Ijob 33

1 Aŭskultu do, Ijob, miajn parolojn, Kaj atentu ĉiujn miajn vortojn.

No azért halld meg csak Jób az én szavaimat, és vedd füledbe minden beszédemet!

2 Jen mi malfermis mian buŝon, Parolas mia lango en mia gorĝo.

Ímé, megnyitom már az én szájamat, és a beszéd nyelvem alatt van már.

3 Ĝuste el mia koro estas miaj paroloj, Kaj puran scion eldiros miaj lipoj.

Igaz szívből származnak beszédeim, tiszta tudományt hirdetnek ajkaim.

4 La spirito de Dio min kreis, Kaj la spiro de la Plejpotenculo min vivigas.

Az Istennek lelke teremtett engem, és a Mindenhatónak lehellete adott nékem életet.

5 Se vi povas, respondu al mi; Armu vin kontraŭ mi, kaj stariĝu.

Ha tudsz, czáfolj meg; készülj fel ellenem és állj elő!

6 Jen mi simile al vi estas de Dio; Mi ankaŭ estas farita el argilo.

Ímé, én szintúgy Istené vagyok, mint te; sárból formáltattam én is.

7 Vidu, vi ne bezonas timi min, Kaj mia ŝarĝo ne pezos sur vi.

Ímé, a tőlem való félelem meg ne háborítson; kezem nem lészen súlyos rajtad.

8 Vi parolis antaŭ miaj oreloj, Kaj mi aŭdis la sonon de tiaj vortoj:

Csak az imént mondtad fülem hallatára, hallottam a beszédnek hangját:

9 Mi estas pura, sen malbonagoj; Senkulpa, mi ne havas pekon;

Tiszta vagyok, fogyatkozás nélkül: mocsoktalan vagyok, bűn nincsen bennem.

10 Jen Li trovis ion riproĉindan en mi, Li rigardas min kiel Lian malamikon;

Ímé, vádakat talál ki ellenem, ellenségének tart engem!

11 Li metis miajn piedojn en ŝtipon; Li observas ĉiujn miajn vojojn.

Békóba veti lábaimat, és őrzi minden ösvényemet.

12 Sed en tio vi ne estas prava, mi respondas al vi; Ĉar Dio estas pli granda ol homo.

Ímé, ebben nincsen igazad – azt felelem néked – mert nagyobb az Isten az embernél!

13 Kial vi havas pretendon kontraŭ Li pro tio, Ke Li ne donas al vi kalkulraporton pri ĉiuj Siaj faroj?

Miért perelsz vele? Azért, hogy egyetlen beszédedre sem felelt?

14 Cetere Dio parolas en unu maniero kaj en alia maniero, Sed oni tion ne rimarkas.

Hiszen szól az Isten egyszer vagy kétszer is, de nem ügyelnek rá!

15 En sonĝo, en nokta vizio, Kiam sur la homojn falis dormo, Kiam ili dormas sur la lito,

Álomban, éjjeli látomásban, mikor mély álom száll az emberre, és mikor ágyasházokban szenderegnek;

16 Tiam Li malfermas la orelon de la homoj, Kaj, doninte instruon, sigelas ĝin,

Akkor nyitja meg az emberek fülét, és megpecsételi megintetésökkel.

17 Por deturni homon de ia faro Kaj gardi viron kontraŭ fiereco,

Hogy eltérítse az embert a rossz cselekedettől, és elrejtse a kevélységet a férfi elől.

18 Por ŝirmi lian animon kontraŭ pereo Kaj lian vivon kontraŭ falo sub glavon.

Visszatartja lelkét a romlástól, és életét hogy azt fegyver ne járja át.

19 Ankaŭ per malsano sur lia lito Li avertas lin, Kiam ĉiuj liaj ostoj estas ankoraŭ fortaj.

Fájdalommal is bünteti az ő ágyasházában, és csontjainak szüntelen való háborgásával.

20 Kaj abomenata fariĝas por li en lia vivo la manĝaĵo, Kaj por lia animo la frandaĵo.

Úgy, hogy az ő ínye undorodik az ételtől, és lelke az ő kedves ételétől.

21 Lia karno konsumiĝas tiel, ke oni ĝin jam ne vidas; Kaj elstaras liaj ostoj, kiuj antaŭe estis nevideblaj.

Húsa szemlátomást aszik le róla; csontjai, a melyeket látni nem lehetett, kiülnek.

22 Kaj lia animo alproksimiĝas al la pereo, Kaj lia vivo al la mortigo.

És lelke közelget a sírhoz, s élete a halál angyalaihoz.

23 Sed se li havas por si anĝelon proparolanton, Kvankam unu el mil, Kiu elmontrus pri la homo lian pravecon,

Ha van mellette magyarázó angyal, egy az ezer közül, hogy az emberrel tudassa kötelességét;

24 Tiam Li indulgas lin, kaj diras: Liberigu lin, ke li ne malsupreniru en la tombon, Ĉar Mi trovis pardonigon.

És az Isten könyörül rajta, és azt mondja: Szabadítsd meg őt, hogy ne szálljon a sírba; váltságdíjat találtam!

25 Tiam lia korpo fariĝas denove freŝa, kiel en la juneco; Li revenas al la tagoj de sia knabeco.

Akkor teste fiatal, erőtől duzzad, újra kezdi ifjúságának napjait.

26 Li preĝas al Dio, Kaj ĉi Tiu korfavoras lin, Kaj montras al li Sian vizaĝon kun ĝojo, Kaj rekompencas la homon laŭ lia virteco.

Imádkozik Istenhez és ő kegyelmébe veszi, hogy az ő színét nézhesse nagy örömmel, és az embernek visszaadja az ő igazságát.

27 Li rigardas la homojn, kaj diras: Mi pekis, la veron mi kripligis, Kaj Li ne repagis al mi;

Az emberek előtt énekel és mondja: Vétkeztem és az igazat elferdítettem vala, de nem e szerint fizetett meg nékem;

28 Li liberigis mian animon, ke ĝi ne iru en pereon, Kaj mia vivo vidas la lumon.

Megváltotta lelkemet a sírba szállástól, és egész valóm a világosságot nézi.

29 Ĉion ĉi tion Dio faras Du aŭ tri fojojn kun homo,

Ímé, mindezt kétszer, háromszor cselekszi Isten az emberrel,

30 Por deturni lian animon de pereo Kaj prilumi lin per la lumo de vivo.

Hogy megmentse lelkét a sírtól, hogy világoljon az élet világosságával.

31 Atentu, Ijob, aŭskultu min; Silentu, kaj mi parolos.

Figyelj Jób, és hallgass meg engem; hallgass, hadd szóljak én!

32 Se vi havas, kion diri, respondu al mi; Parolu, ĉar mi dezirus, ke vi montriĝu prava.

Ha van mit mondanod, czáfolj meg; szólj, mert igen szeretném a te igazságodat.

33 Se ne, tiam aŭskultu min; Silentu, kaj mi instruos al vi saĝon.

Ha pedig nincs, hallgass meg engem, hallgass és megtanítlak téged a bölcseségre!