Romans 14
1 Now accept one who is weak in faith, but not for disputes over opinions.
ಯೋ ಜನೋಽದೃಢವಿಶ್ವಾಸಸ್ತಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಙ್ಗಿನಂ ಕುರುತ ಕಿನ್ತು ಸನ್ದೇಹವಿಚಾರಾರ್ಥಂ ನಹಿ|
2 One man has faith to eat all things, but he who is weak eats only vegetables.
ಯತೋ ನಿಷಿದ್ಧಂ ಕಿಮಪಿ ಖಾದ್ಯದ್ರವ್ಯಂ ನಾಸ್ತಿ, ಕಸ್ಯಚಿಜ್ಜನಸ್ಯ ಪ್ರತ್ಯಯ ಏತಾದೃಶೋ ವಿದ್ಯತೇ ಕಿನ್ತ್ವದೃಢವಿಶ್ವಾಸಃ ಕಶ್ಚಿದಪರೋ ಜನಃ ಕೇವಲಂ ಶಾಕಂ ಭುಙ್ಕ್ತಂ|
3 Don’t let him who eats despise him who doesn’t eat. Don’t let him who doesn’t eat judge him who eats, for God has accepted him.
ತರ್ಹಿ ಯೋ ಜನಃ ಸಾಧಾರಣಂ ದ್ರವ್ಯಂ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಸ ವಿಶೇಷದ್ರವ್ಯಭೋಕ್ತಾರಂ ನಾವಜಾನೀಯಾತ್ ತಥಾ ವಿಶೇಷದ್ರವ್ಯಭೋಕ್ತಾಪಿ ಸಾಧಾರಣದ್ರವ್ಯಭೋಕ್ತಾರಂ ದೋಷಿಣಂ ನ ಕುರ್ಯ್ಯಾತ್, ಯಸ್ಮಾದ್ ಈಶ್ವರಸ್ತಮ್ ಅಗೃಹ್ಲಾತ್|
4 Who are you who judge another’s servant? To his own lord he stands or falls. Yes, he will be made to stand, for God has power to make him stand.
ಹೇ ಪರದಾಸಸ್ಯ ದೂಷಯಿತಸ್ತ್ವಂ ಕಃ? ನಿಜಪ್ರಭೋಃ ಸಮೀಪೇ ತೇನ ಪದಸ್ಥೇನ ಪದಚ್ಯುತೇನ ವಾ ಭವಿತವ್ಯಂ ಸ ಚ ಪದಸ್ಥ ಏವ ಭವಿಷ್ಯತಿ ಯತ ಈಶ್ವರಸ್ತಂ ಪದಸ್ಥಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
5 One man esteems one day as more important. Another esteems every day alike. Let each man be fully assured in his own mind.
ಅಪರಞ್ಚ ಕಶ್ಚಿಜ್ಜನೋ ದಿನಾದ್ ದಿನಂ ವಿಶೇಷಂ ಮನ್ಯತೇ ಕಶ್ಚಿತ್ತು ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ದಿನಾನಿ ಸಮಾನಾನಿ ಮನ್ಯತೇ, ಏಕೈಕೋ ಜನಃ ಸ್ವೀಯಮನಸಿ ವಿವಿಚ್ಯ ನಿಶ್ಚಿನೋತು|
6 He who observes the day, observes it to the Lord; and he who does not observe the day, to the Lord he does not observe it. He who eats, eats to the Lord, for he gives God thanks. He who doesn’t eat, to the Lord he doesn’t eat, and gives God thanks.
ಯೋ ಜನಃ ಕಿಞ್ಚನ ದಿನಂ ವಿಶೇಷಂ ಮನ್ಯತೇ ಸ ಪ್ರಭುಭಕ್ತ್ಯಾ ತನ್ ಮನ್ಯತೇ, ಯಶ್ಚ ಜನಃ ಕಿಮಪಿ ದಿನಂ ವಿಶೇಷಂ ನ ಮನ್ಯತೇ ಸೋಽಪಿ ಪ್ರಭುಭಕ್ತ್ಯಾ ತನ್ನ ಮನ್ಯತೇ; ಅಪರಞ್ಚ ಯಃ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಸ ಪ್ರಭುಭಕ್ತಯಾ ತಾನಿ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಯತಃ ಸ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ವಕ್ತಿ, ಯಶ್ಚ ನ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಸೋಽಪಿ ಪ್ರಭುಭಕ್ತ್ಯೈವ ನ ಭುಞ್ಜಾನ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ಬ್ರೂತೇ|
7 For none of us lives to himself, and none dies to himself.
ಅಪರಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಕಶ್ಚಿತ್ ನಿಜನಿಮಿತ್ತಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಧಾರಯತಿ ನಿಜನಿಮಿತ್ತಂ ಮ್ರಿಯತೇ ವಾ ತನ್ನ;
8 For if we live, we live to the Lord. Or if we die, we die to the Lord. If therefore we live or die, we are the Lord’s.
ಕಿನ್ತು ಯದಿ ವಯಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಧಾರಯಾಮಸ್ತರ್ಹಿ ಪ್ರಭುನಿಮಿತ್ತಂ ಧಾರಯಾಮಃ, ಯದಿ ಚ ಪ್ರಾಣಾನ್ ತ್ಯಜಾಮಸ್ತರ್ಹ್ಯಪಿ ಪ್ರಭುನಿಮಿತ್ತಂ ತ್ಯಜಾಮಃ, ಅತಏವ ಜೀವನೇ ಮರಣೇ ವಾ ವಯಂ ಪ್ರಭೋರೇವಾಸ್ಮಹೇ|
9 For to this end Christ died, rose, and lived again, that he might be Lord of both the dead and the living.
ಯತೋ ಜೀವನ್ತೋ ಮೃತಾಶ್ಚೇತ್ಯುಭಯೇಷಾಂ ಲೋಕಾನಾಂ ಪ್ರಭುತ್ವಪ್ರಾಪ್ತ್ಯರ್ಥಂ ಖ್ರೀಷ್ಟೋ ಮೃತ ಉತ್ಥಿತಃ ಪುನರ್ಜೀವಿತಶ್ಚ|
10 But you, why do you judge your brother? Or you again, why do you despise your brother? For we will all stand before the judgment seat of Christ.
ಕಿನ್ತು ತ್ವಂ ನಿಜಂ ಭ್ರಾತರಂ ಕುತೋ ದೂಷಯಸಿ? ತಥಾ ತ್ವಂ ನಿಜಂ ಭ್ರಾತರಂ ಕುತಸ್ತುಚ್ಛಂ ಜಾನಾಸಿ? ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ವಿಚಾರಸಿಂಹಾಸನಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸರ್ವ್ವೈರಸ್ಮಾಭಿರುಪಸ್ಥಾತವ್ಯಂ;
11 For it is written, “‘As I live,’ says the Lord, ‘to me every knee will bow. Every tongue will confess to God.’”
ಯಾದೃಶಂ ಲಿಖಿತಮ್ ಆಸ್ತೇ, ಪರೇಶಃ ಶಪಥಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ ವಾಕ್ಯಮೇತತ್ ಪುರಾವದತ್| ಸರ್ವ್ವೋ ಜನಃ ಸಮೀಪೇ ಮೇ ಜಾನುಪಾತಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ| ಜಿಹ್ವೈಕೈಕಾ ತಥೇಶಸ್ಯ ನಿಘ್ನತ್ವಂ ಸ್ವೀಕರಿಷ್ಯತಿ|
12 So then each one of us will give account of himself to God.
ಅತಏವ ಈಶ್ವರಸಮೀಪೇಽಸ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕಜನೇನ ನಿಜಾ ಕಥಾ ಕಥಯಿತವ್ಯಾ|
13 Therefore let’s not judge one another any more, but judge this rather, that no man put a stumbling block in his brother’s way, or an occasion for falling.
ಇತ್ಥಂ ಸತಿ ವಯಮ್ ಅದ್ಯಾರಭ್ಯ ಪರಸ್ಪರಂ ನ ದೂಷಯನ್ತಃ ಸ್ವಭ್ರಾತು ರ್ವಿಘ್ನೋ ವ್ಯಾಘಾತೋ ವಾ ಯನ್ನ ಜಾಯೇತ ತಾದೃಶೀಮೀಹಾಂ ಕುರ್ಮ್ಮಹೇ|
14 I know and am persuaded in the Lord Jesus that nothing is unclean of itself; except that to him who considers anything to be unclean, to him it is unclean.
ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ಸ್ವಭಾವತೋ ನಾಶುಚಿ ಭವತೀತ್ಯಹಂ ಜಾನೇ ತಥಾ ಪ್ರಭುನಾ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟೇನಾಪಿ ನಿಶ್ಚಿತಂ ಜಾನೇ, ಕಿನ್ತು ಯೋ ಜನೋ ಯದ್ ದ್ರವ್ಯಮ್ ಅಪವಿತ್ರಂ ಜಾನೀತೇ ತಸ್ಯ ಕೃತೇ ತದ್ ಅಪವಿತ್ರಮ್ ಆಸ್ತೇ|
15 Yet if because of food your brother is grieved, you walk no longer in love. Don’t destroy with your food him for whom Christ died.
ಅತಏವ ತವ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯೇಣ ತವ ಭ್ರಾತಾ ಶೋಕಾನ್ವಿತೋ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ತ್ವಂ ಭ್ರಾತರಂ ಪ್ರತಿ ಪ್ರೇಮ್ನಾ ನಾಚರಸಿ| ಖ್ರೀಷ್ಟೋ ಯಸ್ಯ ಕೃತೇ ಸ್ವಪ್ರಾಣಾನ್ ವ್ಯಯಿತವಾನ್ ತ್ವಂ ನಿಜೇನ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯೇಣ ತಂ ನ ನಾಶಯ|
16 Then don’t let your good be slandered,
ಅಪರಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಉತ್ತಮಂ ಕರ್ಮ್ಮ ನಿನ್ದಿತಂ ನ ಭವತು|
17 for God’s Kingdom is not eating and drinking, but righteousness, peace, and joy in the Holy Spirit.
ಭಕ್ಷ್ಯಂ ಪೇಯಞ್ಚೇಶ್ವರರಾಜ್ಯಸ್ಯ ಸಾರೋ ನಹಿ, ಕಿನ್ತು ಪುಣ್ಯಂ ಶಾನ್ತಿಶ್ಚ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಜಾತ ಆನನ್ದಶ್ಚ|
18 For he who serves Christ in these things is acceptable to God and approved by men.
ಏತೈ ರ್ಯೋ ಜನಃ ಖ್ರೀಷ್ಟಂ ಸೇವತೇ, ಸ ಏವೇಶ್ವರಸ್ಯ ತುಷ್ಟಿಕರೋ ಮನುಷ್ಯೈಶ್ಚ ಸುಖ್ಯಾತಃ|
19 So then, let’s follow after things which make for peace, and things by which we may build one another up.
ಅತಏವ ಯೇನಾಸ್ಮಾಕಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಐಕ್ಯಂ ನಿಷ್ಠಾ ಚ ಜಾಯತೇ ತದೇವಾಸ್ಮಾಭಿ ರ್ಯತಿತವ್ಯಂ|
20 Don’t overthrow God’s work for food’s sake. All things indeed are clean, however it is evil for that man who creates a stumbling block by eating.
ಭಕ್ಷ್ಯಾರ್ಥಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಣೋ ಹಾನಿಂ ಮಾ ಜನಯತ; ಸರ್ವ್ವಂ ವಸ್ತು ಪವಿತ್ರಮಿತಿ ಸತ್ಯಂ ತಥಾಪಿ ಯೋ ಜನೋ ಯದ್ ಭುಕ್ತ್ವಾ ವಿಘ್ನಂ ಲಭತೇ ತದರ್ಥಂ ತದ್ ಭದ್ರಂ ನಹಿ|
21 It is good to not eat meat, drink wine, nor do anything by which your brother stumbles, is offended, or is made weak.
ತವ ಮಾಂಸಭಕ್ಷಣಸುರಾಪಾನಾದಿಭಿಃ ಕ್ರಿಯಾಭಿ ರ್ಯದಿ ತವ ಭ್ರಾತುಃ ಪಾದಸ್ಖಲನಂ ವಿಘ್ನೋ ವಾ ಚಾಞ್ಚಲ್ಯಂ ವಾ ಜಾಯತೇ ತರ್ಹಿ ತದ್ಭೋಜನಪಾನಯೋಸ್ತ್ಯಾಗೋ ಭದ್ರಃ|
22 Do you have faith? Have it to yourself before God. Happy is he who doesn’t judge himself in that which he approves.
ಯದಿ ತವ ಪ್ರತ್ಯಯಸ್ತಿಷ್ಠತಿ ತರ್ಹೀಶ್ವರಸ್ಯ ಗೋಚರೇ ಸ್ವಾನ್ತರೇ ತಂ ಗೋಪಯ; ಯೋ ಜನಃ ಸ್ವಮತೇನ ಸ್ವಂ ದೋಷಿಣಂ ನ ಕರೋತಿ ಸ ಏವ ಧನ್ಯಃ|
23 But he who doubts is condemned if he eats, because it isn’t of faith; and whatever is not of faith is sin.
ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸಂಶಯ್ಯ ಭುಙ್ಕ್ತೇಽರ್ಥಾತ್ ನ ಪ್ರತೀತ್ಯ ಭುಙ್ಕ್ತೇ, ಸ ಏವಾವಶ್ಯಂ ದಣ್ಡಾರ್ಹೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ಯತೋ ಯತ್ ಪ್ರತ್ಯಯಜಂ ನಹಿ ತದೇವ ಪಾಪಮಯಂ ಭವತಿ|
