Jobin 5

1 "Huuda vain! Onko ketään, joka sinulle vastaisi, ja kenenkä pyhän puoleen kääntyisit?

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

2 Mielettömän tappaa suuttumus, tyhmän surmaa kiivaus.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

3 Minä näin mielettömän juurtuvan, mutta äkkiä sain huutaa hänen asuinsijansa kirousta.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

4 Hänen lapsensa ovat onnesta kaukana, heitä poljetaan portissa, eikä auttajaa ole.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

5 Ja minkä he ovat leikanneet, syö nälkäinen-ottaa sen vaikka orjantappuroista-ja janoiset tavoittelevat heidän tavaraansa.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

6 Sillä onnettomuus ei kasva tomusta, eikä vaiva verso maasta,

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

7 vaan ihminen syntyy vaivaan, ja kipinät, liekin lapset, lentävät korkealle.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

8 Mutta minä ainakin etsisin Jumalaa ja asettaisin asiani Jumalan eteen,

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

9 hänen, joka tekee suuria, tutkimattomia tekoja, ihmeitä ilman määrää,

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

10 joka antaa sateen maan päälle ja lähettää vettä vainioille,

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

11 että hän korottaisi alhaiset ja surevaiset kohoaisivat onneen.

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

12 Hän tekee kavalain hankkeet tyhjiksi, niin ettei mikään menesty heidän kättensä alla,

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

13 hän vangitsee viisaat heidän viekkauteensa; ovelain juonet raukeavat:

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

14 päivällä he joutuvat pimeään ja hapuilevat keskipäivällä niinkuin yöllä.

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

15 Mutta köyhän hän pelastaa heidän suunsa miekasta, auttaa väkevän kädestä.

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

16 Ja niin on vaivaisella toivo, mutta vääryyden täytyy sulkea suunsa.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

17 Katso, autuas se ihminen, jota Jumala rankaisee! Älä siis pidä halpana Kaikkivaltiaan kuritusta.

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

18 Sillä hän haavoittaa, ja hän sitoo; lyö murskaksi, mutta hänen kätensä myös parantavat.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

19 Kuudesta hädästä hän sinut pelastaa, ja seitsemässä ei onnettomuus sinua kohtaa.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

20 Nälänhädässä hän vapahtaa sinut kuolemasta ja sodassa miekan terästä.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

21 Kielen ruoskalta sinä olet turvassa, etkä pelkää, kun hävitys tulee.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

22 Hävitykselle ja kalliille ajalle sinä naurat, etkä metsän petoja pelkää.

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

23 Sillä kedon kivien kanssa sinä olet liitossa, ja metsän pedot elävät rauhassa sinun kanssasi.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

24 Saat huomata, että majasi on rauhoitettu, ja kun tarkastat asuinsijaasi, et sieltä mitään kaipaa.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

25 Ja saat huomata, että sinun sukusi on suuri ja vesasi runsaat kuin ruoho maassa.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

26 Ikäsi kypsyydessä sinä menet hautaan, niinkuin lyhde korjataan ajallansa.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

27 Katso, tämän olemme tutkineet, ja niin se on; kuule se, ja ota sinäkin siitä vaari."

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.