Psalmien 83

1 Laulu, Aasafin virsi. Jumala, älä ole niin ääneti, älä ole vaiti, älä ole, Jumala, niin hiljaa.

Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

2 Sillä, katso, sinun vihollisesi pauhaavat, ja sinun vihaajasi nostavat päätänsä.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

3 Heillä on kavalat hankkeet sinun kansaasi vastaan, ja he pitävät neuvoa sinun suojattejasi vastaan.

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

4 He sanovat: "Tulkaa, hävittäkäämme heidät olemasta kansa, niin ettei Israelin nimeä enää muisteta".

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

5 Sillä he neuvottelevat keskenään yksimielisesti, he tekevät liiton sinua vastaan:

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

6 Edomin teltat ja ismaelilaiset, Mooab ja hagrilaiset,

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

7 Gebal, Ammon ja Amalek, Filistea ynnä Tyyron asukkaat.

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

8 Myös Assur on liittynyt heihin, nämä ovat käsivartena Lootin lapsilla. (Sela)

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

9 Tee heille, niinkuin teit Midianille, niinkuin Siiseralle, niinkuin Jaabinille Kiison-joen rannalla.

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

10 Heidät tuhottiin Eendorissa, he joutuivat lannaksi maahan.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

11 Anna heidän ylhäisillensä käydä, niinkuin kävi Oorebille ja Seebille, ja kaikille heidän ruhtinaillensa niinkuin Seballe ja Salmunnalle,

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

12 koska he sanovat: "Anastakaamme itsellemme Jumalan asunnot".

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

13 Jumalani, tee heidät lentäviksi lehdiksi, kuiviksi korsiksi tuulen viedä.

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

14 Niinkuin kulovalkea metsää polttaa, niinkuin liekit kärventävät vuoria,

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

15 niin aja sinä heitä rajuilmallasi ja kauhistuta heitä tuulispäälläsi.

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

16 Täytä heidän kasvonsa häpeällä, että he etsisivät sinun nimeäsi, Herra.

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

17 Joutukoot häpeään ja kauhistukoot ikuisesti, tulkoot häpeään ja hukkukoot.

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

18 Ja tulkoot tuntemaan, että sinun ainoan nimi on Herra, että sinä olet Korkein kaikessa maassa.

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.