Matthew 22
1 Jesus answered and spoke to them again in parables, saying,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਰਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੇਨ ਤਾਨ੍ ਅਵਾਦੀਤ੍,
2 “The Kingdom of Heaven is like a certain king, who made a wedding feast for his son,
ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਰਾਜ੍ਯਮ੍ ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ਸ੍ਯ ਨ੍ਰੁʼਪਤੇਃ ਸਮੰ, ਯੋ ਨਿਜ ਪੁਤ੍ਰੰ ਵਿਵਾਹਯਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਆਨੇਤੁੰ ਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਹਿਤਵਾਨ੍,
3 and sent out his servants to call those who were invited to the wedding feast, but they would not come.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇ ਸਮਾਗਨ੍ਤੁੰ ਨੇਸ਼਼੍ਟਵਨ੍ਤਃ|
4 Again he sent out other servants, saying, ‘Tell those who are invited, “Behold, I have prepared my dinner. My cattle and my fatlings are killed, and all things are ready. Come to the wedding feast!”’
ਤਤੋ ਰਾਜਾ ਪੁਨਰਪਿ ਦਾਸਾਨਨ੍ਯਾਨ੍ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਵਦਤ, ਪਸ਼੍ਯਤ, ਮਮ ਭੇਜ੍ਯਮਾਸਾਦਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਨਿਜਵ੍ਟਸ਼਼ਾਦਿਪੁਸ਼਼੍ਟਜਨ੍ਤੂਨ੍ ਮਾਰਯਿਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੰ ਖਾਦ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਮਾਸਾਦਿਤਵਾਨ੍, ਯੂਯੰ ਵਿਵਾਹਮਾਗੱਛਤ|
5 But they made light of it, and went their ways, one to his own farm, another to his merchandise;
ਤਥਪਿ ਤੇ ਤੁੱਛੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਕੇਚਿਤ੍ ਨਿਜਕ੍ਸ਼਼ੇਤ੍ਰੰ ਕੇਚਿਦ੍ ਵਾਣਿਜ੍ਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਵਸ੍ਵਮਾਰ੍ਗੇਣ ਚਲਿਤਵਨ੍ਤਃ|
6 and the rest grabbed his servants, treated them shamefully, and killed them.
ਅਨ੍ਯੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦੌਰਾਤ੍ਮ੍ਯੰ ਵ੍ਯਵਹ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਤਾਨਵਧਿਸ਼਼ੁਃ|
7 When the king heard that, he was angry, and sent his armies, destroyed those murderers, and burned their city.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ ਨ੍ਰੁʼਪਤਿਸ੍ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਕ੍ਰੁਧ੍ਯਨ੍ ਸੈਨ੍ਯਾਨਿ ਪ੍ਰਹਿਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਘਾਤਕਾਨ੍ ਹਤ੍ਵਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਗਰੰ ਦਾਹਯਾਮਾਸ|
8 “Then he said to his servants, ‘The wedding is ready, but those who were invited weren’t worthy.
ਤਤਃ ਸ ਨਿਜਦਾਸੇਯਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਵਿਵਾਹੀਯੰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਿਤਮਾਸ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਿਤਾ ਜਨਾ ਅਯੋਗ੍ਯਾਃ|
9 Go therefore to the intersections of the highways, and as many as you may find, invite to the wedding feast.’
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਰਾਜਮਾਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵਾ ਯਾਵਤੋ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਪਸ਼੍ਯਤ, ਤਾਵਤਏਵ ਵਿਵਾਹੀਯਭੋਜ੍ਯਾਯ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਯਤ|
10 Those servants went out into the highways and gathered together as many as they found, both bad and good. The wedding was filled with guests.
ਤਦਾ ਤੇ ਦਾਸੇਯਾ ਰਾਜਮਾਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵਾ ਭਦ੍ਰਾਨ੍ ਅਭਦ੍ਰਾਨ੍ ਵਾ ਯਾਵਤੋ ਜਨਾਨ੍ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ, ਤਾਵਤਏਵ ਸੰਗ੍ਰੁʼਹ੍ਯਾਨਯਨ੍; ਤਤੋ(ਅ)ਭ੍ਯਾਗਤਮਨੁਜੈ ਰ੍ਵਿਵਾਹਗ੍ਰੁʼਹਮ੍ ਅਪੂਰ੍ੱਯਤ|
11 “But when the king came in to see the guests, he saw there a man who didn’t have on wedding clothing,
ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਰਾਜਾ ਸਰ੍ੱਵਾਨਭ੍ਯਾਗਤਾਨ੍ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਅਭ੍ਯਨ੍ਤਰਮਾਗਤਵਾਨ੍; ਤਦਾ ਤਤ੍ਰ ਵਿਵਾਹੀਯਵਸਨਹੀਨਮੇਕੰ ਜਨੰ ਵੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤੰ ਜਗਾਦ੍,
12 and he said to him, ‘Friend, how did you come in here not wearing wedding clothing?’ He was speechless.
ਹੇ ਮਿਤ੍ਰ, ਤ੍ਵੰ ਵਿਵਾਹੀਯਵਸਨੰ ਵਿਨਾ ਕਥਮਤ੍ਰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍? ਤੇਨ ਸ ਨਿਰੁੱਤਰੋ ਬਭੂਵ|
13 Then the king said to the servants, ‘Bind him hand and foot, take him away, and throw him into the outer darkness. That is where the weeping and grinding of teeth will be.’
ਤਦਾ ਰਾਜਾ ਨਿਜਾਨੁਚਰਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍, ਏਤਸ੍ਯ ਕਰਚਰਣਾਨ੍ ਬੱਧਾ ਯਤ੍ਰ ਰੋਦਨੰ ਦਨ੍ਤੈਰ੍ਦਨ੍ਤਘਰ੍ਸ਼਼ਣਞ੍ਚ ਭਵਤਿ, ਤਤ੍ਰ ਵਹਿਰ੍ਭੂਤਤਮਿਸ੍ਰੇ ਤੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪਤ|
14 For many are called, but few chosen.”
ਇੱਥੰ ਬਹਵ ਆਹੂਤਾ ਅਲ੍ਪੇ ਮਨੋਭਿਮਤਾਃ|
15 Then the Pharisees went and took counsel how they might entrap him in his talk.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਪ੍ਰਗਤ੍ਯ ਯਥਾ ਸੰਲਾਪੇਨ ਤਮ੍ ਉਨ੍ਮਾਥੇ ਪਾਤਯੇਯੁਸ੍ਤਥਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤ੍ਵਾ
16 They sent their disciples to him, along with the Herodians, saying, “Teacher, we know that you are honest, and teach the way of God in truth, no matter whom you teach; for you aren’t partial to anyone.
ਹੇਰੋਦੀਯਮਨੁਜੈਃ ਸਾਕੰ ਨਿਜਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਗਣੇਨ ਤੰ ਪ੍ਰਤਿ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਹੇ ਗੁਰੋ, ਭਵਾਨ੍ ਸਤ੍ਯਃ ਸਤ੍ਯਮੀਸ਼੍ਵਰੀਯਮਾਰ੍ਗਮੁਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਕਮਪਿ ਮਾਨੁਸ਼਼ੰ ਨਾਨੁਰੁਧ੍ਯਤੇ, ਕਮਪਿ ਨਾਪੇਕ੍ਸ਼਼ਤੇ ਚ, ਤਦ੍ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ|
17 Tell us therefore, what do you think? Is it lawful to pay taxes to Caesar, or not?”
ਅਤਃ ਕੈਸਰਭੂਪਾਯ ਕਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਦਾਤਵ੍ਯੋ ਨ ਵਾ? ਅਤ੍ਰ ਭਵਤਾ ਕਿੰ ਬੁਧ੍ਯਤੇ? ਤਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦਤੁ|
18 But Jesus perceived their wickedness, and said, “Why do you test me, you hypocrites?
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਖਲਤਾਂ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਰੇ ਕਪਟਿਨਃ ਯੁਯੰ ਕੁਤੋ ਮਾਂ ਪਰਿਕ੍ਸ਼਼ਧ੍ਵੇ?
19 Show me the tax money.” They brought to him a denarius.
ਤਤ੍ਕਰਦਾਨਸ੍ਯ ਮੁਦ੍ਰਾਂ ਮਾਂ ਦਰ੍ਸ਼ਯਤ| ਤਦਾਨੀਂ ਤੈਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਮੁਦ੍ਰਾਚਤੁਰ੍ਥਭਾਗ ਆਨੀਤੇ
20 He asked them, “Whose is this image and inscription?”
ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਅਤ੍ਰ ਕਸ੍ਯੇਯੰ ਮੂਰ੍ੱਤਿ ਰ੍ਨਾਮ ਚਾਸ੍ਤੇ? ਤੇ ਜਗਦੁਃ, ਕੈਸਰਭੂਪਸ੍ਯ|
21 They said to him, “Caesar’s.” Then he said to them, “Give therefore to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.”
ਤਤਃ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ, ਕੈਸਰਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਤਤ੍ ਕੈਸਰਾਯ ਦੱਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਯ ਦੱਤ|
22 When they heard it, they marveled, and left him and went away.
ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਤੇ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਵਿਹਾਯ ਚਲਿਤਵਨ੍ਤਃ|
23 On that day Sadducees (those who say that there is no resurrection) came to him. They asked him,
ਤਸ੍ਮਿੰਨਹਨਿ ਸਿਦੂਕਿਨੋ(ਅ)ਰ੍ਥਾਤ੍ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਤ੍ ਨੋੱਥਾਸ੍ਯਨ੍ਤੀਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਯੇ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਤੇ ਯੀਸ਼ੇਰਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਗਤ੍ਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ,
24 saying, “Teacher, Moses said, ‘If a man dies, having no children, his brother shall marry his wife and raise up offspring for his brother.’
ਹੇ ਗੁਰੋ, ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ਮਨੁਜਸ਼੍ਚੇਤ੍ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨਃ ਸਨ੍ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਜਤਿ, ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤਾ ਤਸ੍ਯ ਜਾਯਾਂ ਵ੍ਯੁਹ੍ਯ ਭ੍ਰਾਤੁਃ ਸਨ੍ਤਾਨਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤੀਤਿ ਮੂਸਾ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
25 Now there were with us seven brothers. The first married and died, and having no offspring left his wife to his brother.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਕਮਤ੍ਰ ਕੇ(ਅ)ਪਿ ਜਨਾਃ ਸਪ੍ਤਸਹੋਦਰਾ ਆਸਨ੍, ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਜ੍ਯੇਸ਼਼੍ਠ ਏਕਾਂ ਕਨ੍ਯਾਂ ਵ੍ਯਵਹਾਤ੍, ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਾਣਤ੍ਯਾਗਕਾਲੇ ਸ੍ਵਯੰ ਨਿਃਸਨ੍ਤਾਨਃ ਸਨ੍ ਤਾਂ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯੰ ਸ੍ਵਭ੍ਰਾਤਰਿ ਸਮਰ੍ਪਿਤਵਾਨ੍,
26 In the same way, the second also, and the third, to the seventh.
ਤਤੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਦਿਸਪ੍ਤਮਾਨ੍ਤਾਸ਼੍ਚ ਤਥੈਵ ਚਕ੍ਰੁਃ|
27 After them all, the woman died.
ਸ਼ੇਸ਼਼ੇ ਸਾਪੀ ਨਾਰੀ ਮਮਾਰ|
28 In the resurrection therefore, whose wife will she be of the seven? For they all had her.”
ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਾਨਸਮਯੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਪ੍ਤਾਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਸਾ ਨਾਰੀ ਕਸ੍ਯ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ? ਯਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਏਵ ਤਾਂ ਵ੍ਯਵਹਨ੍|
29 But Jesus answered them, “You are mistaken, not knowing the Scriptures, nor the power of God.
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਾਦੀਤ੍, ਯੂਯੰ ਧਰ੍ੰਮਪੁਸ੍ਤਕਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਾਂ ਸ਼ਕ੍ਤਿਞ੍ਚ ਨ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਭ੍ਰਾਨ੍ਤਿਮਨ੍ਤਃ|
30 For in the resurrection they neither marry nor are given in marriage, but are like God’s angels in heaven.
ਉੱਥਾਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਲੋਕਾ ਨ ਵਿਵਹਨ੍ਤਿ, ਨ ਚ ਵਾਚਾ ਦੀਯਨ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਥਦੂਤਾਨਾਂ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|
31 But concerning the resurrection of the dead, haven’t you read that which was spoken to you by God, saying,
ਅਪਰੰ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੁੱਥਾਨਮਧਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਯਮੀਸ਼੍ਵਰੋਕ੍ਤਿਃ,
32 ‘I am the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob’? God is not the God of the dead, but of the living.”
"ਅਹਮਿਬ੍ਰਾਹੀਮ ਈਸ਼੍ਵਰ ਇਸ੍ਹਾਕ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਾਕੂਬ ਈਸ਼੍ਵਰ" ਇਤਿ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਨਾਪਾਠਿ? ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੋ ਜੀਵਤਾਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰ: , ਸ ਮ੍ਰੁʼਤਾਨਾਮੀਸ਼੍ਵਰੋ ਨਹਿ|
33 When the multitudes heard it, they were astonished at his teaching.
ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਸ੍ਤਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ਾਦ੍ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਗਤਾਃ|
34 But the Pharisees, when they heard that he had silenced the Sadducees, gathered themselves together.
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਿਦੂਕਿਨਾਮ੍ ਨਿਰੁੱਤਰਤ੍ਵਵਾਰ੍ਤਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਏਕਤ੍ਰ ਮਿਲਿਤਵਨ੍ਤਃ,
35 One of them, a lawyer, asked him a question, testing him.
ਤੇਸ਼਼ਾਮੇਕੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕੋ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਪਪੱਛ,
36 “Teacher, which is the greatest commandment in the law?”
ਹੇ ਗੁਰੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮਧ੍ਯੇ ਕਾਜ੍ਞਾ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਾ?
37 Jesus said to him, “‘You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, and with all your mind.’
ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਤ੍ਵੰ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਪ੍ਰਾਣੈਃ ਸਰ੍ੱਵਚਿੱਤੈਸ਼੍ਚ ਸਾਕੰ ਪ੍ਰਭੌ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੇ ਪ੍ਰੀਯਸ੍ਵ,
38 This is the first and great commandment.
ਏਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਥਮਮਹਾਜ੍ਞਾ| ਤਸ੍ਯਾਃ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਦ੍ਵਿਤੀਯਾਜ੍ਞੈਸ਼਼ਾ,
39 A second likewise is this, ‘You shall love your neighbor as yourself.’
ਤਵ ਸਮੀਪਵਾਸਿਨਿ ਸ੍ਵਾਤ੍ਮਨੀਵ ਪ੍ਰੇਮ ਕੁਰੁ|
40 The whole law and the prophets depend on these two commandments.”
ਅਨਯੋ ਰ੍ਦ੍ਵਯੋਰਾਜ੍ਞਯੋਃ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਕ੍ਤ੍ਰੁʼਗ੍ਰਨ੍ਥਸ੍ਯ ਚ ਭਾਰਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
41 Now while the Pharisees were gathered together, Jesus asked them a question,
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਮ੍ ਏਕਤ੍ਰ ਸ੍ਥਿਤਿਕਾਲੇ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ,
42 saying, “What do you think of the Christ? Whose son is he?” They said to him, “Of David.”
ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਮਧਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ਬੋਧੋ ਜਾਯਤੇ? ਸ ਕਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨਃ? ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਨ੍, ਦਾਯੂਦਃ ਸਨ੍ਤਾਨਃ|
43 He said to them, “How then does David in the Spirit call him Lord, saying,
ਤਦਾ ਸ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤਰ੍ਹਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਕਥਮ੍ ਆਤ੍ਮਾਧਿਸ਼਼੍ਠਾਨੇਨ ਤੰ ਪ੍ਰਭੁੰ ਵਦਤਿ?
44 ‘The Lord said to my Lord, sit on my right hand, until I make your enemies a footstool for your feet’?
ਯਥਾ ਮਮ ਪ੍ਰਭੁਮਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯਮਵਦਤ੍ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ| ਤਵਾਰੀਨ੍ ਪਾਦਪੀਠੰ ਤੇ ਯਾਵੰਨਹਿ ਕਰੋਮ੍ਯਹੰ| ਤਾਵਤ੍ ਕਾਲੰ ਮਦੀਯੇ ਤ੍ਵੰ ਦਕ੍ਸ਼਼ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵ ਉਪਾਵਿਸ਼| ਅਤੋ ਯਦਿ ਦਾਯੂਦ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਭੁੰ ਵਦਤਿ, ਰ੍ਤਿਹ ਸ ਕਥੰ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਨੋ ਭਵਤਿ?
45 “If then David calls him Lord, how is he his son?”
ਤਦਾਨੀਂ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋਪਿ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਸ੍ਯ ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਰੰ ਦਾਤੁੰ ਨਾਸ਼ਕ੍ਨੋਤ੍;
46 No one was able to answer him a word, neither did any man dare ask him any more questions from that day forward.
ਤੱਦਿਨਮਾਰਭ੍ਯ ਤੰ ਕਿਮਪਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਸਾਹਸੋ ਨਾਭਵਤ੍|
