< Psalmaro 122 >

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.
(다윗의 시. 곧 성전에 올라가는 노래) 사람이 내게 말하기를 여호와의 집에 올라가자 할 때에 내가 기뻐하였도다
2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,
예루살렘아! 우리 발이 네 성문 안에 섰도다
3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.
예루살렘아! 너는 조밀한 성읍과 같이 건설되었도다
4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.
지파들 곧 여호와의 이름에 감사하려고 이스라엘의 전례대로 그리로 올라가는도다
5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.
거기 판단의 보좌를 두셨으니 곧 다윗 집의 보좌로다
6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.
예루살렘을 위하여 평안을 구하라 예루살렘을 사랑하는 자는 형통하리로다
7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.
네 성 안에는 평강이 있고 네 궁중에는 형통이 있을지어다
8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.
내가 내 형제와 붕우를 위하여 이제 말하리니 네 가운데 평강이 있을지어다
9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.
여호와 우리 하나님의 집을 위하여 내가 네 복을 구하리로다

< Psalmaro 122 >