Job 11

1 Forsothe Sophar Naamathites answeride, and seide,

Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:

2 Whether he, that spekith many thingis, schal not also here? ether whethir a man ful of wordis schal be maad iust?

Skulde en ordflom bli uten svar, eller en ordgyter få rett?

3 Schulen men be stille to thee aloone? whanne thou hast scorned othere men, schalt thou not be ouercomun of ony man?

Skulde dine store ord drive menn til taushet, skulde du spotte uten at nogen skammer dig ut?

4 For thou seidist, My word is cleene, and Y am cleene in thi siyt.

Og skal du få si: Ren er min lære, og skyldfri er jeg i dine øine?

5 And `Y wolde, that God spak with thee, and openyde hise lippis to thee;

Men bare Gud vilde tale og oplate sine leber mot dig

6 to schewe to thee the priuetees of wisdom, and that his lawe is manyfold, and thou schuldist vndurstonde, that thou art requirid of hym to paie myche lesse thingis, than thi wickidnesse disserueth.

og åpenbare dig visdommens hemmeligheter, at det i dem er dobbelt forstand! Da måtte du nok innse at Gud tilgir dig noget av din misgjerning.

7 In hap thou schalt comprehende the steppis of God, and thou schalt fynde Almyyti God `til to perfeccioun.

Mon du kan finne bunn i Guds vesen eller nå frem til den Allmektiges ytterste grense?

8 He is hiyere than heuene, and what schalt thou do? he is deppere than helle, and wherof schalt thou knowe? (Sheol h7585)

Himmelhøi er den, hvad kan du gjøre? Dypere enn dødsriket, hvad vet du? (Sheol h7585)

9 His mesure is lengere than erthe, and brodere than the see.

Lengere enn jorden er dens mål og bredere enn havet.

10 If he distrieth alle thingis, ethir dryueth streitli `in to oon, who schal ayenseie hym? Ethir who may seie to hym, Whi doest thou so?

Om han farer frem og setter i fengsel og sammenkaller retten, hvem vil da hindre ham?

11 For he knowith the vanyte of men; and whether he seynge byholdith not wickidnesse?

For han, han kjenner de falske folk og ser uretten, uten at han trenger å gi akt på den,

12 A veyn man is reisid in to pride; and gessith hym silf borun fre, as the colt of a wilde asse.

og selv en uvettig mann får forstand, og et ungt villesel blir født til menneske.

13 But thou hast maad stidefast thin herte, and hast spred abrood thin hondis to hym.

Hvis du retter ditt hjerte og utbreder dine hender til ham -

14 If thou doest awei `fro thee the wickidnesse, which is in thin hond, and vnriytfulnesse dwellith not in thi tabernacle,

er det synd i din hånd, da ha den bort og la ikke urett bo i dine telt -

15 thanne thou schalt mowe reise thi face with out wem, and thou schalt be stidefast, and thou schalt not drede.

ja, da skal du, fri for lyte, opløfte ditt åsyn og stå fast og ikke frykte;

16 And thou schalt foryete wretchidnesse, and thou schalt not thenke of it, as of watris that han passid.

for du skal glemme din møie, som forbifarne vann skal du komme den i hu.

17 And as myddai schynynge it schal reise to thee at euentid; and whanne thou gessist thee wastid, thou schalt rise vp as the dai sterre.

Og lysere enn middagen blir da ditt liv; mørket blir for dig som morgenen.

18 And thou schalt haue trist, while hope schal be set forth to thee; and thou biried schalt slepe sikurli.

Og du skal være trygg, for da er det håp, og når du har sett dig vel omkring, kan du legge dig trygt til ro.

19 Thou schalt reste, and `noon schal be that schal make thee aferd; and ful many men schulen biseche thi face.

Og du skal hvile, og ingen skal skremme dig op, og mange skal søke din yndest.

20 But the iyen of wickid men schulen faile; and socour schal perische fro hem, and the hope of hem schal be abhominacyioun of soule.

Men de ugudeliges øine tæres bort; de har ingen tilflukt mere, og deres håp er å utånde sjelen.