 Au temps de la sécheresse, ils s'évanouissent; aux premières chaleurs, leur lit est desséché.
En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.
18 Dans des sentiers divers leurs eaux se perdent, elles s'évaporent dans les airs, et ils tarissent.
Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.
19 Les caravanes de Théma comptaient sur eux; les voyageurs de Saba espéraient en eux;
Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;
20 ils sont frustrés dans leur attente; arrivés sur leurs bords, ils restent confondus.
Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.
21 Ainsi vous me manquez à cette heure; à la vue de l'infortune, vous fuyez épouvantés.
Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.
22 Vous ai-je dit: « Donnez-moi quelque chose, faites-moi part de vos biens,
Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,
23 délivrez-moi de la main de l'ennemi, arrachez-moi de la main des brigands? »
Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?
24 Instruisez-moi, et je vous écouterai en silence; faites-moi voir en quoi j'ai failli.
Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.
25 Qu'elles ont de force les paroles équitables! Mais sur quoi tombe votre blâme?
Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?
26 Voulez-vous donc censurer des mots? Les discours échappés au désespoir sont la proie du vent.
Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.
27 Ah! Vous jetez le filet sur un orphelin, vous creusez un piège à votre ami!
Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.
28 Maintenant, daignez vous retourner vers moi, et vous verrez si je vous mens en face.
Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?
29 Revenez, ne soyez pas injustes; revenez, et mon innocence apparaîtra.
Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.
30 Y a-t-il de l'iniquité sur ma langue, ou bien mon palais ne sait-il pas discerner le mal?
Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?
