Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Fihirana fiakarana.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Jehovah ô, vonjeo ny fanahiko amin’ ny molotra mandainga, Eny, amin’ ny lela mamitaka

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Inona no homeny anao, ary inona koa no hataony aminao, Ry lela mamitaka?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Zana-tsipìkan’ ny mahery sady voaranitra, Mbamin’ ny vain’ afon’ anjavidy.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Lozako, fa mivahiny eto amin’ ny Maseka aho Ary mitoetra ato an-dain’ ny Kedarita!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Ela loatra izay no nitoeran’ ny fanahiko teo amin’ Izay tsy tia fihavanana.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Raha izaho, dia fihavanana; Kanjo nony miteny aho, dia mila ady kosa ireny.