Job 13

1 Voilà que mon œil a vu tout cela, mon oreille l’a entendu et compris.

Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.

2 Ce que vous savez, moi aussi je le sais, je ne vous suis en rien inférieur.

Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.

3 Mais je veux parler au Tout-Puissant, je veux plaider ma cause avec Dieu.

Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.

4 Car vous n’êtes que des charlatans, vous êtes tous des médecins inutiles.

Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.

5 Que ne gardiez-vous le silence! Il vous eût tenu lieu de sagesse.

Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.

6 Ecoutez, je vous prie, ma défense, soyez attentifs au plaidoyer de mes lèvres.

Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.

7 Parlerez-vous mensonge en faveur de Dieu, pour lui, parlerez-vous tromperie?

Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?

8 Ferez-vous pour Dieu acception de personnes, vous constituerez-vous avocats?

Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?

9 Vous en saura-t-il gré, s’il sonde vos cœurs? Le tromperez-vous comme on trompe un homme?

Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?

10 Certainement il vous condamnera, si vous faites en secret acception de personnes.

Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.

11 Oui, sa majesté vous épouvantera, ses terreurs tomberont sur vous.

Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?

12 Vos arguments sont des raisons de poussière, vos forteresses sont des forteresses d’argile.

Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.

13 Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler; il m’en arrivera ce qu’il pourra.

Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.

14 Je veux prendre ma chair entre les dents, je veux mettre mon âme dans ma main.

Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?

15 Quand il me tuerait, que je n’aurais rien à espérer, je défendrai devant lui ma conduite.

Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.

16 Mais il sera mon salut, car l’impie ne saurait paraître en sa présence.

On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.

17 Ecoutez donc mes paroles, prêtez l’oreille à mon discours.

Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.

18 Voici que j’ai préparé ma cause, je sais que je serai justifié.

Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.

19 Est-il quelqu’un qui veuille plaider contre moi? A l’instant même je veux me taire et mourir.

Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.

20 Seulement épargne-moi deux choses, ô Dieu, et je ne me cacherai pas devant ta face:

Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.

21 éloigne ta main de dessus moi, et que tes terreurs ne m’épouvantent plus.

Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.

22 Après cela, appelle, et je répondrai; ou bien je parlerai d’abord, et tu me répondras.

Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.

23 Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes offenses.

Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.

24 Pourquoi cacher ainsi ton visage, et me regarder comme ton ennemi!

Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?

25 Veux-tu donc effrayer une feuille agitée par le vent, poursuivre une paille desséchée,

Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?

26 pour que tu écrives contre moi des choses amères, pour que tu m’imputes les fautes de ma jeunesse,

Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;

27 pour que tu mettes mes pieds dans les ceps, que tu observes toutes mes démarches, que tu traces une limite à la plante de mes pieds,

Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.

28 alors que mon corps se consume comme un bois vermoulu, comme un vêtement que dévore la teigne.

Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.