Ijob 6

1 Ijob respondis kaj diris:

욥이 대답하여 가로되

2 Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

나의 분한을 달아 보며 나의 모든 재앙을 저울에 둘 수 있으면

3 Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

바다 모래보다도 무거울 것이라 그럼으로 하여 나의 말이 경솔 하였구나

4 Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

전능자의 살이 내 몸에 박히매 나의 영이 그 독을 마셨나니 하나님의 두려움이 나를 엄습하여 치는구나

5 Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

들 나귀가 풀이 있으면 어찌 울겠으며 소가 꼴이 있으면 어찌 울겠느냐

6 Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

싱거운 것이 소금 없이 먹히겠느냐 닭의 알 흰자위가 맛이 있겠느냐

7 Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

이런 것을 만지기도 내 마음이 싫어하나니 못된 식물 같이 여김 이니라

8 Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

하나님이 나의 구하는 것을 얻게 하시며 나의 사모하는 것 주시기를 내가 원하나니

9 Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

이는 곧 나를 멸하시기를 기뻐하사 그 손을 들어 나를 끊으실 것이라

10 Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

그러할지라도 내가 오히려 위로를 받고 무정한 고통 가운데서도 기뻐할 것은 내가 거룩하신 이의 말씀을 거역지 아니하였음이니라

11 Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

내가 무슨 기력이 있관대 기다리겠느냐 내 마지막이 어떠하겠관대 오히려 참겠느냐

12 Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

나의 기력이 어찌 돌의 기력이겠느냐 나의 살이 어찌 놋쇠겠느냐

13 Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

나의 도움이 내 속에 없지 아니하냐 나의 지혜가 내게서 쫓겨나지 아니하였느냐

14 Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

피곤한 자 곧 전능자 경외하는 일을 폐한 자를 그 벗이 불쌍히 여길 것이어늘

15 Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

나의 형제는 내게 성실치 아니함이 시냇물의 마름 같고 개울의 잦음 같구나

16 Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

얼음이 녹으면 물이 검어지며 눈이 그 속에 감취었을지라도

17 En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

따뜻하면 마르고 더우면 그 자리에서 아주 없어지나니

18 Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

떼를 지은 객들이 시냇가로 다니다가 돌이켜 광야로 가서 죽고

19 Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

데마의 떼들이 그것을 바라보고 스바의 행인들도 그것을 사모하다가

20 Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

거기 와서는 바라던 것을 부끄리고 낙심하느니라

21 Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

너희도 허망한 자라 너희가 두려운 일을 본즉 겁내는구나

22 Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

내가 언제 너희에게 나를 공급하라 하더냐 언제 나를 위하여 너희 재물로 예물을 달라더냐

23 Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

내가 언제 말하기를 대적의 손에서 나를 구원하라 하더냐 포악한자의 손에서 나를 구속하라 하더냐

24 Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

내게 가르쳐서 나의 허물된 것을 깨닫게 하라 내가 잠잠하리라

25 Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

옳은 말은 어찌 그리 유력한지, 그렇지만 너희의 책망은 무엇을 책망함이뇨

26 Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

너희가 말을 책망하려느냐 소망이 끊어진 자의 말은 바람 같으니라

27 Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

너희는 고아를 제비 뽑으며 너희 벗을 매매할 자로구나

28 Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

이제 너희가 나를 향하여 보기를 원하노라 내가 너희를 대면하여 결코 거짓말하지 아니하리라

29 Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

너희는 돌이켜 불의한 것이 없게 하기를 원하노라 너희는 돌이키라 내 일이 의로우니라

30 Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?

내 혀에 어찌 불의한 것이 있으랴 내 미각이 어찌 궤휼을 분변치못하랴