Job 7

1 Is there not a warfare to man on earth? And as the days of an hireling his days?

Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?

2 As a servant desireth the shadow, And as a hireling expecteth his wage,

Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?

3 So I have been caused to inherit months of vanity, And nights of misery they numbered to me.

Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.

4 If I lay down then I said, 'When do I rise!' And evening hath been measured, And I have been full of tossings till dawn.

Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.

5 Clothed hath been my flesh [with] worms, And a clod of dust, My skin hath been shrivelled and is loathsome,

Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.

6 My days swifter than a weaving machine, And they are consumed without hope.

Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.

7 Remember Thou that my life [is] a breath, Mine eye turneth not back to see good.

Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.

8 The eye of my beholder beholdeth me not. Thine eyes [are] upon me — and I am not.

Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.

9 Consumed hath been a cloud, and it goeth, So he who is going down to Sheol cometh not up. (Sheol h7585)

Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)

10 He turneth not again to his house, Nor doth his place discern him again.

Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.

11 Also I — I withhold not my mouth — I speak in the distress of my spirit, I talk in the bitterness of my soul.

Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.

12 A sea -[monster] am I, or a dragon, That thou settest over me a guard?

Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?

13 When I said, 'My bed doth comfort me,' He taketh away in my talking my couch.

Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,

14 And thou hast affrighted me with dreams, And from visions thou terrifiest me,

pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,

15 And my soul chooseth strangling, Death rather than my bones.

kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.

16 I have wasted away — not to the age do I live. Cease from me, for my days [are] vanity.

Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.

17 What [is] man that Thou dost magnify him? And that Thou settest unto him Thy heart?

Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,

18 And inspectest him in the mornings, In the evenings dost try him?

na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?

19 How long dost Thou not look from me? Thou dost not desist till I swallow my spittle.

Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?

20 I have sinned, what do I to Thee, O watcher of man? Why hast Thou set me for a mark to Thee, And I am for a burden to myself — and what?

Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?

21 Thou dost not take away my transgression, And cause to pass away mine iniquity, Because now, for dust I lie down: And Thou hast sought me — and I am not!

Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”