Jobin 41

1 Voitko onkia koukulla Leviatanin ja siimaan kietoa sen kielen?

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

2 Voitko kiinnittää kaislaköyden sen kuonoon ja väkäraudalla lävistää siltä posken?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

3 Rukoileeko se sinua paljon, tahi puhutteleeko se sinua lempeästi?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

4 Tekeekö se liiton sinun kanssasi, että saisit sen olemaan orjanasi ainaisesti?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

5 Voitko leikkiä sillä niinkuin lintusella tahi sitoa sen tyttöjesi pidellä?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

6 Hierovatko pyyntikunnat siitä kauppaa, jakavatko sen kauppamiesten kesken?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

7 Voitko iskeä sen nahan täyteen ahinkaita ja sen pään kala-ahraimia?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

8 Laskehan vain kätesi sen päälle, niin muistat sen ottelun; et sitä toiste yritä!

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

9 Katso, siinä toivo pettää; jo sen näkemisestä sortuu maahan."

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

10 "Ei ole niin rohkeata, joka sitä ärsyttäisi. Kuka sitten kestäisi minun edessäni?

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

11 Kuka on minulle ensin antanut jotakin, joka minun olisi korvattava? Mitä kaiken taivaan alla on, se on minun.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

12 En saata olla puhumatta sen jäsenistä, en sen voimasta ja sorjasta rakenteesta.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

13 Kuka voi riisua siltä päällysvaatteen, kuka tunkeutua sen kaksinkertaisten purimien väliin?

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

14 Kuka on avannut sen kasvojen kaksoisoven? Sen hammasten ympärillä on kauhu.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

15 Sen ylpeytenä ovat uurteiset selkäkilvet, kiinnitetyt lujalla sinetillä.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

16 Ne käyvät tarkoin toinen toiseensa, niin ettei ilma välitse pääse.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

17 Ne ovat toisiinsa liitetyt, pysyvät kiinni erkanematta.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

18 Sen aivastus on kuin valon välähdys, sen silmät ovat kuin aamuruskon silmäripset.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

19 Sen kidasta lähtee tulisoihtuja, sinkoilee säkeniä.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

20 Sen sieramista käy savu niinkuin kihisevästä kattilasta ja kaislatulesta.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

21 Sen puhallus polttaa kuin tuliset hiilet, ja sen suusta lähtee liekki.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

22 Sen kaulassa asuu voima, ja sen edellä hyppii kauhistus.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

23 Sen pahkuraiset lihat ovat kiinteät, ovat kuin valetut, järkkymättömät.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

24 Sen sydän on valettu kovaksi kuin kivi, kovaksi valettu kuin alempi jauhinkivi.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

25 Kun se nousee, peljästyvät sankarit, kauhusta he tyrmistyvät.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

26 Jos sen kimppuun käydään miekoin, ei miekka kestä, ei keihäs, ei heittoase eikä panssari.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

27 Sille on rauta kuin oljenkorsi, vaski kuin lahopuu.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

28 Ei aja sitä pakoon nuoli, jousen poika, akanoiksi muuttuvat sille linkokivet.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

29 Kuin oljenkorsi on sille nuija, keihästen ryskeelle se nauraa.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

30 Sen vatsapuolessa on terävät piikit, se kyntää mutaa leveälti kuin puimaäes.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

31 Se panee syvyyden kiehumaan kuin padan, tekee meren voidekattilan kaltaiseksi.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

32 Sen jäljessä polku loistaa, syvyydellä on kuin hopeahapset.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

33 Ei ole maan päällä sen vertaista; se on luotu pelottomaksi.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

34 Se katsoo ylen kaikkea, mikä korkeata on; se on kaikkien ylväitten eläinten kuningas."

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.