Sananlaskujen 8

1 Eikö viisaus kutsu, eikö taito anna äänensä kuulua?

Məgər hikmət çağırmırmı, Məgər dərrakə səsləmirmi

2 Ylös kummuille, tien viereen, polkujen risteyksiin hän on asettunut.

Uca yerlərdə, yol kənarında, Yollar ayrıcında dayanıb?

3 Porttien pielissä, kaupungin portilla, oviaukoissa hän huutaa:

Darvazaların yanında, şəhərin qarşısında, Qapıların kandarında çağırır:

4 "Teitä minä kutsun, miehet, ja ihmislapsille kaikuu minun ääneni.

«Ey insanlar, mən sizi səsləyirəm, Ey bəşər övladları, sizə xitab edirəm.

5 Tulkaa, yksinkertaiset, mieleviksi; tulkaa järkeviksi, te tyhmät.

Ey cahillər, uzaqgörən olun, Ey axmaqlar, ağıllanın.

6 Kuulkaa, sillä jalosti minä puhun, ja avaan huuleni puhumaan, mikä oikein on;

Dinləyin, əla şeylərdən danışıram, Dilimdən düz sözlər çıxır.

7 sillä totuutta minun suuni haastaa, ja jumalattomuus on minun huulilleni kauhistus.

Ağzım həqiqət söyləyir, Dilim şərdən iyrənir.

8 Vanhurskaat ovat minun suuni sanat kaikki, ei ole niissä mitään petollista, ei väärää.

Ağzımdan yalnız salehlik sözləri çıxır, Sözlərimdə nə əyrilik, nə də ki yalan var.

9 Ne ovat kaikki oikeat ymmärtäväiselle, suorat niille, jotka löysivät tiedon.

Anlayanlar üçün hər şey aydındır, Bilik qazananlar üçün bu bir həqiqətdir.

10 Ottakaa minun kuritukseni, älkääkä hopeata, ja tieto ennen valituinta kultaa.

Gümüşü yox, tərbiyəmi qəbul edin, Saf qızıldan çox biliyi seçin.

11 Sillä parempi on viisaus kuin helmet, eivät mitkään kalleudet vedä sille vertaa.

Çünki hikmət yaqutdan qiymətlidir, İnsanın könlü istəyən şeylər ona tay deyil.

12 Minä, viisaus, olen perehtynyt mielevyyteen, olen löytänyt tiedon ja taidollisuuden.

Mən hikmətəm, uzaqgörənlik məndə məskən salıb, Biliyi, dərrakəni tapmışam.

13 Herran pelko on pahan vihaamista. Kopeutta ja ylpeyttä, pahaa tietä ja kavalaa suuta minä vihaan.

Rəbb qorxusu pisliyə nifrət etməkdir, Lovğalığa, təkəbbürə, pis yola, Hiyləli dilə nifrət edərəm.

14 Minulla on neuvo ja neuvokkuus; minä olen ymmärrys, minulla on voima.

Nəsihət, sağlam şüur mənimdir, İdrak mənəm, qüvvəm var.

15 Minun avullani kuninkaat hallitsevat, ruhtinaat säädöksensä vanhurskaasti säätävät.

Mənim vasitəmlə şahlar hökmranlıq edir, Hökmdarlar ədalətli fərman verir.

16 Minun avullani päämiehet vallitsevat ja ylhäiset, maan tuomarit kaikki.

Ədalətli hakim olan bütün başçılar və əsilzadələr Mənim vasitəmlə hökm verir.

17 Minä rakastan niitä, jotka minua rakastavat, ja jotka minua varhain etsivät, ne löytävät minut.

Məni sevənləri sevirəm, Məni səylə axtaran tapır.

18 Minun tykönäni on rikkaus ja kunnia, ikivanha varallisuus ja vanhurskaus.

Sərvət və şərəf, Dağılmaz var-dövlət və salehlik yanımdadır.

19 Minun hedelmäni on parempi kuin kulta, kuin puhtain kulta, minun antamani voitto valituinta hopeata parempi.

Barım qızıldan, saf qızıldan dəyərlidir, Bəhərim gümüşdən qiymətlidir.

20 Minä vaellan vanhurskauden polkua, oikeuden teitten keskikohtaa,

Mən salehlik yolunda, Ədalət yollarının ortasında gəzərəm.

21 antaakseni niille, jotka minua rakastavat, pysyvän perinnön ja täyttääkseni heidän aarrekammionsa.

Məni sevənləri sərvətə çatdıraram, Xəzinələrini dolduraram.

22 Herra loi minut töittensä esikoiseksi, ensimmäiseksi teoistaan, ennen aikojen alkua.

Rəbb Öz yolunun başlanğıcında, Hər işindən əvvəl mənə malik oldu.

23 Iankaikkisuudesta minä olen asetettu olemaan, alusta asti, hamasta maan ikiajoista.

Yaradılışın əzəlindən, Dünya yaranmazdan əvvəl mən var idim.

24 Ennenkuin syvyyksiä oli, synnyin minä, ennenkuin oli lähteitä, vedestä rikkaita.

Dərin sular olmazdan əvvəl, Bol sulu çeşmələr olmazdan əvvəl doğulmuşam.

25 Ennenkuin vuoret upotettiin paikoilleen, ennen kukkuloita, synnyin minä,

Dağlar yaradılmazdan əvvəl, Təpələr mövcud olmazdan əvvəl təvəllüd tapmışam.

26 kun hän ei vielä ollut tehnyt maata, ei mantua, ei maanpiirin tomujen alkuakaan.

Rəbb dünyanı, çölü-düzü, torpaqları yaradanda,

27 Kun hän taivaat valmisti, olin minä siinä, kun hän veti piirin syvyyden pinnalle,

Göyləri yaradanda, Dərinliyin üzü üstündə bir dairə çəkəndə,

28 kun hän teki vahvoiksi pilvet korkeudessa, kun syvyyden lähteet saivat voiman,

Buludları yuxarıda yerləşdirəndə, Dərinlikdə bulaqları bağlayanda,

29 kun hän merelle asetti sen rajat, että vedet eivät kävisi hänen käskynsä yli, kun hän vahvisti maan perustukset,

Sular əmrindən çıxmasın deyə dənizə sədd çəkəndə, Yerin bünövrələrini təyin edəndə

30 silloin minä hänen sivullansa hoidokkina olin, ihastuksissani olin päivästä päivään ja leikitsin hänen edessänsä kaikin ajoin;

Rəbbin yanında memar idim. Hər gün fərəhlənirdim, Hüzurunda həmişə sevinirdim.

31 leikitsin hänen maanpiirinsä päällä, ja ihastukseni olivat ihmislapset.

Yaratdığı aləmə görə sevinirdim, Bəşər övladlarına görə fərəhlənirdim.

32 Siis te, lapset, kuulkaa minua; autuaat ne, jotka noudattavat minun teitäni!

İndi, ey övladlar, mənə qulaq asın: Yoluma bağlı qalan nə bəxtiyardır!

33 Kuritusta kuulkaa, niin viisastutte; älkää sen antako mennä menojaan.

Verdiyim tərbiyəyə qulaq asın, Hikmət alın, onu bir tərəfə atmayın.

34 Autuas se ihminen, joka minua kuulee, valvoo minun ovillani päivästä päivään, vartioitsee minun ovieni pieliä!

Mənə qulaq asan, Hər gün darvazalarım qarşısında duran, Qapılarımda dayanıb gözləyən nə bəxtiyardır!

35 Sillä joka minut löytää, löytää elämän ja saa Herran mielisuosion.

Çünki məni tapan həyat tapar, Rəbbi razı salar.

36 Mutta joka menee minusta harhaan, saa vahingon sielullensa; kaikki, jotka minua vihaavat, rakastavat kuolemaa."

Məni əldən verən canına qəsd edər, Mənə nifrət edənlərin hamısı ölümü sevər».