Ijob 11

1 Kaj ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Et Tsophar, le Naamathite, répondit et dit:

2 Ĉu kontraŭ multe da vortoj oni ne povas doni respondon? Kaj ĉu tiu, kiu multe parolas, estas prava?

La multitude des paroles ne recevrait-elle pas de réponse, et un grand parleur serait-il justifié?

3 Ĉu via senenhava parolado devas silentigi la homojn, Por ke vi mokinsultu kaj neniu vin hontigu?

Tes mensonges doivent-ils faire taire les gens? Te moqueras-tu, sans que personne te fasse honte?

4 Vi diras: Mia opinio estas ĝusta, Kaj mi estas pura antaŭ Viaj okuloj.

Car tu as dit: Ma doctrine est pure, et je suis sans tache à tes yeux!

5 Sed ho, se Dio ekparolus, Kaj malfermus antaŭ vi Siajn lipojn,

Oh! qu’il plût à Dieu de parler et d’ouvrir ses lèvres contre toi,

6 Kaj malkaŝus antaŭ vi la sekretojn de la saĝo, Kiu havas multoblan forton! Sciu, ke ne ĉiujn viajn pekojn Dio rememoras.

Et de te raconter les secrets de la sagesse, comment ils sont le double de ce qu’on réalise! Et sache que Dieu laisse dans l’oubli [beaucoup] de ton iniquité.

7 Ĉu vi povas eltrovi la esencon de Dio? Ĉu vi povas plene kompreni la perfektecon de la Plejpotenculo?

Peux-tu, en sondant, découvrir ce qui est en Dieu, ou découvriras-tu parfaitement le Tout-puissant?

8 Tio estas pli alta ol la ĉielo; Kion vi povas fari? Tio estas pli profunda ol Ŝeol; Kion vi povas ekscii? (Sheol h7585)

Ce sont les hauteurs des cieux, – que feras-tu? C’est plus profond que le shéol, qu’en sauras-tu? (Sheol h7585)

9 Pli longa ol la tero estas ĝia mezuro, Kaj pli larĝa ol la maro.

Plus longue que la terre est sa mesure, plus large que la mer.

10 Se Li preteriros, kaj fermos, kaj faros juĝon, Tiam kiu repuŝos Lin?

S’il passe et enferme et fait comparaître, qui donc le détournera?

11 Ĉar Li konas la homojn malvirtajn; Li vidas la malbonagojn, kiujn oni ne rimarkas.

Car il connaît, lui, les hommes vains, et il voit l’iniquité sans que [l’homme] s’en aperçoive;

12 Eĉ vanta homo devas kompreni, Eĉ homo, kiu naskiĝis sovaĝulo.

Et l’homme stupide s’enhardit, quoique l’homme naisse comme le poulain de l’âne sauvage.

13 Se vi aranĝas vian koron Kaj etendas al Li viajn manojn;

Si tu prépares ton cœur et que tu étendes tes mains vers lui,

14 Se vi forigas la malvirton, kiu estas en via mano, Kaj vi ne permesos al malbonaĵoj resti en via tendo:

Si tu éloignes l’iniquité qui est dans ta main, et que tu ne laisses pas l’injustice demeurer dans tes tentes,

15 Tiam vi povos levi vian vizaĝon sen difekto; Vi estos firma kaj ne timos.

Alors tu lèveras ta face sans tache, tu seras ferme et tu ne craindras pas;

16 Tiam vi forgesos mizeron; Vi rememoros ĝin kiel forfluintan akvon.

Car tu oublieras ta misère, tu t’en souviendras comme des eaux écoulées;

17 Kaj via vivo leviĝos pli hele ol la tagmezo, La mallumo fariĝos kiel mateno.

[Ta] vie se lèvera plus claire que le plein midi; si tu étais couvert de ténèbres, tu seras comme le matin;

18 Kaj vi estos trankvila, ĉar ekzistas espero; Vi rigardos ĉirkaŭen, kaj iros dormi en sendanĝereco.

Et tu auras de la confiance, parce qu’il y aura de l’espoir; tu examineras [tout], et tu dormiras en sûreté;

19 Vi kuŝos, kaj neniu vin timigos; Kaj multaj serĉos vian favoron.

Tu te coucheras, et il n’y aura personne pour te faire peur, et beaucoup rechercheront ta faveur.

20 Sed la okuloj de malpiuloj konsumiĝos, Pereos por ili la rifuĝo, Kaj ilia espero elspiros sian vivon.

Mais les yeux des méchants seront consumés, et [tout] refuge périra pour eux, et leur espoir sera d’expirer.