Psaumes 102

1 Prière du malheureux, lorsqu’il est accablé et qu’il répand sa plainte devant Yahweh. Yahweh écoute ma prière, et que mon cri arrive jusqu’à toi.

Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

2 Ne me cache pas ton visage, au jour de ma détresse; incline vers moi ton oreille, quand je crie, hâte-toi de m’exaucer.

Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

3 Car mes jours s’évanouissent comme en fumée, et mes os sont embrasés comme par un feu.

Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

4 Frappé comme l’herbe, mon cœur se dessèche; j’oublie même de manger mon pain.

Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

5 A force de crier et de gémir, mes os s’attachent à ma chair.

De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

6 Je ressemble au pélican du désert, je suis devenu comme le hibou des ruines.

Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

7 Je passe les nuits sans sommeil, comme l’oiseau solitaire sur le toit.

Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

8 Tout le jour mes adversaires m’outragent, mes ennemis furieux jurent ma ruine.

Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

9 Je mange la cendre comme du pain, et je mêle mes larmes à mon breuvage,

Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

10 à cause de ta colère et de ton indignation, car tu m’as soulevé et jeté au loin.

Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

11 Mes jours sont comme l’ombre qui s’allonge, et je me dessèche comme l’herbe.

Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

12 Mais toi, Yahweh, tu es assis sur un trône éternel, et ta mémoire vit d’âge en âge.

Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

13 Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion, car le temps de lui faire grâce, le moment fixé est venu.

Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

14 Car tes serviteurs en chérissent les pierres, ils s’attendrissent sur sa poussière.

Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

15 Alors les nations révéreront le nom de Yahweh, et tous les rois de la terre ta majesté,

Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

16 parce que Yahweh a rebâti Sion; il s’est montré dans sa gloire.

Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

17 Il s’est tourné vers la prière du misérable, il n’a pas dédaigné sa supplication.

Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

18 Que cela soit écrit pour la génération future, et que le peuple qui sera créé célèbre Yahweh,

Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

19 parce qu’il a regardé de sa sainte hauteur, parce que Yahweh a regardé des cieux sur la terre,

Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

20 pour écouter les gémissements des captifs, pour délivrer ceux qui sont voués à la mort,

Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

21 afin qu’ils publient dans Sion le nom de Yahweh, et sa louange dans Jérusalem,

Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

22 quand s’assembleront tous les peuples, et les royaumes pour servir Yahweh.

Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

23 Il a brisé ma force sur le chemin, il a abrégé mes jours.

Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

24 Je dis: Mon Dieu, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, toi, dont les années durent d’âge en âge.

Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

25 Au commencement tu as fondé la terre, et les cieux sont l’ouvrage de tes mains.

En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

26 Ils périront, mais toi, tu subsistes. Ils s’useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un manteau, et ils seront changés:

Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

27 mais toi, tu restes le même, et tes années n’ont pas de fin.

Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

28 Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, et leur postérité sera stable devant toi.

La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.