Revelation 16
1 I heard a loud voice out of the temple, saying to the seven angels, “Go and pour out the seven bowls of the wrath of God on the earth!”
ತತಃ ಪರಂ ಮನ್ದಿರಾತ್ ತಾನ್ ಸಪ್ತದೂತಾನ್ ಸಮ್ಭಾಷಮಾಣ ಏಷ ಮಹಾರವೋ ಮಯಾಶ್ರಾವಿ, ಯೂಯಂ ಗತ್ವಾ ತೇಭ್ಯಃ ಸಪ್ತಕಂಸೇಭ್ಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕ್ರೋಧಂ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ಸ್ರಾವಯತ|
2 The first went, and poured out his bowl into the earth, and it became a harmful and painful sore on the people who had the mark of the beast, and who worshiped his image.
ತತಃ ಪ್ರಥಮೋ ದೂತೋ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಪೃಥಿವ್ಯಾಮ್ ಅಸ್ರಾವಯತ್ ತಸ್ಮಾತ್ ಪಶೋಃ ಕಲಙ್ಕಧಾರಿಣಾಂ ತತ್ಪ್ರತಿಮಾಪೂಜಕಾನಾಂ ಮಾನವಾನಾಂ ಶರೀರೇಷು ವ್ಯಥಾಜನಕಾ ದುಷ್ಟವ್ರಣಾ ಅಭವನ್|
3 The second angel poured out his bowl into the sea, and it became blood as of a dead man. Every living thing in the sea died.
ತತಃ ಪರಂ ದ್ವಿತೀಯೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸಮುದ್ರೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ಸ ಕುಣಪಸ್ಥಶೋಣಿತರೂಪ್ಯಭವತ್ ಸಮುದ್ರೇ ಸ್ಥಿತಾಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇ ಪ್ರಾಣಿನೋ ಮೃತ್ಯುಂ ಗತಾಃ|
4 The third poured out his bowl into the rivers and springs of water, and they became blood.
ಅಪರಂ ತೃತೀಯೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ನದೀಷು ಜಲಪ್ರಸ್ರವಣೇಷು ಚಾಸ್ರಾವಯತ್ ತತಸ್ತಾನಿ ರಕ್ತಮಯಾನ್ಯಭವನ್| ಅಪರಂ ತೋಯಾನಾಮ್ ಅಧಿಪಸ್ಯ ದೂತಸ್ಯ ವಾಗಿಯಂ ಮಯಾ ಶ್ರುತಾ|
5 I heard the angel of the waters saying, “You are righteous, who are and who were, O Holy One, because you have judged these things.
ವರ್ತ್ತಮಾನಶ್ಚ ಭೂತಶ್ಚ ಭವಿಷ್ಯಂಶ್ಚ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ತ್ವಮೇವ ನ್ಯಾಯ್ಯಕಾರೀ ಯದ್ ಏತಾದೃಕ್ ತ್ವಂ ವ್ಯಚಾರಯಃ|
6 For they poured out the blood of saints and prophets, and you have given them blood to drink. They deserve this.”
ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿಸಾಧೂನಾಂ ರಕ್ತಂ ತೈರೇವ ಪಾತಿತಂ| ಶೋಣಿತಂ ತ್ವನ್ತು ತೇಭ್ಯೋ ಽದಾಸ್ತತ್ಪಾನಂ ತೇಷು ಯುಜ್ಯತೇ||
7 I heard the altar saying, “Yes, Lord God, the Almighty, true and righteous are your judgments.”
ಅನನ್ತರಂ ವೇದೀತೋ ಭಾಷಮಾಣಸ್ಯ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಅಯಂ ರವೋ ಮಯಾ ಶ್ರುತಃ, ಹೇ ಪರಶ್ವರ ಸತ್ಯಂ ತತ್ ಹೇ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಮನ್ ಪ್ರಭೋ| ಸತ್ಯಾ ನ್ಯಾಯ್ಯಾಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವಾ ಹಿ ವಿಚಾರಾಜ್ಞಾಸ್ತ್ವದೀಯಕಾಃ||
8 The fourth poured out his bowl on the sun, and it was given to him to scorch men with fire.
ಅನನ್ತರಂ ಚತುರ್ಥೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಸೂರ್ಯ್ಯೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತಸ್ಮೈ ಚ ವಹ್ನಿನಾ ಮಾನವಾನ್ ದಗ್ಧುಂ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಮ್ ಅದಾಯಿ|
9 People were scorched with great heat, and people blasphemed the name of God who has the power over these plagues. They didn’t repent and give him glory.
ತೇನ ಮನುಷ್ಯಾ ಮಹಾತಾಪೇನ ತಾಪಿತಾಸ್ತೇಷಾಂ ದಣ್ಡಾನಾಮ್ ಆಧಿಪತ್ಯವಿಶಿಷ್ಟಸ್ಯೇಶ್ವರಸ್ಯ ನಾಮಾನಿನ್ದನ್ ತತ್ಪ್ರಶಂಸಾರ್ಥಞ್ಚ ಮನಃಪರಿವರ್ತ್ತನಂ ನಾಕುರ್ವ್ವನ್|
10 The fifth poured out his bowl on the throne of the beast, and his kingdom was darkened. They gnawed their tongues because of the pain,
ತತಃ ಪರಂ ಪಞ್ಚಮೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಪಶೋಃ ಸಿಂಹಾಸನೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ತಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಂ ತಿಮಿರಾಚ್ಛನ್ನಮ್ ಅಭವತ್ ಲೋಕಾಶ್ಚ ವೇದನಾಕಾರಣಾತ್ ಸ್ವರಸನಾ ಅದಂದಶ್ಯತ|
11 and they blasphemed the God of heaven because of their pains and their sores. They still didn’t repent of their works.
ಸ್ವಕೀಯವ್ಯಥಾವ್ರಣಕಾರಣಾಚ್ಚ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥಮ್ ಅನಿನ್ದನ್ ಸ್ವಕ್ರಿಯಾಭ್ಯಶ್ಚ ಮನಾಂಸಿ ನ ಪರಾವರ್ತ್ತಯನ್|
12 The sixth poured out his bowl on the great river, the Euphrates. Its water was dried up, that the way might be prepared for the kings that come from the sunrise.
ತತಃ ಪರಂ ಷಷ್ಠೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಂ ಫರಾತಾಖ್ಯೋ ಮಹಾನದೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ಸೂರ್ಯ್ಯೋದಯದಿಶ ಆಗಮಿಷ್ಯತಾಂ ರಾಜ್ಞಾಂ ಮಾರ್ಗಸುಗಮಾರ್ಥಂ ತಸ್ಯ ತೋಯಾನಿ ಪರ್ಯ್ಯಶುಷ್ಯನ್|
13 I saw coming out of the mouth of the dragon, and out of the mouth of the beast, and out of the mouth of the false prophet, three unclean spirits, something like frogs;
ಅನನ್ತರಂ ನಾಗಸ್ಯ ವದನಾತ್ ಪಶೋ ರ್ವದನಾತ್ ಮಿಥ್ಯಾಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಶ್ಚ ವದನಾತ್ ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಸ್ತ್ರಯೋ ಽಶುಚಯ ಆತ್ಮಾನೋ ಮಯಾ ದೃಷ್ಟಾಸ್ತೇ ಮಣ್ಡೂಕಾಕಾರಾಃ|
14 for they are spirits of demons, performing signs, which go out to the kings of the whole inhabited earth, to gather them together for the war of that great day of God the Almighty.
ತ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮ್ಮಕಾರಿಣೋ ಭೂತಾನಾಮ್ ಆತ್ಮಾನಃ ಸನ್ತಿ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಮತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಮಹಾದಿನೇ ಯೇನ ಯುದ್ಧೇನ ಭವಿತವ್ಯಂ ತತ್ಕೃತೇ ಕೃತ್ಸ್ರಜಗತೋ ರಾಜ್ಞಾಃ ಸಂಗ್ರಹೀತುಂ ತೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧಿಂ ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಿ|
15 “Behold, I come like a thief. Blessed is he who watches, and keeps his clothes, so that he doesn’t walk naked, and they see his shame.”
ಅಪರಮ್ ಇಬ್ರಿಭಾಷಯಾ ಹರ್ಮ್ಮಗಿದ್ದೋನಾಮಕಸ್ಥನೇ ತೇ ಸಙ್ಗೃಹೀತಾಃ|
16 He gathered them together into the place which is called in Hebrew, “Harmagedon”.
ಪಶ್ಯಾಹಂ ಚೈರವದ್ ಆಗಚ್ಛಾಮಿ ಯೋ ಜನಃ ಪ್ರಬುದ್ಧಸ್ತಿಷ್ಠತಿ ಯಥಾ ಚ ನಗ್ನಃ ಸನ್ ನ ಪರ್ಯ್ಯಟತಿ ತಸ್ಯ ಲಜ್ಜಾ ಚ ಯಥಾ ದೃಶ್ಯಾ ನ ಭವತಿ ತಥಾ ಸ್ವವಾಸಾಂಸಿ ರಕ್ಷತಿ ಸ ಧನ್ಯಃ|
17 The seventh poured out his bowl into the air. A loud voice came out of the temple of heaven, from the throne, saying, “It is done!”
ತತಃ ಪರಂ ಸಪ್ತಮೋ ದೂತಃ ಸ್ವಕಂಸೇ ಯದ್ಯದ್ ಅವಿದ್ಯತ ತತ್ ಸರ್ವ್ವಮ್ ಆಕಾಶೇ ಽಸ್ರಾವಯತ್ ತೇನ ಸ್ವರ್ಗೀಯಮನ್ದಿರಮಧ್ಯಸ್ಥಸಿಂಹಾಸನಾತ್ ಮಹಾರವೋ ಽಯಂ ನಿರ್ಗತಃ ಸಮಾಪ್ತಿರಭವದಿತಿ|
18 There were lightnings, sounds, and thunders; and there was a great earthquake such as has not happened since there were men on the earth—so great an earthquake and so mighty.
ತದನನ್ತರಂ ತಡಿತೋ ರವಾಃ ಸ್ತನಿತಾನಿ ಚಾಭವನ್, ಯಸ್ಮಿನ್ ಕಾಲೇ ಚ ಪೃಥಿವ್ಯಾಂ ಮನುಷ್ಯಾಃ ಸೃಷ್ಟಾಸ್ತಮ್ ಆರಭ್ಯ ಯಾದೃಙ್ಮಹಾಭೂಮಿಕಮ್ಪಃ ಕದಾಪಿ ನಾಭವತ್ ತಾದೃಗ್ ಭೂಕಮ್ಪೋ ಽಭವತ್|
19 The great city was divided into three parts, and the cities of the nations fell. Babylon the great was remembered in the sight of God, to give to her the cup of the wine of the fierceness of his wrath.
ತದಾನೀಂ ಮಹಾನಗರೀ ತ್ರಿಖಣ್ಡಾ ಜಾತಾ ಭಿನ್ನಜಾತೀಯಾನಾಂ ನಗರಾಣಿ ಚ ನ್ಯಪತನ್ ಮಹಾಬಾಬಿಲ್ ಚೇಶ್ವರೇಣ ಸ್ವಕೀಯಪ್ರಚಣ್ಡಕೋಪಮದಿರಾಪಾತ್ರದಾನಾರ್ಥಂ ಸಂಸ್ಮೃತಾ|
20 Every island fled away, and the mountains were not found.
ದ್ವೀಪಾಶ್ಚ ಪಲಾಯಿತಾ ಗಿರಯಶ್ಚಾನ್ತಹಿತಾಃ|
21 Great hailstones, about the weight of a talent, came down out of the sky on people. People blasphemed God because of the plague of the hail, for this plague was exceedingly severe.
ಗಗನಮಣ್ಡಲಾಚ್ಚ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಮ್ ಉಪರ್ಯ್ಯೇಕೈಕದ್ರೋಣಪರಿಮಿತಶಿಲಾನಾಂ ಮಹಾವೃಷ್ಟಿರಭವತ್ ತಚ್ಛಿಲಾವೃಷ್ಟೇಃ ಕ್ಲೇಶಾತ್ ಮನುಷ್ಯಾ ಈಶ್ವರಮ್ ಅನಿನ್ದಮ್ ಯತಸ್ತಜ್ಜಾತಃ ಕ್ಲೇಶೋ ಽತೀವ ಮಹಾನ್|
