Sentencoj 5
1 Mia filo! atentu mian saĝon; Al mia prudento klinu vian orelon,
Son min, gjev agt på min visdom, lut øyra ned til mitt vit!
2 Por ke vi konservu prudenton Kaj via buŝo tenu scion.
So du kann halda deg gløggtenkt, og lipporne gøyma på kunnskap.
3 Ĉar la buŝo de malĉastulino elverŝas mielon, Kaj ŝia gorĝo estas pli glata ol oleo.
For honning dryp av skjøkjelippor, og hennar gom er sleipar’ enn olje,
4 Sed ŝia sekvaĵo estas maldolĉa kiel absinto, Akra kiel ambaŭtranĉa glavo.
men til slutt er ho beisk som malurt, kvass som eit tvieggja sverd.
Hennar føter stig ned til dauden, hennar fet fører radt til helheims. (Sheol h7585)
6 Ŝi ne iras rekte laŭ la vojo de vivo; Ŝiaj paŝoj ŝanceliĝas, sed tion ŝi ne scias.
Ho gjeng ikkje livsens stig, gålaus vinglar ho vegvill.
7 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Kaj ne forkliniĝu de la vortoj de mia buŝo.
Og no, søner, høyr på meg, og vik ikkje frå det munnen min mæler!
8 Malproksimigu de ŝi vian vojon, Kaj ne proksimiĝu al la pordo de ŝia domo,
Lat din veg vera langt frå henne, kom’kje nær til husdøri hennar!
9 Por ke vi ne fordonu al aliaj vian honoron Kaj viajn jarojn al la kruelulo,
Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.
10 Por ke fremduloj ne satiĝu de via havo, Kaj viaj laboroj ne estu en fremda domo,
Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,
11 Ĝis vi ĝemos en la fino, Kiam konsumiĝos via karno kaj via korpo,
so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,
12 Kaj vi diros: Ho, kiel mi malamis instruon, Kaj mia koro malŝatis moraligon!
og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?
13 Kaj mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj, Kaj mi ne klinis mian orelon al miaj lernigantoj.
Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?
14 Mi estis preskaŭ en ĉia malbono Meze de kunveno kaj societo.
Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»
15 Trinku akvon el via cisterno, Kaj fluantan el via puto.
Drikk or din eigen brunn, det som renn or di eigi kjelda!
16 Viaj fontoj disfluu eksteren, Akvaj torentoj en la stratojn.
Skulde kjeldorne dine renna på gata, vatsbekkjerne dine ute på torgi?
17 Ili apartenu al vi sola, Sed ne al aliaj kun vi.
Lat deim vera berre for deg, og ikkje for framande med deg!
18 Via fonto estu benata; Kaj havu ĝojon de la edzino de via juneco.
Kjelda di vere velsigna, gled du deg i din ungdoms viv.
19 Ŝi estas ĉarma kiel cervino, Kaj aminda kiel ibeksino; Ŝiaj karesoj ĝuigu vin en ĉiu tempo, Ŝia amo ĉiam donu al vi plezuron.
Elskhugs-hindi, ynde-gasella - barmen hennar alltid deg kveikje, stødt vere du trylt av hennar kjærleik.
20 Kaj kial, mia filo, vi volas serĉi al vi plezuron ĉe fremda virino Kaj enbrakigi ne apartenantan al vi?
Kvi skulde du, son min, tryllast av onnor kona, og femna barmen på framand kvinna?
21 Ĉar antaŭ la okuloj de la Eternulo estas la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn irojn Li pripensas.
For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
22 Liaj propraj malbonfaroj enkaptos la malpiulon, Kaj la ŝnuroj de lia peko lin tenos.
Den gudlause vert fanga i misgjerningarne sine, hans synde-band bind honom fast.
23 Li mortos pro manko de eduko; Kaj la multo de lia senprudenteco lin devojigos.
Han døyr av di han ikkje let seg aga, og ved sin store dårskap tumlar han i koll.
