Job 14
1 “Man, who is born of a woman, is of few days, and full of trouble.
| قلیل الایام و پر از زحمات است. | ۱ |
2 He grows up like a flower, and is cut down. He also flees like a shadow, and doesn’t continue.
| مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند. | ۲ |
3 Do you open your eyes on such a one, and bring me into judgement with you?
| و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟ | ۳ |
4 Who can bring a clean thing out of an unclean? Not one.
| کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست. | ۴ |
5 Seeing his days are determined, the number of his months is with you, and you have appointed his bounds that he can’t pass.
| چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود. | ۵ |
6 Look away from him, that he may rest, until he accomplishes, as a hireling, his day.
| از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند. | ۶ |
7 “For there is hope for a tree if it is cut down, that it will sprout again, that the tender branch of it will not cease.
| «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد. | ۷ |
8 Though its root grows old in the earth, and its stock dies in the ground,
| اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد. | ۸ |
9 yet through the scent of water it will bud, and sprout boughs like a plant.
| لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد. | ۹ |
10 But man dies, and is laid low. Yes, man gives up the spirit, and where is he?
| اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟ | ۱۰ |
11 As the waters fail from the sea, and the river wastes and dries up,
| چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد. | ۱۱ |
12 so man lies down and doesn’t rise. Until the heavens are no more, they will not awake, nor be roused out of their sleep.
| همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید. | ۱۲ |
13 “Oh that you would hide me in Sheol, that you would keep me secret until your wrath is past, that you would appoint me a set time and remember me! (Sheol h7585)
| کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 If a man dies, will he live again? I would wait all the days of my warfare, until my release should come.
| اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد. | ۱۴ |
15 You would call, and I would answer you. You would have a desire for the work of your hands.
| تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد. | ۱۵ |
16 But now you count my steps. Don’t you watch over my sin?
| اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟ | ۱۶ |
17 My disobedience is sealed up in a bag. You fasten up my iniquity.
| معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای. | ۱۷ |
18 “But the mountain falling comes to nothing. The rock is removed out of its place.
| به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد. | ۱۸ |
19 The waters wear the stones. The torrents of it wash away the dust of the earth. So you destroy the hope of man.
| آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی، | ۱۹ |
20 You forever prevail against him, and he departs. You change his face, and send him away.
| بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی. | ۲۰ |
21 His sons come to honour, and he doesn’t know it. They are brought low, but he doesn’t perceive it of them.
| پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد. | ۲۱ |
22 But his flesh on him has pain, and his soul within him mourns.”
| برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.» | ۲۲ |
