Psalmien 137

1 Babelin virtain tykönä me istuimme ja itkimme, kuin me Zionin muistimme.

על נהרות בבל--שם ישבנו גם-בכינו בזכרנו את-ציון

2 Kanteleemme me ripustimme pajuihin, jotka siellä olivat.

על-ערבים בתוכה-- תלינו כנרותינו

3 Siellä he käskivät meidän veisata, jotka meitä vankina pitivät, ja iloita meidän itkussamme: Veisatkaat meille Zionin virsiä.

כי שם שאלונו שובינו דברי-שיר-- ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון

4 Kuinka me veisaisimme Herran veisun vieraalla maalla?

איך--נשיר את-שיר-יהוה על אדמת נכר

5 Jos minä unohdan sinua, Jerusalem, niin olkoon oikia käteni unohdettu.

אם-אשכחך ירושלם-- תשכח ימיני

6 Tarttukoon kieleni suuni lakeen, ellen minä sinua muista, ellen minä tee Jerusalemia ylimmäiseksi ilokseni.

תדבק-לשוני לחכי-- אם-לא אזכרכי אם-לא אעלה את-ירושלם-- על ראש שמחתי

7 Herra, muista Edomin lapsia Jerusalemin päivänä, jotka sanovat: repikäät maahan hamaan hänen perustukseensa asti.

זכר יהוה לבני אדום-- את יום ירושלם האמרים ערו ערו-- עד היסוד בה

8 Sinä hävitetty tytär, Babel; autuas on, se joka sinulle kostaa, niinkuin sinä meille tehnyt olet.

בת-בבל השדודה אשרי שישלם-לך-- את-גמולך שגמלת לנו

9 Autuas on se, joka piskuiset lapses ottaa ja paiskaa kiviin.

אשרי שיאחז ונפץ את-עלליך-- אל-הסלע