Ijob 34

1 Elihu parolis plue, kaj diris:

Un Elihus atbildēja un sacīja:

2 Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;

3 Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.

4 Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.

5 Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.

6 En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.

7 Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,

8 Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?

9 Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.

10 Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.

11 Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.

12 Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!

13 Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?

14 Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:

15 Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.

16 Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.

17 Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?

18 Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;

19 Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.

20 Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.

21 Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.

22 Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.

23 Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.

24 Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.

25 Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.

26 Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.

27 Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.

28 Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.

29 Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,

30 Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.

31 Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.

32 Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.

33 Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!

34 Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:

35 Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.

36 Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.

37 Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.

Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -