Jobin 9

1 Job vastasi ja sanoi:

Maar Job antwoordde en zeide:

2 "Totisesti minä tiedän, että niin on; kuinka voisi ihminen olla oikeassa Jumalaa vastaan!

Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?

3 Jos ihminen tahtoisi riidellä hänen kanssaan, ei hän voisi vastata hänelle yhteen tuhannesta.

Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

4 Hän on viisas mieleltään ja väkevä voimaltaan kuka on niskoitellut häntä vastaan ja jäänyt rankaisematta?

Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

5 Hän siirtää vuoret äkkiarvaamatta, hän kukistaa ne vihassansa;

Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

6 hän järkyttää maan paikaltaan, ja sen patsaat vapisevat;

Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

7 hän kieltää aurinkoa, ja se ei nouse, ja hän lukitsee tähdet sinetillään;

Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

8 hän yksinänsä levittää taivaat ja tallaa meren kuohun kukkuloita;

Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

9 hän loi Seulaset ja Kalevanmiekan, Otavan ja eteläiset tähtitarhat;

Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

10 hän tekee suuria, tutkimattomia tekoja, ihmeitä ilman määrää.

Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

11 Katso, hän käy ohitseni, enkä minä häntä näe; hän liitää ohi, enkä minä häntä huomaa.

Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

12 Katso, hän tempaa saaliinsa, kuka voi häntä estää, kuka sanoa hänelle: 'Mitä sinä teet?'

Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

13 Jumala ei taltu vihastansa; hänen allensa vaipuvat Rahabin auttajat.

God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

14 Minäkö sitten voisin vastata hänelle, valita sanojani häntä vastaan?

Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?

15 Vaikka oikeassakin olisin, en saisi vastatuksi; minun täytyisi tuomariltani armoa anoa.

Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.

16 Jos minä huutaisin ja hän minulle vastaisikin, en usko, että hän ottaisi korviinsa huutoani,

Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.

17 hän, joka ajaa minua takaa myrskytuulessa ja lisää haavojeni lukua syyttömästi,

Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.

18 joka ei anna minun vetää henkeäni, vaan täyttää minut katkeralla tuskalla.

Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.

19 Jos väkevän voimaa kysytään, niin hän sanoo: 'Tässä olen!' mutta jos oikeutta, niin: 'Kuka vetää minut tilille?'

Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?

20 Vaikka olisin oikeassa, niin oma suuni tuomitsisi minut syylliseksi; vaikka olisin syytön, niin hän kuitenkin minut vääräksi tekisi.

Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

21 Syytön minä olen. En välitä hengestäni, elämäni on minulle halpa.

Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

22 Yhdentekevää kaikki; sentähden minä sanon: hän lopettaa niin syyttömän kuin syyllisenkin.

Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.

23 Jos ruoska äkkiä surmaa, niin hän pilkkaa viattomain epätoivoa.

Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.

24 Maa on jätetty jumalattoman valtaan, hän peittää sen tuomarien kasvot-ellei hän, kuka sitten?

De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

25 Minun päiväni rientävät juoksijata nopeammin, pakenevat onnea näkemättä,

En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

26 ne kiitävät pois niinkuin ruokovenheet, niinkuin kotka, joka iskee saaliiseen.

Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.

27 Jos ajattelen: tahdon unhottaa tuskani, muuttaa muotoni ja ilostua,

Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;

28 niin minä kauhistun kaikkia kipujani, tiedän, ettet julista minua viattomaksi.

Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.

29 Syyllisenä täytyy minun olla; miksi turhaan itseäni vaivaan?

Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

30 Jos vaikka lumessa peseytyisin ja puhdistaisin käteni lipeällä,

Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;

31 silloinkin sinä upottaisit minut likakuoppaan, niin että omat vaatteeni minua inhoisivat.

Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.

32 Sillä ei ole hän ihminen niinkuin minä, voidakseni vastata hänelle ja käydäksemme oikeutta keskenämme.

Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.

33 Ei ole meillä riidanratkaisijaa, joka laskisi kätensä meidän molempien päälle

Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.

34 ja ottaisi hänen vitsansa pois minun päältäni, niin ettei hänen kauhunsa peljättäisi minua;

Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;

35 silloin minä puhuisin enkä häntä pelkäisi, sillä ei ole mitään sellaista tunnollani."

Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.