Psalmien 34

1 Daavidin virsi, kun hän tekeytyi mielipuoleksi Abimelekin edessä ja tämä karkoitti hänet luotansa ja hän meni pois. Minä kiitän Herraa joka aika, hänen ylistyksensä on alati minun suussani.

De David, kiam li ŝajnigis sin freneza antaŭ Abimeleĥ, kaj tiu lin forpelis kaj li foriris. Mi gloros la Eternulon en ĉiu tempo; Ĉiam laŭdo por Li estos en mia buŝo.

2 Herra on minun sieluni kerskaus, nöyrät sen kuulevat ja iloitsevat.

Per la Eternulo gloriĝas mia animo; La humiluloj aŭdu kaj ĝoju.

3 Ylistäkää minun kanssani Herraa, kiittäkäämme yhdessä hänen nimeänsä.

Gloru la Eternulon kun mi, Kaj ni altigu kune Lian nomon.

4 Minä etsin Herraa, ja hän vastasi minulle, hän vapahti minut kaikista peljätyksistäni.

Mi serĉis la Eternulon, kaj Li respondis al mi, Kaj de ĉiuj miaj danĝeroj Li savis min.

5 Jotka häneen katsovat, ne säteilevät iloa, heidän kasvonsa eivät häpeästä punastu.

Kiuj rigardas al Li, ricevas lumon, Kaj ilia vizaĝo ne kovriĝos per honto.

6 Tässä on kurja, joka huusi, ja Herra kuuli ja pelasti hänet kaikista hänen ahdistuksistansa.

Jen ĉi tiu mizerulo vokis, kaj la Eternulo aŭdis, Kaj de ĉiuj liaj mizeroj Li savis lin.

7 Herran enkeli asettuu niiden ympärille, jotka häntä pelkäävät, ja pelastaa heidät.

Anĝelo de la Eternulo postenas ĉirkaŭ tiuj, kiuj Lin timas, Kaj Li ilin savas.

8 Maistakaa ja katsokaa, kuinka Herra on hyvä. Autuas se mies, joka häneen turvaa!

Provu kaj vidu, kiel bona estas la Eternulo; Feliĉa estas la homo, kiu Lin fidas.

9 Peljätkää Herraa, te hänen pyhänsä, sillä häntä pelkääväisiltä ei mitään puutu.

Timu la Eternulon, Liaj sanktuloj; Ĉar nenio mankas al tiuj, kiuj Lin timas.

10 Nuoret leijonat kärsivät puutetta ja näkevät nälkää, mutta Herraa etsiväisiltä ei mitään hyvää puutu.

Leonidoj estas senhavaj kaj malsataj; Sed kiuj serĉas la Eternulon, tiuj havas mankon en nenia bono.

11 Tulkaa, lapset, kuulkaa minua: Herran pelkoon minä teidät opetan.

Venu, infanoj, aŭskultu min; Pri timo antaŭ la Eternulo mi vin instruos.

12 Kuka oletkin, joka elää tahdot ja rakastat elämän päiviä, nauttiaksesi onnea:

Kiu ajn vi estas, homo, Kiu deziras vivon kaj amas multajn kaj bonajn tagojn:

13 varjele kielesi pahasta ja huulesi vilppiä puhumasta;

Gardu vian langon kontraŭ malbono, Kaj vian buŝon kontraŭ mensoga parolo;

14 vältä pahaa ja tee hyvää, etsi rauhaa ja pyri siihen.

Dekliniĝu de malbono kaj faru bonon, Serĉu pacon kaj ĉasu ĝin.

15 Herran silmät tarkkaavat vanhurskaita ja hänen korvansa heidän huutoansa.

La okuloj de la Eternulo estas turnitaj al la piuloj, Kaj Liaj oreloj al iliaj krioj.

16 Herran kasvot ovat pahantekijöitä vastaan, hävittääksensä maasta heidän muistonsa.

La vizaĝo de la Eternulo estas kontraŭ tiuj, kiuj faras malbonon, Por ekstermi de la tero la memoron pri ili.

17 Vanhurskaat huutavat, ja Herra kuulee ja vapahtaa heidät kaikista heidän ahdistuksistansa.

Oni krias, kaj la Eternulo aŭdas, Kaj de ĉiuj iliaj mizeroj Li ilin savas.

18 Lähellä on Herra niitä, joilla on särjetty sydän, ja hän pelastaa ne, joilla on murtunut mieli.

Proksima estas la Eternulo al tiuj, kies koro estas rompita, Kaj la spirite suferantajn Li helpas.

19 Monta on vanhurskaalla kärsimystä, mutta Herra vapahtaa hänet niistä kaikista.

Multaj estas la suferoj de piulo; Sed de ĉiuj la Eternulo lin savas.

20 Hän varjelee kaikki hänen luunsa: ei yksikään niistä murru.

Li gardas ĉiujn liajn ostojn; Eĉ unu el ili ne rompiĝos.

21 Pahuus tappaa jumalattoman, ja jotka vanhurskasta vihaavat, ne tulevat syynalaisiksi.

La malbonulon mortigos la malbono; Kaj la malamantoj de piulo pereos.

22 Herra lunastaa palvelijainsa sielut, eikä yksikään, joka häneen turvaa, tule syynalaiseksi.

La Eternulo liberigas la animon de Siaj sklavoj; Kaj ne pereos ĉiuj, kiuj Lin fidas.