Sananlaskujen 5
1 Poikani, kuuntele minun viisauttani, kallista korvasi minun taidolleni
Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
2 ottaaksesi vaarin taidollisuudesta, ja huulesi säilyttäkööt tiedon.
Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
3 Sillä hunajaa tiukkuvat vieraan vaimon huulet, hänen suunsa on öljyä liukkaampi.
Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
4 Mutta lopulta hän on karvas kuin koiruoho, terävä kuin kaksiteräinen miekka.
Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
Ŝiaj piedoj iras malsupren al la morto; Ŝiaj paŝoj atingas Ŝeolon. (Sheol h7585)
6 Ei käy hän elämän tasaista polkua, hänen tiensä horjuvat hänen huomaamattaan.
Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
7 Niinpä, lapset, kuulkaa minua, älkää väistykö minun suuni sanoista.
Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
8 Pidä tiesi kaukana tuollaisesta äläkä lähesty hänen majansa ovea,
Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
9 ettet antaisi muille kunniaasi etkä vuosiasi armottomalle,
Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
10 ettei sinun tavarasi ravitsisi vieraita, sinun vaivannäkösi joutuisi toisen taloon
Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
11 ja ettet lopulta päätyisi huokailemaan ruumiisi ja lihasi riutuessa
Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
12 ja sanomaan: "Miksi minä kuritusta vihasin ja sydämeni halveksui nuhdetta?
Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
13 Miksi en kuullut neuvojaini ääntä, kallistanut korvaani opettajilleni?
Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
14 Olin joutua kokonaan turmion omaksi keskellä seurakunnan ja kansankokouksen."
Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
15 Juo vettä omasta säiliöstäsi, sitä, mikä omasta kaivostasi juoksee.
Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
16 Vuotaisivatko sinun lähteesi kadulle, toreille sinun vesiojasi!
Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
17 Olkoot ne sinun omasi yksin, älkööt vierasten sinun ohessasi.
Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
18 Olkoon sinun lähteesi siunattu, ja iloitse nuoruutesi vaimosta.
Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
19 Armas peura, suloinen vuorikauris-hänen rintansa sinua aina riemulla ravitkoot, hurmautuos alati hänen rakkaudestaan.
Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
20 Miksi, poikani, hurmautuisit irstaaseen naiseen ja syleilisit vieraan vaimon povea?
Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
21 Sillä Herran silmien edessä ovat miehen tiet, ja hän tutkii kaikki hänen polkunsa.
Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
22 Jumalattoman vangitsevat hänen rikoksensa, ja hän tarttuu oman syntinsä pauloihin.
Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
23 Kurittomuuteensa hän kuolee ja suistuu harhaan suuressa hulluudessaan.
Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
