Job 14

1 Man, born of woman! Of few days, and full of trouble!

Homo, naskita de virino, Havas mallongan vivon kaj abundon da afliktoj.

2 As a flower he hath gone forth, and is cut off, And he fleeth as a shadow and standeth not.

Kiel floro li elkreskas kaj velkas; Li forkuras kiel ombro kaj ne restas.

3 Also — on this Thou hast opened Thine eyes, And dost bring me into judgment with Thee.

Kaj kontraŭ tia Vi malfermas Viajn okulojn, Kaj min Vi vokas al juĝo kun Vi!

4 Who giveth a clean thing out of an unclean? not one.

Ĉu povas purulo deveni de malpurulo? Neniu.

5 If determined are his days, The number of his months [are] with Thee, His limit Thou hast made, And he passeth not over;

Se liaj tagoj estas difinitaj, la nombro de liaj monatoj estas ĉe Vi; Vi difinis lian limon, kiun li ne transpasos.

6 Look away from off him that he may cease, Till he enjoy as an hireling his day.

Deturnu do Vin de li, ke li estu trankvila, Ĝis venos lia tempo, kiun li sopiras kiel dungito.

7 For there is of a tree hope, if it be cut down, That again it doth change, That its tender branch doth not cease.

Arbo havas esperon, se ĝi estas dehakita, ke ĝi denove ŝanĝiĝos, Kaj ĝi ne ĉesos kreskigi branĉojn.

8 If its root becometh old in the earth, And its stem doth die in the dust,

Se ĝia radiko maljuniĝis en la tero, Kaj ĝia trunko mortas en polvo,

9 From the fragrance of water it doth flourish, And hath made a crop as a plant.

Tamen, eksentinte la odoron de akvo, ĝi denove verdiĝas, Kaj kreskas plue, kvazaŭ ĵus plantita.

10 And a man dieth, and becometh weak, And man expireth, and where [is] he?

Sed homo mortas kaj malaperas; Kiam la homo finiĝis, kie li estas?

11 Waters have gone away from a sea, And a river becometh waste and dry.

Forfluas la akvo el lago, Kaj rivero elĉerpiĝas kaj elsekiĝas:

12 And man hath lain down, and riseth not, Till the wearing out of the heavens they awake not, Nor are roused from their sleep.

Tiel homo kuŝiĝas, kaj ne plu leviĝas; Tiel longe, kiel la ĉielo ekzistas, ili ne plu vekiĝos, Nek revigliĝos el sia dormado.

13 O that in Sheol Thou wouldest conceal me, Hide me till the turning of Thine anger, Set for me a limit, and remember me. (Sheol h7585)

Ho, se Vi kaŝus min en Ŝeol, Se Vi kaŝus min ĝis la momento, kiam pasos Via kolero, Se Vi difinus por mi templimon kaj poste rememorus min! (Sheol h7585)

14 If a man dieth — doth he revive? All days of my warfare I wait, till my change come.

Kiam homo mortas, ĉu li poste povas reviviĝi? Dum la tuta tempo de mia batalado mi atendus, Ĝi venos mia forŝanĝo.

15 Thou dost call, and I — I answer Thee; To the work of Thy hands Thou hast desire.

Vi vokus, kaj mi respondus al Vi; Vi ekdezirus la faritaĵon de Viaj manoj.

16 But now, my steps Thou numberest, Thou dost not watch over my sin.

Nun Vi kalkulas miajn paŝojn; Ne konservu mian pekon;

17 Sealed up in a bag [is] my transgression, And Thou sewest up mine iniquity.

Sigelu en paketo miajn malbonagojn, Kaj kovru mian kulpon.

18 And yet, a falling mountain wasteth away, And a rock is removed from its place.

Sed monto, kiu falas, malaperas; Kaj roko forŝoviĝas de sia loko;

19 Stones have waters worn away, Their outpourings wash away the dust of earth, And the hope of man Thou hast destroyed.

Ŝtonojn forlavas la akvo, Kaj ĝia disverŝiĝo fordronigas la polvon de la tero: Tiel Vi pereigas la esperon de homo.

20 Thou prevailest [over] him for ever, and he goeth, He is changing his countenance, And Thou sendest him away.

Vi premas lin ĝis fino, kaj li foriras; Li ŝanĝas sian vizaĝon, kaj Vi forigas lin.

21 Honoured are his sons, and he knoweth not; And they are little, and he attendeth not to them.

Se liaj infanoj estas honorataj, li tion ne scias; Se ili estas humiligataj, li tion ne rimarkas.

22 Only — his flesh for him is pained, And his soul for him doth mourn.'

Nur lia propra korpo lin doloras, Nur pri sia propra animo li suferas.