Matthew 8
1 When he came down from the mountain, great multitudes followed him.
యదా స పర్వ్వతాద్ అవారోహత్ తదా బహవో మానవాస్తత్పశ్చాద్ వవ్రజుః|
2 Behold, a leper came to him and worshiped him, saying, “Lord, if you want to, you can make me clean.”
ఏకః కుష్ఠవాన్ ఆగత్య తం ప్రణమ్య బభాషే, హే ప్రభో, యది భవాన్ సంమన్యతే, తర్హి మాం నిరామయం కర్త్తుం శక్నోతి|
3 Jesus stretched out his hand and touched him, saying, “I want to. Be made clean.” Immediately his leprosy was cleansed.
తతో యీశుః కరం ప్రసార్య్య తస్యాఙ్గం స్పృశన్ వ్యాజహార, సమ్మన్యేఽహం త్వం నిరామయో భవ; తేన స తత్క్షణాత్ కుష్ఠేనామోచి|
4 Jesus said to him, “See that you tell nobody; but go, show yourself to the priest, and offer the gift that Moses commanded, as a testimony to them.”
తతో యీశుస్తం జగాద, అవధేహి కథామేతాం కశ్చిదపి మా బ్రూహి, కిన్తు యాజకస్య సన్నిధిం గత్వా స్వాత్మానం దర్శయ మనుజేభ్యో నిజనిరామయత్వం ప్రమాణయితుం మూసానిరూపితం ద్రవ్యమ్ ఉత్సృజ చ|
5 When he came into Capernaum, a centurion came to him, asking him for help,
తదనన్తరం యీశునా కఫర్నాహూమ్నామని నగరే ప్రవిష్టే కశ్చిత్ శతసేనాపతిస్తత్సమీపమ్ ఆగత్య వినీయ బభాషే,
6 saying, “Lord, my servant lies in the house paralyzed, grievously tormented.”
హే ప్రభో, మదీయ ఏకో దాసః పక్షాఘాతవ్యాధినా భృశం వ్యథితః, సతు శయనీయ ఆస్తే|
7 Jesus said to him, “I will come and heal him.”
తదానీం యీశుస్తస్మై కథితవాన్, అహం గత్వా తం నిరామయం కరిష్యామి|
8 The centurion answered, “Lord, I’m not worthy for you to come under my roof. Just say the word, and my servant will be healed.
తతః స శతసేనాపతిః ప్రత్యవదత్, హే ప్రభో, భవాన్ యత్ మమ గేహమధ్యం యాతి తద్యోగ్యభాజనం నాహమస్మి; వాఙ్మాత్రమ్ ఆదిశతు, తేనైవ మమ దాసో నిరామయో భవిష్యతి|
9 For I am also a man under authority, having under myself soldiers. I tell this one, ‘Go,’ and he goes; and tell another, ‘Come,’ and he comes; and tell my servant, ‘Do this,’ and he does it.”
యతో మయి పరనిధ్నేఽపి మమ నిదేశవశ్యాః కతి కతి సేనాః సన్తి, తత ఏకస్మిన్ యాహీత్యుక్తే స యాతి, తదన్యస్మిన్ ఏహీత్యుక్తే స ఆయాతి, తథా మమ నిజదాసే కర్మ్మైతత్ కుర్వ్విత్యుక్తే స తత్ కరోతి|
10 When Jesus heard it, he marveled and said to those who followed, “Most certainly I tell you, I haven’t found so great a faith, not even in Israel.
తదానీం యీశుస్తస్యైతత్ వచో నిశమ్య విస్మయాపన్నోఽభూత్; నిజపశ్చాద్గామినో మానవాన్ అవోచ్చ, యుష్మాన్ తథ్యం వచ్మి, ఇస్రాయేలీయలోకానాం మధ్యేఽపి నైతాదృశో విశ్వాసో మయా ప్రాప్తః|
11 I tell you that many will come from the east and the west, and will sit down with Abraham, Isaac, and Jacob in the Kingdom of Heaven,
అన్యచ్చాహం యుష్మాన్ వదామి, బహవః పూర్వ్వస్యాః పశ్చిమాయాశ్చ దిశ ఆగత్య ఇబ్రాహీమా ఇస్హాకా యాకూబా చ సాకమ్ మిలిత్వా సముపవేక్ష్యన్తి;
12 but the children of the Kingdom will be thrown out into the outer darkness. There will be weeping and gnashing of teeth.”
కిన్తు యత్ర స్థానే రోదనదన్తఘర్షణే భవతస్తస్మిన్ బహిర్భూతతమిస్రే రాజ్యస్య సన్తానా నిక్షేస్యన్తే|
13 Jesus said to the centurion, “Go your way. Let it be done for you as you have believed.” His servant was healed in that hour.
తతః పరం యీశుస్తం శతసేనాపతిం జగాద, యాహి, తవ ప్రతీత్యనుసారతో మఙ్గలం భూయాత్; తదా తస్మిన్నేవ దణ్డే తదీయదాసో నిరామయో బభూవ|
14 When Jesus came into Peter’s house, he saw his wife’s mother lying sick with a fever.
అనన్తరం యీశుః పితరస్య గేహముపస్థాయ జ్వరేణ పీడితాం శయనీయస్థితాం తస్య శ్వశ్రూం వీక్షాఞ్చక్రే|
15 He touched her hand, and the fever left her. So she got up and served him.
తతస్తేన తస్యాః కరస్య స్పృష్టతవాత్ జ్వరస్తాం తత్యాజ, తదా సా సముత్థాయ తాన్ సిషేవే|
16 When evening came, they brought to him many possessed with demons. He cast out the spirits with a word, and healed all who were sick,
అనన్తరం సన్ధ్యాయాం సత్యాం బహుశో భూతగ్రస్తమనుజాన్ తస్య సమీపమ్ ఆనిన్యుః స చ వాక్యేన భూతాన్ త్యాజయామాస, సర్వ్వప్రకారపీడితజనాంశ్చ నిరామయాన్ చకార;
17 that it might be fulfilled which was spoken through Isaiah the prophet, saying, “He took our infirmities and bore our diseases.”
తస్మాత్, సర్వ్వా దుర్బ్బలతాస్మాకం తేనైవ పరిధారితా| అస్మాకం సకలం వ్యాధిం సఏవ సంగృహీతవాన్| యదేతద్వచనం యిశయియభవిష్యద్వాదినోక్తమాసీత్, తత్తదా సఫలమభవత్|
18 Now when Jesus saw great multitudes around him, he gave the order to depart to the other side.
అనన్తరం యీశుశ్చతుర్దిక్షు జననివహం విలోక్య తటిన్యాః పారం యాతుం శిష్యాన్ ఆదిదేశ|
19 A scribe came and said to him, “Teacher, I will follow you wherever you go.”
తదానీమ్ ఏక ఉపాధ్యాయ ఆగత్య కథితవాన్, హే గురో, భవాన్ యత్ర యాస్యతి తత్రాహమపి భవతః పశ్చాద్ యాస్యామి|
20 Jesus said to him, “The foxes have holes and the birds of the sky have nests, but the Son of Man has nowhere to lay his head.”
తతో యీశు ర్జగాద, క్రోష్టుః స్థాతుం స్థానం విద్యతే, విహాయసో విహఙ్గమానాం నీడాని చ సన్తి; కిన్తు మనుష్యపుత్రస్య శిరః స్థాపయితుం స్థానం న విద్యతే|
21 Another of his disciples said to him, “Lord, allow me first to go and bury my father.”
అనన్తరమ్ అపర ఏకః శిష్యస్తం బభాషే, హే ప్రభో, ప్రథమతో మమ పితరం శ్మశానే నిధాతుం గమనార్థం మామ్ అనుమన్యస్వ|
22 But Jesus said to him, “Follow me, and leave the dead to bury their own dead.”
తతో యీశురుక్తవాన్ మృతా మృతాన్ శ్మశానే నిదధతు, త్వం మమ పశ్చాద్ ఆగచ్ఛ|
23 When he got into a boat, his disciples followed him.
అనన్తరం తస్మిన్ నావమారూఢే తస్య శిష్యాస్తత్పశ్చాత్ జగ్ముః|
24 Behold, a violent storm came up on the sea, so much that the boat was covered with the waves; but he was asleep.
పశ్చాత్ సాగరస్య మధ్యం తేషు గతేషు తాదృశః ప్రబలో ఝఞ్భ్శనిల ఉదతిష్ఠత్, యేన మహాతరఙ్గ ఉత్థాయ తరణిం ఛాదితవాన్, కిన్తు స నిద్రిత ఆసీత్|
25 The disciples came to him and woke him up, saying, “Save us, Lord! We are dying!”
తదా శిష్యా ఆగత్య తస్య నిద్రాభఙ్గం కృత్వా కథయామాసుః, హే ప్రభో, వయం మ్రియామహే, భవాన్ అస్మాకం ప్రాణాన్ రక్షతు|
26 He said to them, “Why are you fearful, O you of little faith?” Then he got up, rebuked the wind and the sea, and there was a great calm.
తదా స తాన్ ఉక్తవాన్, హే అల్పవిశ్వాసినో యూయం కుతో విభీథ? తతః స ఉత్థాయ వాతం సాగరఞ్చ తర్జయామాస, తతో నిర్వ్వాతమభవత్|
27 The men marveled, saying, “What kind of man is this, that even the wind and the sea obey him?”
అపరం మనుజా విస్మయం విలోక్య కథయామాసుః, అహో వాతసరిత్పతీ అస్య కిమాజ్ఞాగ్రాహిణౌ? కీదృశోఽయం మానవః|
28 When he came to the other side, into the country of the Gergesenes, two people possessed by demons met him there, coming out of the tombs, exceedingly fierce, so that nobody could pass that way.
అనన్తరం స పారం గత్వా గిదేరీయదేశమ్ ఉపస్థితవాన్; తదా ద్వౌ భూతగ్రస్తమనుజౌ శ్మశానస్థానాద్ బహి ర్భూత్వా తం సాక్షాత్ కృతవన్తౌ, తావేతాదృశౌ ప్రచణ్డావాస్తాం యత్ తేన స్థానేన కోపి యాతుం నాశక్నోత్|
29 Behold, they cried out, saying, “What do we have to do with you, Jesus, Son of God? Have you come here to torment us before the time?”
తావుచైః కథయామాసతుః, హే ఈశ్వరస్య సూనో యీశో, త్వయా సాకమ్ ఆవయోః కః సమ్బన్ధః? నిరూపితకాలాత్ ప్రాగేవ కిమావాభ్యాం యాతనాం దాతుమ్ అత్రాగతోసి?
30 Now there was a herd of many pigs feeding far away from them.
తదానీం తాభ్యాం కిఞ్చిద్ దూరే వరాహాణామ్ ఏకో మహావ్రజోఽచరత్|
31 The demons begged him, saying, “If you cast us out, permit us to go away into the herd of pigs.”
తతో భూతౌ తౌ తస్యాన్తికే వినీయ కథయామాసతుః, యద్యావాం త్యాజయసి, తర్హి వరాహాణాం మధ్యేవ్రజమ్ ఆవాం ప్రేరయ|
32 He said to them, “Go!” They came out and went into the herd of pigs; and behold, the whole herd of pigs rushed down the cliff into the sea and died in the water.
తదా యీశురవదత్ యాతం, అనన్తరం తౌ యదా మనుజౌ విహాయ వరాహాన్ ఆశ్రితవన్తౌ, తదా తే సర్వ్వే వరాహా ఉచ్చస్థానాత్ మహాజవేన ధావన్తః సాగరీయతోయే మజ్జన్తో మమ్రుః|
33 Those who fed them fled and went away into the city and told everything, including what happened to those who were possessed with demons.
తతో వరాహరక్షకాః పలాయమానా మధ్యేనగరం తౌ భూతగ్రస్తౌ ప్రతి యద్యద్ అఘటత, తాః సర్వ్వవార్త్తా అవదన్|
34 Behold, all the city came out to meet Jesus. When they saw him, they begged that he would depart from their borders.
తతో నాగరికాః సర్వ్వే మనుజా యీశుం సాక్షాత్ కర్త్తుం బహిరాయాతాః తఞ్చ విలోక్య ప్రార్థయాఞ్చక్రిరే భవాన్ అస్మాకం సీమాతో యాతు|
