Jobin 39

1 Tiedätkö sinä vuorikauristen poikimisajat, valvotko peurojen synnytyskipuja?

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

2 Lasketko, milloin niiden kuukaudet täyttyvät, ja tiedätkö ajan, milloin ne poikivat?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

3 Ne painautuvat maahan, saavat ilmoille sikiönsä ja vapautuvat synnytystuskistaan.

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

4 Niiden vasikat vahvistuvat, kasvavat kedolla; ne lähtevät tiehensä eivätkä enää palaja.

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

5 Kuka on laskenut villiaasin vapaaksi, kuka irroittanut metsäaasin siteet,

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

6 sen, jolle minä annoin aavikon asunnoksi ja suola-aron asuinsijaksi?

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

7 Se nauraa kaupungin kohinalle, ajajan huutoa se ei kuule;

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

8 se tähystelee vuorilta laiduntansa ja etsii kaikkea vihantaa.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

9 Taipuuko villihärkä sinua palvelemaan, ja yöpyykö se sinun seimesi ääreen?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

10 Voitko ohjaksilla pakottaa villihärän vaolle, tahi äestääkö se laaksonpohjia sinua seuraten?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

11 Voitko siihen luottaa, siksi että sen voima on suuri, voitko jättää sen haltuun työsi hedelmät?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

12 Voitko uskoa, että se palajaa ja kokoaa viljasi sinun puimatantereellesi?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

13 Kamelikurjen siipi lepattaa iloisesti, mutta asuuko sen sulissa ja höyhenissä haikaran hellyys?

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

14 Se jättää munansa maahan, hiekalle helteen haudottaviksi.

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

15 Ei se ajattele, että jalka voi ne särkeä ja metsän eläimet polkea ne rikki.

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

16 Se on tyly poikasilleen, niinkuin ne eivät olisikaan sen omia; hukkaan menee sen vaiva, mutta ei se sitä pelkää.

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

17 Sillä Jumala on jättänyt sen viisautta vaille ja tehnyt sen ymmärryksestä osattomaksi.

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

18 Kun se kiitää ilmaa piesten, nauraa se hevoselle ja ratsumiehelle.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

19 Sinäkö annat hevoselle voiman, puetat sen kaulan liehuvalla harjalla?

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

20 Sinäkö panet sen hyppimään kuin heinäsirkan? Sen uljas korskunta on peljättävä.

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

21 Se kuopii lakeutta ja iloitsee, lähtee voimalla asevarustuksia vastaan.

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

22 Se nauraa pelolle, ei säiky eikä väisty miekan edestä.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

23 Sen yllä kalisee viini, välkähtää keihäs ja peitsi.

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

24 Käy jyrinä ja jytinä, kun se laukaten taivalta ahmii; ei mikään sitä pidätä sotatorven pauhatessa.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

25 Milloin ikinä sotatorvi soi, hirnuu se: iihaha! Jo kaukaa se vainuaa taistelun, päälliköiden jylisevän äänen ja sotahuudon.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

26 Sinunko ymmärryksesi voimasta jalohaukka kohoaa korkealle, levittää siipensä kohti etelää?

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

27 Tahi sinunko käskystäsi kotka lentää ylhäälle ja tekee pesänsä korkeuteen?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

28 Kalliolla se asuu ja yöpyy, kallion kärjellä, vuorilinnassaan.

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

29 Sieltä se tähystelee saalista; kauas katsovat sen silmät.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

30 Sen poikaset särpivät verta, ja missä on kaatuneita, siellä on sekin."

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.