Jobin 8

1 Sitten suuhilainen Bildad lausui ja sanoi:

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

2 "Kuinka kauan sinä senkaltaisia haastat ja suusi puheet ovat kuin raju myrsky?

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

3 Jumalako vääristäisi oikeuden, Kaikkivaltiasko vääristäisi vanhurskauden?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

4 Jos lapsesi tekivät syntiä häntä vastaan, niin hän hylkäsi heidät heidän rikoksensa valtaan.

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

5 Jos sinä etsit Jumalaa ja anot Kaikkivaltiaalta armoa,

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

6 jos olet puhdas ja rehellinen, silloin hän varmasti heräjää sinun avuksesi ja asettaa entiselleen sinun vanhurskautesi asunnon.

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

7 Silloin sinun alkusi näyttää vähäiseltä, mutta loppuaikasi varttuu ylen suureksi.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

8 Sillä kysypä aikaisemmalta sukupolvelta, tarkkaa, mitä heidän isänsä ovat tutkineet.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

9 Mehän olemme eilispäivän lapsia emmekä mitään tiedä, päivämme ovat vain varjo maan päällä.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

10 He sinua opettavat ja sanovat sinulle, tuovat ilmi sanat sydämestään:

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

11 'Kasvaako kaisla siinä, missä ei ole rämettä? rehottaako ruoko siinä, missä ei ole vettä?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

12 Vielä vihreänä ollessaan, ennenaikaisena leikattavaksi, se kuivettuu ennen kuin mikään muu heinä.

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

13 Niin käy kaikkien niiden, jotka unhottavat Jumalan, ja jumalattoman toivo katoaa,

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

14 hänen, jonka uskallus on langan varassa, jonka turvana on hämähäkinverkko.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

15 Hän nojaa taloonsa, mutta se ei seiso, hän tarttuu siihen, mutta se ei kestä.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

16 Hän on rehevänä auringon paisteessa, ja hänen vesansa leviävät yli puutarhan.

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

17 Hänen juurensa kietoutuvat kiviroukkioon, hän kiinnittää katseensa kivitaloon.

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

18 Mutta kun Jumala hävittää hänet hänen paikastansa, niin se kieltää hänet: En ole sinua koskaan nähnyt.

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

19 Katso, siinä oli hänen vaelluksensa ilo, ja tomusta kasvaa toisia.'

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

20 Katso, Jumala ei hylkää nuhteetonta eikä tartu pahantekijäin käteen.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

21 Vielä hän täyttää sinun suusi naurulla ja huulesi riemulla.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

22 Sinun vihamiehesi verhotaan häpeällä, ja jumalattomien majaa ei enää ole."

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.