Ijob 14

1 Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.

여인에게서 난 사람은 사는 날이 적고 괴로움이 가득하며

2 Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.

그 발생함이 꽃과 같아서 쇠하여지고 그림자 같이 신속하여서 머물지 아니하거늘

3 Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!

이와 같은 자를 주께서 눈을 들어 살피시나이까 나를 주의 앞으로 이끌어서 심문하시나이까

4 Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.

누가 깨끗한 것을 더러운 것 가운데서 낼 수 있으리이까 하나도 없나이다

5 Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.

그 날을 정하셨고 그 달 수도 주께 있으므로 그 제한을 정하여 넘어가지 못하게 하셨사온즉

6 Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.

그에게서 눈을 돌이켜 그로 쉬게 하사 품군 같이 그 날을 마치게 하옵소서

7 Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.

나무는 소망이 있나니 찍힐지라도 다시 움이 나서 연한 가지가 끊이지 아니하며

8 Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,

그 뿌리가 땅에서 늙고 줄기가 흙에서 죽을지라도

9 Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.

물 기운에 움이 돋고 가지가 발하여 새로 심은 것과 같거니와

10 Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?

사람은 죽으면 소멸되나니 그 기운이 끊어진즉 그가 어디 있느뇨

11 Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:

물이 바다에서 줄어지고 하수가 잦아서 마름 같이

12 Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.

사람이 누우면 다시 일어나지 못하고 하늘이 없어지기까지 눈을 뜨지 못하며 잠을 깨지 못하느니라

13 Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)

주는 나를 음부에 감추시며 주의 진노가 쉴 때까지 나를 숨기시고 나를 위하여 기한을 정하시고 나를 기억하옵소서 (Sheol h7585)

14 Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.

사람이 죽으면 어찌 다시 살리이까 나는 나의 싸우는 모든 날 동안을 참고 놓이기를 기다렸겠나이다

15 Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.

주께서는 나를 부르셨겠고 나는 대답하였겠나이다 주께서는 주의 손으로 지으신 것을 아껴 보셨겠나이다

16 Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;

그러하온데 이제 주께서 나의 걸음을 세시오니 나의 죄를 살피지 아니하시나이까

17 Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.

내 허물을 주머니에 봉하시고 내 죄악을 싸매시나이다

18 Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;

무너지는 산은 정녕 흩어지고 바위는 그 자리에서 옮겨가고

19 Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.

물은 돌을 닳게 하고 넘치는 물은 땅의 티끌을 씻어 버리나이다 이와 같이 주께서는 사람의 소망을 끊으시나이다

20 Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.

주께서 사람을 영영히 이기셔서 떠나게 하시며 그의 얼굴 빛을 변하게 하시고 쫓아 보내시오니

21 Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.

그 아들이 존귀하나 그가 알지 못하며 비천하나 그가 깨닫지 못하나이다

22 Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.

오직 자기의 살이 아프고 자기의 마음이 슬플 뿐이니이다