Apocalypse 16
1 Et j’entendis une grande voix qui sortait du sanctuaire, et qui disait aux sept anges: « Allez et versez sur la terre les sept coupes de la colère de Dieu. »
തതഃ പരം മന്ദിരാത് താൻ സപ്തദൂതാൻ സമ്ഭാഷമാണ ഏഷ മഹാരവോ മയാശ്രാവി, യൂയം ഗത്വാ തേഭ്യഃ സപ്തകംസേഭ്യ ഈശ്വരസ്യ ക്രോധം പൃഥിവ്യാം സ്രാവയത|
2 Et le premier partit et répandit sa coupe sur la terre; et un ulcère malin et douloureux frappa les hommes qui avaient la marque de la bête et ceux qui adoraient son image.
തതഃ പ്രഥമോ ദൂതോ ഗത്വാ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് പൃഥിവ്യാമ് അസ്രാവയത് തസ്മാത് പശോഃ കലങ്കധാരിണാം തത്പ്രതിമാപൂജകാനാം മാനവാനാം ശരീരേഷു വ്യഥാജനകാ ദുഷ്ടവ്രണാ അഭവൻ|
3 Puis le second répandit sa coupe dans la mer; et elle devint comme le sang d’un mort, et tout être vivant qui était dans la mer mourut.
തതഃ പരം ദ്വിതീയോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സമുദ്രേ ഽസ്രാവയത് തേന സ കുണപസ്ഥശോണിതരൂപ്യഭവത് സമുദ്രേ സ്ഥിതാശ്ച സർവ്വേ പ്രാണിനോ മൃത്യും ഗതാഃ|
4 Puis le troisième répandit sa coupe dans les fleuves et les sources d’eau; et les eaux devinrent du sang.
അപരം തൃതീയോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം നദീഷു ജലപ്രസ്രവണേഷു ചാസ്രാവയത് തതസ്താനി രക്തമയാന്യഭവൻ| അപരം തോയാനാമ് അധിപസ്യ ദൂതസ്യ വാഗിയം മയാ ശ്രുതാ|
5 Et j’entendis l’ange des eaux qui disait: « Vous êtes juste, vous qui êtes et qui étiez, vous le Saint, d’avoir exercé ce jugement.
വർത്തമാനശ്ച ഭൂതശ്ച ഭവിഷ്യംശ്ച പരമേശ്വരഃ| ത്വമേവ ന്യായ്യകാരീ യദ് ഏതാദൃക് ത്വം വ്യചാരയഃ|
6 Car ils ont versé le sang des justes et des prophètes, et vous leur avez donné du sang à boire: ils en sont dignes! »
ഭവിഷ്യദ്വാദിസാധൂനാം രക്തം തൈരേവ പാതിതം| ശോണിതം ത്വന്തു തേഭ്യോ ഽദാസ്തത്പാനം തേഷു യുജ്യതേ||
7 Et j’entendis l’autel qui disait: « Oui, Seigneur, Dieu tout-puissant, vos jugements sont vrais et justes. »
അനന്തരം വേദീതോ ഭാഷമാണസ്യ കസ്യചിദ് അയം രവോ മയാ ശ്രുതഃ, ഹേ പരശ്വര സത്യം തത് ഹേ സർവ്വശക്തിമൻ പ്രഭോ| സത്യാ ന്യായ്യാശ്ച സർവ്വാ ഹി വിചാരാജ്ഞാസ്ത്വദീയകാഃ||
8 Puis le quatrième répandit sa coupe sur le soleil, et il lui fut donné de brûler les hommes par le feu;
അനന്തരം ചതുർഥോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം സൂര്യ്യേ ഽസ്രാവയത് തസ്മൈ ച വഹ്നിനാ മാനവാൻ ദഗ്ധും സാമർഥ്യമ് അദായി|
9 et les hommes furent brûlés d’une chaleur extrême, et ils blasphémèrent le nom de Dieu qui est le maître de ces plaies, et ils ne se repentirent pas pour lui rendre gloire.
തേന മനുഷ്യാ മഹാതാപേന താപിതാസ്തേഷാം ദണ്ഡാനാമ് ആധിപത്യവിശിഷ്ടസ്യേശ്വരസ്യ നാമാനിന്ദൻ തത്പ്രശംസാർഥഞ്ച മനഃപരിവർത്തനം നാകുർവ്വൻ|
10 Puis le cinquième répandit sa coupe sur le trône de la bête, et son royaume fut plongé dans les ténèbres; les hommes se mordaient la langue de douleur,
തതഃ പരം പഞ്ചമോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം പശോഃ സിംഹാസനേ ഽസ്രാവയത് തേന തസ്യ രാഷ്ട്രം തിമിരാച്ഛന്നമ് അഭവത് ലോകാശ്ച വേദനാകാരണാത് സ്വരസനാ അദംദശ്യത|
11 et ils blasphémèrent le Dieu du ciel à cause de leurs douleurs et de leurs ulcères, et ils ne se repentirent pas de leurs œuvres.
സ്വകീയവ്യഥാവ്രണകാരണാച്ച സ്വർഗസ്ഥമ് അനിന്ദൻ സ്വക്രിയാഭ്യശ്ച മനാംസി ന പരാവർത്തയൻ|
12 Puis le sixième répandit sa coupe sur le grand fleuve de l’Euphrate, et les eaux en furent desséchées, afin de livrer passage aux rois venant de l’Orient.
തതഃ പരം ഷഷ്ഠോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വം ഫരാതാഖ്യോ മഹാനദേ ഽസ്രാവയത് തേന സൂര്യ്യോദയദിശ ആഗമിഷ്യതാം രാജ്ഞാം മാർഗസുഗമാർഥം തസ്യ തോയാനി പര്യ്യശുഷ്യൻ|
13 Et je vis sortir de la bouche du dragon, et de la bouche de la bête, et de la bouche du faux prophète, trois esprits impurs, semblables à des grenouilles.
അനന്തരം നാഗസ്യ വദനാത് പശോ ർവദനാത് മിഥ്യാഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച വദനാത് നിർഗച്ഛന്തസ്ത്രയോ ഽശുചയ ആത്മാനോ മയാ ദൃഷ്ടാസ്തേ മണ്ഡൂകാകാരാഃ|
14 Car ce sont des esprits de démons qui font des prodiges, et ils vont vers les rois de toute la terre, afin de les rassembler pour le combat du grand jour du Dieu tout-puissant.
ത ആശ്ചര്യ്യകർമ്മകാരിണോ ഭൂതാനാമ് ആത്മാനഃ സന്തി സർവ്വശക്തിമത ഈശ്വരസ്യ മഹാദിനേ യേന യുദ്ധേന ഭവിതവ്യം തത്കൃതേ കൃത്സ്രജഗതോ രാജ്ഞാഃ സംഗ്രഹീതും തേഷാം സന്നിധിം നിർഗച്ഛന്തി|
15 Voici que je viens comme un voleur. Heureux celui qui veille et qui garde ses vêtements, pour ne pas aller nu et ne pas laisser voir sa honte!
അപരമ് ഇബ്രിഭാഷയാ ഹർമ്മഗിദ്ദോനാമകസ്ഥനേ തേ സങ്ഗൃഹീതാഃ|
16 Et ils les rassemblèrent dans le lieu appelé en hébreu Armaguédon.
പശ്യാഹം ചൈരവദ് ആഗച്ഛാമി യോ ജനഃ പ്രബുദ്ധസ്തിഷ്ഠതി യഥാ ച നഗ്നഃ സൻ ന പര്യ്യടതി തസ്യ ലജ്ജാ ച യഥാ ദൃശ്യാ ന ഭവതി തഥാ സ്വവാസാംസി രക്ഷതി സ ധന്യഃ|
17 Puis le septième répandit sa coupe dans l’air; et il sortit du sanctuaire une grande voix venant du trône, qui disait: « C’en est fait! »
തതഃ പരം സപ്തമോ ദൂതഃ സ്വകംസേ യദ്യദ് അവിദ്യത തത് സർവ്വമ് ആകാശേ ഽസ്രാവയത് തേന സ്വർഗീയമന്ദിരമധ്യസ്ഥസിംഹാസനാത് മഹാരവോ ഽയം നിർഗതഃ സമാപ്തിരഭവദിതി|
18 Et il y eut des éclairs, des voix, des tonnerres, et un grand tremblement, tel que jamais, depuis que l’homme est sur la terre, il n’y eut tremblement de terre aussi grand.
തദനന്തരം തഡിതോ രവാഃ സ്തനിതാനി ചാഭവൻ, യസ്മിൻ കാലേ ച പൃഥിവ്യാം മനുഷ്യാഃ സൃഷ്ടാസ്തമ് ആരഭ്യ യാദൃങ്മഹാഭൂമികമ്പഃ കദാപി നാഭവത് താദൃഗ് ഭൂകമ്പോ ഽഭവത്|
19 La grande cité fut divisée en trois parties, et les villes des nations s’écroulèrent, et Dieu se souvint de Babylone la grande, pour lui faire boire la coupe du vin de son ardente colère.
തദാനീം മഹാനഗരീ ത്രിഖണ്ഡാ ജാതാ ഭിന്നജാതീയാനാം നഗരാണി ച ന്യപതൻ മഹാബാബിൽ ചേശ്വരേണ സ്വകീയപ്രചണ്ഡകോപമദിരാപാത്രദാനാർഥം സംസ്മൃതാ|
20 Toutes les îles s’enfuirent, et l’on ne retrouva plus de montagnes.
ദ്വീപാശ്ച പലായിതാ ഗിരയശ്ചാന്തഹിതാഃ|
21 Et des grêlons énormes, pouvant peser un talent, tombèrent du ciel sur les hommes; et les hommes blasphémèrent Dieu à cause du fléau de la grêle, parce que ce fléau était très grand.
ഗഗനമണ്ഡലാച്ച മനുഷ്യാണാമ് ഉപര്യ്യേകൈകദ്രോണപരിമിതശിലാനാം മഹാവൃഷ്ടിരഭവത് തച്ഛിലാവൃഷ്ടേഃ ക്ലേശാത് മനുഷ്യാ ഈശ്വരമ് അനിന്ദമ് യതസ്തജ്ജാതഃ ക്ലേശോ ഽതീവ മഹാൻ|
