Psalmaro 56

1 Al la ĥorestro. Por Jonatelem-reĥokim. Verko de David, kiam kaptis lin la Filiŝtoj en Gat. Korfavoru min, ho Dio, ĉar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

Mictam de David, [donné] au maître chantre, [pour le chanter] sur Jonathelem-rehokim, touchant ce que les Philistins le prirent dans Gath. Ô Dieu! aie pitié de moi, car l'homme [mortel] m'engloutit [et] m'opprime, me faisant tout le jour la guerre.

2 Miaj malamikoj volas min engluti ĉiutage, Ĉar multaj militas kontraŭ mi fiere.

Mes espions m'ont englouti tout le jour; car, ô Très-haut! Plusieurs me font la guerre.

3 En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

Le jour auquel je craindrai je me confierai en toi.

4 Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

Je louerai en Dieu sa parole, je me confie en Dieu, je ne craindrai rien; que me fera la chair?

5 Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; Ĉiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

Tout le jour ils tordent mes propos, et toutes leurs pensées tendent à me nuire.

6 Ili kolektiĝas, embuskas, observas miajn paŝojn, Penante kapti mian animon.

Ils s'assemblent, ils se tiennent cachés, ils observent mes talons, attendant [comment ils surprendront] mon âme.

7 Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

Leur moyen d'échapper c'est par outrage; ô Dieu, précipite les peuples en ta colère!

8 Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

Tu as compté mes allées et venues; mets mes larmes dans tes vaisseaux; ne sont-elles pas écrites dans ton registre?

9 Tiam miaj malamikoj returniĝos malantaŭen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

Le jour auquel je crierai à toi, mes ennemis retourneront en arrière; je sais que Dieu est pour moi.

10 Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

Je louerai en Dieu sa parole, je louerai en l'Eternel sa parole.

11 Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

Je me confie en Dieu, je ne craindrai rien; que me fera l'homme?

12 Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

Ô Dieu, tes vœux seront sur moi; je te rendrai des actions de grâces.

13 Ĉar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpuŝiĝo, Por ke mi iradu antaŭ Dio En la lumo de la vivo.

Puisque tu as délivré mon âme de la mort, ne [garderais-tu] pas mes pieds de broncher, afin que je marche devant Dieu en la lumière des vivants?