Plorkanto 3

1 Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

[Aleph.] Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.

2 Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.

3 Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Certes il s’est tourné contre moi, il a tous les jours tourné sa main [contre moi].

4 Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

[Beth.] Il a fait vieillir ma chair et ma peau, il a brisé mes os.

5 Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de travail.

6 En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Il m’a fait tenir dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts dès longtemps.

7 Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

[Guimel.] Il a fait une cloison autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes fers.

8 Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Même quand je crie et que j’élève ma voix, il rejette ma requête.

9 Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Il a fait un mur de pierres de taille [pour fermer] mes chemins, il a renversé mes sentiers.

10 Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

[Daleth.] Ce m’est un ours qui est aux embûches, et un lion qui se tient dans un lieu caché.

11 Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Il a détourné mes chemins, et m’a mis en pièces, il m’a rendu désolé.

12 Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Il a tendu son arc, et m’a mis comme une butte pour la flèche.

13 En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

[He.] Il a fait entrer dans mes reins les flèches dont son carquois est plein.

14 Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

J’ai été en risée à tous les peuples, et leur chanson, tout le jour.

15 Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Il m’a rassasié d’amertume, il m’a enivré d’absinthe.

16 Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

[Vau.] Il m’a cassé les dents avec du gravier, il m’a couvert de cendre;

17 Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Tellement que la paix s’est éloignée de mon âme; j’ai oublié ce que c’est que d’être à son aise.

18 Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Et j’ai dit: ma force est perdue, et mon espérance aussi que j’avais en l’Eternel.

19 La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

[Zajin.] Souviens-toi de mon affliction, et de mon pauvre état, qui n’est qu’absinthe et que fiel.

20 Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Mon âme s’[en] souvient sans cesse, et elle est abattue au dedans de moi.

21 Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

[Mais] je rappellerai ceci en mon cœur, [et] c’est pourquoi j’aurai espérance;

22 Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

[Heth.] Ce sont les gratuités de l’Eternel que nous n’avons point été consumés, parce que ses compassions ne sont point taries.

23 Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Elles se renouvellent chaque matin; [c’est] une chose grande que ta fidélité.

24 Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

L’Eternel est ma portion, dit mon âme, c’est pourquoi j’aurai espérance en lui.

25 La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

[Teth.] L’Eternel est bon à ceux qui s’attendent à lui, [et] à l’âme qui le recherche.

26 Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

C’est une chose bonne qu’on attende, même en se tenant en repos, la délivrance de l’Eternel.

27 Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

C’est une chose bonne à l’homme de porter le joug en sa jeunesse.

28 Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

[Jod.] Il est assis solitaire et se tient tranquille, parce qu’on l’a chargé sur lui.

29 Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Il met sa bouche dans la poussière, si peut-être il y aura quelque espérance.

30 Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Il présente la joue à celui qui le frappe; il est accablé d’opprobre.

31 Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

[Caph.] Car le Seigneur ne rejette point à toujours.

32 Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Mais s’il afflige quelqu’un, il en a aussi compassion selon la grandeur de ses gratuités.

33 Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.

34 Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

[Lamed.] Lorsqu’on foule sous ses pieds tous les prisonniers du monde;

35 Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Lorsqu’on pervertit le droit de quelqu’un en la présence du Très-haut;

36 Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Lorsqu’on fait tort à quelqu’un dans son procès, le Seigneur ne le voit-il point?

37 Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

[Mem.] Qui est-ce qui dit que cela a été fait, [et] que le Seigneur ne l’[a] point commandé?

38 Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Les maux, et les biens ne procèdent-ils point de l’ordre du Très-haut?

39 Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Pourquoi se dépiterait l’homme vivant, l’homme, [dis-je], à cause de ses péchés?

40 Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

[Nun.] Recherchons nos voies, et [les] sondons, et retournons jusqu’à l’Eternel.

41 Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Levons nos cœurs et nos mains au [Dieu] Fort qui est aux cieux, [en disant]:

42 Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Nous avons péché, nous avons été rebelles, tu n’as point pardonné.

43 Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

[Samech.] Tu nous as couverts de [ta] colère, et nous as poursuivis, tu as tué, tu n’as point épargné.

44 Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Tu t’es couvert d’une nuée, afin que la requête ne passât point.

45 Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Tu nous as fait être la raclure et le rebut au milieu des peuples.

46 Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

[Pe.] Tous nos ennemis ont ouvert leur bouche sur nous.

47 Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

La frayeur et la fosse, le dégât et la calamité nous sont arrivés.

48 Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Mon œil s’est fondu en ruisseaux d’eaux à cause de la plaie de la fille de mon peuple.

49 Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

[Hajin.] Mon œil verse des larmes, et ne cesse point, parce qu’il n’y a aucun relâche.

50 Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Jusques à ce que l’Eternel regarde et voie des cieux.

51 Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.

52 Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

[Tsadi.] Ceux qui me sont ennemis sans cause m’ont poursuivi à outrance, comme on chasse après l’oiseau.

53 Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Ils ont enserré ma vie dans une fosse, et ont roulé une pierre sur moi.

54 Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Les eaux ont regorgé par-dessus ma tête; je disais: je suis retranché.

55 Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

[Koph.] J’ai invoqué ton Nom, ô Eternel! d’une des plus basses fosses.

56 Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Tu as ouï ma voix, ne ferme point ton oreille, afin que je n’expire point à force de crier.

57 Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Tu t’es approché au jour que je t’ai invoqué, et tu as dit: ne crains rien.

58 Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

[Resch.] Ô Seigneur! tu as plaidé la cause de mon âme; et tu as garanti ma vie.

59 Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Tu as vu, ô Eternel! le tort qu’on me fait, fais-moi droit.

60 Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Tu as vu toutes les vengeances dont ils ont usé, et toutes leurs machinations contre moi.

61 Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

[Scin.] Tu as ouï, ô Eternel! leur opprobe et toutes leurs machinations contre moi.

62 La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Les discours de ceux qui s’élèvent contre moi, et leur dessein qu’ils ont contre moi tout le long du jour.

63 Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Considère quand ils s’asseyent, et quand ils se lèvent, [car] je suis leur chanson.

64 Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

[Thau.] Rends-leur la pareille, ô Eternel! selon l’ouvrage de leurs mains.

65 Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Donne-leur un tel ennui qu’il leur couvre le cœur; donne-leur ta malédiction.

66 Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.

Poursuis-les en ta colère, et les efface de dessous les cieux de l’Eternel.