Psalmien 44

1 Veisuunjohtajalle; koorahilaisten mietevirsi. Jumala, me olemme omin korvin kuulleet, meidän isämme ovat meille kertoneet, minkä teon sinä teit heidän päivinänsä, muinaisina päivinä.

Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

2 Sinä karkoitit kädelläsi pakanat, mutta heidät sinä istutit, sinä hävitit kansat, mutta heidät sinä levitit.

Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

3 Sillä eivät he miekallansa valloittaneet maata, eikä heidän käsivartensa heitä auttanut, vaan sinun oikea kätesi, sinun käsivartesi ja sinun kasvojesi valkeus, koska sinä olit heihin mielistynyt.

Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

4 Sinä, Jumala, sinä olet minun kuninkaani, toimita Jaakobille apu.

Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

5 Sinun avullasi me syöksemme ahdistajamme maahan, sinun nimessäsi me tallaamme vastustajamme.

Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

6 Sillä en minä jouseeni luota, eikä miekkani minua auta;

Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

7 vaan sinä pelastat meidät vihollisistamme, ja saatat vihamiehemme häpeään.

Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

8 Jumala on meidän kerskauksemme kaikkina päivinä, ja sinun nimeäsi me ylistämme iankaikkisesti. (Sela)

Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

9 Kuitenkin sinä meidät hylkäsit ja saatoit meidät häpeään, et lähtenyt sotaan meidän joukkojemme kanssa.

Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

10 Sinä käänsit meidät vihollista pakoon, ja meidän vihamiehemme ryöstivät saalista.

Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

11 Sinä annoit meidät syötäviksi kuin lampaat, ja hajotit meidät pakanain sekaan.

Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

12 Sinä myit kansasi halvasta etkä heidän hinnastaan paljoa hyötynyt.

Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

13 Sinä annat meidät naapuriemme häväistäviksi, ympärillämme asuvaisten pilkaksi ja ivaksi.

Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

14 Sinä saatat meidät sananparreksi pakanoille, pään pudistukseksi kansoille.

Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

15 Joka päivä on häväistykseni minun edessäni, ja kasvojeni häpeä peittää minut,

Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

16 herjaajan ja pilkkaajan puheen tähden, vihollisen ja kostonhimoisen katseitten tähden.

Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

17 Tämä kaikki on meitä kohdannut, vaikka emme ole sinua unhottaneet emmekä sinun liittoasi rikkoneet.

Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

18 Ei ole meidän sydämemme sinusta luopunut, eivät meidän askeleemme sinun polultasi poikenneet.

Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

19 Kuitenkin sinä runtelit meidät aavikkosutten asuinsijoilla ja peitit meidät synkeydellä.

Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

20 Jos me olisimme unhottaneet Jumalamme nimen ja ojentaneet kätemme vieraan jumalan puoleen,

Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

21 eikö Jumala olisi sitä tutkituksi saanut, sillä hän tuntee sydämen salaisuudet?

Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

22 Ei, vaan sinun tähtesi meitä surmataan kaiken päivää, meitä pidetään teuraslampaina.

Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

23 Heräjä, miksi nukut, Herra? Nouse, älä iäksi hylkää.

Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

24 Miksi peität kasvosi, unhotat meidän kurjuutemme ja ahdistuksemme?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

25 Sillä meidän sielumme on vaipunut tomuun, meidän ruumiimme painunut maahan.

Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

26 Nouse, auta meitä ja lunasta meidät armosi tähden.

Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.