Valitusvirret 3

1 Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.

Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,

2 Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.

O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.

3 Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.

Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.

4 Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.

Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.

5 Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.

Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.

6 Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.

Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.

7 Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.

Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.

8 Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.

Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.

9 Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.

Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.

10 Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.

Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.

11 Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.

Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.

12 Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.

Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.

13 Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.

Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.

14 Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.

Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.

15 Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.

O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.

16 Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.

Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.

17 Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.

Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.

18 Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.

Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».

19 Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.

Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.

20 Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.

Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.

21 Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.

Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.

22 Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.

Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.

23 Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.

Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.

24 Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.

Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.

25 Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.

Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.

26 Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.

Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.

27 Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;

Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.

28 Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,

Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.

29 Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,

Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.

30 Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.

İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.

31 Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.

Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.

32 Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.

Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.

33 Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,

Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.

34 Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,

Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,

35 Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,

Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,

36 Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.

İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?

37 Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?

Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?

38 Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?

Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.

39 Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.

Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?

40 Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.

Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.

41 Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.

Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.

42 Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.

Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».

43 Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.

Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.

44 Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.

Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.

45 Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.

Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.

46 Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.

Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.

47 Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.

Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.

48 Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.

Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.

49 Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,

Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,

50 Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.

Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.

51 Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.

Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.

52 Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.

Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.

53 He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.

Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.

54 Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.

Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».

55 Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;

Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.

56 Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.

«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.

57 Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.

Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.

58 Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.

Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.

59 Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.

Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.

60 Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.

Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.

61 Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,

Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.

62 Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.

Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.

63 Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.

Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.

64 Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.

Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.

65 Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.

Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.

66 Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.

Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!