Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Mahasarika ny mamba amin’ ny farango va ianao, na mahafatotra ny lelany amin’ ny mahazaka?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Mahisy tady zozoro amin’ ny orony va ianao, na mahaboroaka ny valanoranony amin’ ny fintana?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Hifon-jato amin’ arivo aminao va izy, na hanao teny malefaka aminao?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Hanao fanekena aminao va izy? Azonao alaina ho andevonao mandrakizay va izy?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Hilalao azy tahaka ny filalao voron-kely va ianao? Ary hamatotra azy ho an’ ny zazavavy ao aminao va ianao?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Hataon’ ny mpaka hazandrano varotra va izy, ka hotsinjarainy amin’ ny mpandranto?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Mahafeno lefom-pohy ny hodiny va ianao, na firombaka amin’ ny lohany?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
Atehefo aminy ange ny tananao; Raha tsaroanao ny ady, dia tsy hanindroa intsony ianao.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Indro, foana ny fihendrena azy; Tsy mahakivy va na dia ny fijery azy aza?
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Tsy misy sahy manao vi-very hanaitra azy; Koa iza kosa no mahajanona eo anatrehako?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Iza no nanome Ahy aloha mba hamaliako azy? Ny eny ambanin’ ny lanitra rehetra dia Ahy avokoa.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Tsy mbola hangina Aho ny amin’ ny momba ny tenany sy ny heriny ary ny fahatsaran’ ny endriny.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Iza no mahasonga ny fitafiany anoloany? Na iza no sahy hiditra ao amin’ ny nifiny roa sosona?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Iza no mahasokatra ny varavaran’ ny tavany? Mahatsiravina ny nifiny manodidina!
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Reharehany ny faharaoraon’ ny kirany, mihidy avokoa toy ny voapetaka mafy amin’ ny tombo-kase ireo;
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Mikirindro ireo, ka tsy azon’ ny rivotra idirana eo anelanelany.
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Mifanindry lany ireo sady mifaniditra ka tsy azo sarahina,
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Ny fieviny dia mampamirapiratra fahazavana, ary ny masony dia tahaka ny hodimason’ ny maraina.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Lelafo no mivoaka avy amin’ ny vavany; Kilalaon’ afo no mipariaka avy aminy.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Ny vavorony dia ivoahan’ ny setroka, tahaka ny avy amin’ ny vilany mangotraka, na amin’ ny fahandroana.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Ny fofonainy mampirehitra arina, ary misy lelafo mivoaka avy amin’ ny vavany.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
Ny vozony no itoeran’ ny hery; Ary mibitaka eo alohany ny fampahatahorana.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Mivalombalona ny hotraka amin’ ny tenany; Mafy ireny ka tsy azo endahana.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Mafy tahaka ny vato ny fony; Eny, mafy tahaka ny vato fikosoham-bary.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
Raha mitsangana izy, dia raiki-tahotra ny mahery; Eny, toran-kovitra ireo ka tsy mahavoa.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Raha misy mamely azy amin’ ny sabatra dia tsy mahalaitra, na amin’ ny lefom-pohy, na ny firombaka, na ny zana-tsipìka.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Ataony toy ny mololo ny vy, ary toy ny hazo momoka ny varahina.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Tsy mampandositra azy ny zana-tsipìka; Ataony ho toy ny vodivary ny vaton’ antsamotady.
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Ataony ho toy ny vodivary koa ny langilangy; Ihomehezany ny fanetsehana ny lefona.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Ny takibany dia tahaka ny tavim-bilany maranitra; Mamelatra fivelezam-bary maranitra eo amin’ ny fotaka izy.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Mampandevy ny lalina ho tahaka ny ao am-bilany izy; Manao ny ranomasina ho tahaka ny vilany misy menaka manitra izy.
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Mampahazava ny lalany eo aoriany izy. Ataon’ ny olona ho toy ny volo fotsy ny lalina.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
Tsy misy tahaka azy eny ambonin’ ny tany, izay voaforona tsy hahalala tahotra.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Ny avo rehetra jereny avokoa; Mpanjakan’ ny bibi-dia rehetra izy
