Ijob 7
1 Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?
2 Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?
3 Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.
4 Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.
5 Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.
6 Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.
7 Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.
8 Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,
якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)
10 Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.
11 Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.
12 Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?
13 Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:
14 Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:
15 Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.
16 Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.
17 Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?
18 Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?
19 Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?
20 Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?
21 Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.
