Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Në ankthin tim i klitha Zotit, dhe ai m’u përgjigj.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

O Zot, më çliro nga buzët gënjeshtare dhe nga gjuha mashtruese.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Çfarë do të të japin ose çfarë do të të shtojnë, o gjuhë gënjeshtare?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Shigjeta të mprehta të një trimi, me qymyr dëllinje.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

I mjeri unë, që banoj në Meshek dhe që strehohem në çadrat e Kedarit!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Tepër gjatë kam banuar me ata që e urrejnë paqen.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Unë jam për paqen; ata përkundrazi, kur unë flas, janë për luftën.