Matthew 20
1 “For the Kingdom of Heaven is like a man who was the master of a household, who went out early in the morning to hire laborers for his vineyard.
ಸ್ವರ್ಗರಾಜ್ಯಮ್ ಏತಾದೃಶಾ ಕೇನಚಿದ್ ಗೃಹಸ್ಯೇನ ಸಮಂ, ಯೋಽತಿಪ್ರಭಾತೇ ನಿಜದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರೇ ಕೃಷಕಾನ್ ನಿಯೋಕ್ತುಂ ಗತವಾನ್|
2 When he had agreed with the laborers for a denarius a day, he sent them into his vineyard.
ಪಶ್ಚಾತ್ ತೈಃ ಸಾಕಂ ದಿನೈಕಭೃತಿಂ ಮುದ್ರಾಚತುರ್ಥಾಂಶಂ ನಿರೂಪ್ಯ ತಾನ್ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಂ ಪ್ರೇರಯಾಮಾಸ|
3 He went out about the third hour, and saw others standing idle in the marketplace.
ಅನನ್ತರಂ ಪ್ರಹರೈಕವೇಲಾಯಾಂ ಗತ್ವಾ ಹಟ್ಟೇ ಕತಿಪಯಾನ್ ನಿಷ್ಕರ್ಮ್ಮಕಾನ್ ವಿಲೋಕ್ಯ ತಾನವದತ್,
4 He said to them, ‘You also go into the vineyard, and whatever is right I will give you.’ So they went their way.
ಯೂಯಮಪಿ ಮಮ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಂ ಯಾತ, ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಹಂ ಯೋಗ್ಯಭೃತಿಂ ದಾಸ್ಯಾಮಿ, ತತಸ್ತೇ ವವ್ರಜುಃ|
5 Again he went out about the sixth and the ninth hour, and did likewise.
ಪುನಶ್ಚ ಸ ದ್ವಿತೀಯತೃತೀಯಯೋಃ ಪ್ರಹರಯೋ ರ್ಬಹಿ ರ್ಗತ್ವಾ ತಥೈವ ಕೃತವಾನ್|
6 About the eleventh hour he went out and found others standing idle. He said to them, ‘Why do you stand here all day idle?’
ತತೋ ದಣ್ಡದ್ವಯಾವಶಿಷ್ಟಾಯಾಂ ವೇಲಾಯಾಂ ಬಹಿ ರ್ಗತ್ವಾಪರಾನ್ ಕತಿಪಯಜನಾನ್ ನಿಷ್ಕರ್ಮ್ಮಕಾನ್ ವಿಲೋಕ್ಯ ಪೃಷ್ಟವಾನ್, ಯೂಯಂ ಕಿಮರ್ಥಮ್ ಅತ್ರ ಸರ್ವ್ವಂ ದಿನಂ ನಿಷ್ಕರ್ಮ್ಮಾಣಸ್ತಿಷ್ಠಥ?
7 “They said to him, ‘Because no one has hired us.’ “He said to them, ‘You also go into the vineyard, and you will receive whatever is right.’
ತೇ ಪ್ರತ್ಯವದನ್, ಅಸ್ಮಾನ್ ನ ಕೋಪಿ ಕರ್ಮಮಣಿ ನಿಯುಂಕ್ತೇ| ತದಾನೀಂ ಸ ಕಥಿತವಾನ್, ಯೂಯಮಪಿ ಮಮ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಂ ಯಾತ, ತೇನ ಯೋಗ್ಯಾಂ ಭೃತಿಂ ಲಪ್ಸ್ಯಥ|
8 “When evening had come, the lord of the vineyard said to his manager, ‘Call the laborers and pay them their wages, beginning from the last to the first.’
ತದನನ್ತರಂ ಸನ್ಧ್ಯಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ಸಏವ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಪತಿರಧ್ಯಕ್ಷಂ ಗದಿವಾನ್, ಕೃಷಕಾನ್ ಆಹೂಯ ಶೇಷಜನಮಾರಭ್ಯ ಪ್ರಥಮಂ ಯಾವತ್ ತೇಭ್ಯೋ ಭೃತಿಂ ದೇಹಿ|
9 “When those who were hired at about the eleventh hour came, they each received a denarius.
ತೇನ ಯೇ ದಣ್ಡದ್ವಯಾವಸ್ಥಿತೇ ಸಮಾಯಾತಾಸ್ತೇಷಾಮ್ ಏಕೈಕೋ ಜನೋ ಮುದ್ರಾಚತುರ್ಥಾಂಶಂ ಪ್ರಾಪ್ನೋತ್|
10 When the first came, they supposed that they would receive more; and they likewise each received a denarius.
ತದಾನೀಂ ಪ್ರಥಮನಿಯುಕ್ತಾ ಜನಾ ಆಗತ್ಯಾನುಮಿತವನ್ತೋ ವಯಮಧಿಕಂ ಪ್ರಪ್ಸ್ಯಾಮಃ, ಕಿನ್ತು ತೈರಪಿ ಮುದ್ರಾಚತುರ್ಥಾಂಶೋಽಲಾಭಿ|
11 When they received it, they murmured against the master of the household,
ತತಸ್ತೇ ತಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ತೇನ ಕ್ಷೇತ್ರಪತಿನಾ ಸಾಕಂ ವಾಗ್ಯುದ್ಧಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಃ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ,
12 saying, ‘These last have spent one hour, and you have made them equal to us who have borne the burden of the day and the scorching heat!’
ವಯಂ ಕೃತ್ಸ್ನಂ ದಿನಂ ತಾಪಕ್ಲೇಶೌ ಸೋಢವನ್ತಃ, ಕಿನ್ತು ಪಶ್ಚಾತಾಯಾ ಸೇ ಜನಾ ದಣ್ಡದ್ವಯಮಾತ್ರಂ ಪರಿಶ್ರಾನ್ತವನ್ತಸ್ತೇಽಸ್ಮಾಭಿಃ ಸಮಾನಾಂಶಾಃ ಕೃತಾಃ|
13 “But he answered one of them, ‘Friend, I am doing you no wrong. Didn’t you agree with me for a denarius?
ತತಃ ಸ ತೇಷಾಮೇಕಂ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಹೇ ವತ್ಸ, ಮಯಾ ತ್ವಾಂ ಪ್ರತಿ ಕೋಪ್ಯನ್ಯಾಯೋ ನ ಕೃತಃ ಕಿಂ ತ್ವಯಾ ಮತ್ಸಮಕ್ಷಂ ಮುದ್ರಾಚತುರ್ಥಾಂಶೋ ನಾಙ್ಗೀಕೃತಃ?
14 Take that which is yours, and go your way. It is my desire to give to this last just as much as to you.
ತಸ್ಮಾತ್ ತವ ಯತ್ ಪ್ರಾಪ್ಯಂ ತದಾದಾಯ ಯಾಹಿ, ತುಭ್ಯಂ ಯತಿ, ಪಶ್ಚಾತೀಯನಿಯುಕ್ತಲೋಕಾಯಾಪಿ ತತಿ ದಾತುಮಿಚ್ಛಾಮಿ|
15 Isn’t it lawful for me to do what I want to with what I own? Or is your eye evil, because I am good?’
ಸ್ವೇಚ್ಛಯಾ ನಿಜದ್ರವ್ಯವ್ಯವಹರಣಂ ಕಿಂ ಮಯಾ ನ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ? ಮಮ ದಾತೃತ್ವಾತ್ ತ್ವಯಾ ಕಿಮ್ ಈರ್ಷ್ಯಾದೃಷ್ಟಿಃ ಕ್ರಿಯತೇ?
16 So the last will be first, and the first last. For many are called, but few are chosen.”
ಇತ್ಥಮ್ ಅಗ್ರೀಯಲೋಕಾಃ ಪಶ್ಚತೀಯಾ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಪಶ್ಚಾತೀಯಜನಾಶ್ಚಗ್ರೀಯಾ ಭವಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಅಹೂತಾ ಬಹವಃ ಕಿನ್ತ್ವಲ್ಪೇ ಮನೋಭಿಲಷಿತಾಃ|
17 As Jesus was going up to Jerusalem, he took the twelve disciples aside, and on the way he said to them,
ತದನನ್ತರಂ ಯೀಶು ರ್ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರಂ ಗಚ್ಛನ್ ಮಾರ್ಗಮಧ್ಯೇ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಏಕಾನ್ತೇ ವಭಾಷೇ,
18 “Behold, we are going up to Jerusalem, and the Son of Man will be delivered to the chief priests and scribes, and they will condemn him to death,
ಪಶ್ಯ ವಯಂ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರಂ ಯಾಮಃ, ತತ್ರ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕಾಧ್ಯಾಪಕಾನಾಂ ಕರೇಷು ಮನುಷ್ಯಪುತ್ರಃ ಸಮರ್ಪಿಷ್ಯತೇ;
19 and will hand him over to the Gentiles to mock, to scourge, and to crucify; and the third day he will be raised up.”
ತೇ ಚ ತಂ ಹನ್ತುಮಾಜ್ಞಾಪ್ಯ ತಿರಸ್ಕೃತ್ಯ ವೇತ್ರೇಣ ಪ್ರಹರ್ತ್ತುಂ ಕ್ರುಶೇ ಧಾತಯಿತುಞ್ಚಾನ್ಯದೇಶೀಯಾನಾಂ ಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಸ ತೃತೀಯದಿವಸೇ ಶ್ಮಶಾನಾದ್ ಉತ್ಥಾಪಿಷ್ಯತೇ|
20 Then the mother of the sons of Zebedee came to him with her sons, kneeling and asking a certain thing of him.
ತದಾನೀಂ ಸಿವದೀಯಸ್ಯ ನಾರೀ ಸ್ವಪುತ್ರಾವಾದಾಯ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮ್ ಏತ್ಯ ಪ್ರಣಮ್ಯ ಕಞ್ಚನಾನುಗ್ರಹಂ ತಂ ಯಯಾಚೇ|
21 He said to her, “What do you want?” She said to him, “Command that these, my two sons, may sit, one on your right hand and one on your left hand, in your Kingdom.”
ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಾಂ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್, ತ್ವಂ ಕಿಂ ಯಾಚಸೇ? ತತಃ ಸಾ ಬಭಾಷೇ, ಭವತೋ ರಾಜತ್ವೇ ಮಮಾನಯೋಃ ಸುತಯೋರೇಕಂ ಭವದ್ದಕ್ಷಿಣಪಾರ್ಶ್ವೇ ದ್ವಿತೀಯಂ ವಾಮಪಾರ್ಶ್ವ ಉಪವೇಷ್ಟುಮ್ ಆಜ್ಞಾಪಯತು|
22 But Jesus answered, “You don’t know what you are asking. Are you able to drink the cup that I am about to drink, and be baptized with the baptism that I am baptized with?” They said to him, “We are able.”
ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಯುವಾಭ್ಯಾಂ ಯದ್ ಯಾಚ್ಯತೇ, ತನ್ನ ಬುಧ್ಯತೇ, ಅಹಂ ಯೇನ ಕಂಸೇನ ಪಾಸ್ಯಾಮಿ ಯುವಾಭ್ಯಾಂ ಕಿಂ ತೇನ ಪಾತುಂ ಶಕ್ಯತೇ? ಅಹಞ್ಚ ಯೇನ ಮಜ್ಜೇನೇನ ಮಜ್ಜಿಷ್ಯೇ, ಯುವಾಭ್ಯಾಂ ಕಿಂ ತೇನ ಮಜ್ಜಯಿತುಂ ಶಕ್ಯತೇ? ತೇ ಜಗದುಃ ಶಕ್ಯತೇ|
23 He said to them, “You will indeed drink my cup, and be baptized with the baptism that I am baptized with; but to sit on my right hand and on my left hand is not mine to give, but it is for whom it has been prepared by my Father.”
ತದಾ ಸ ಉಕ್ತವಾನ್, ಯುವಾಂ ಮಮ ಕಂಸೇನಾವಶ್ಯಂ ಪಾಸ್ಯಥಃ, ಮಮ ಮಜ್ಜನೇನ ಚ ಯುವಾಮಪಿ ಮಜ್ಜಿಷ್ಯೇಥೇ, ಕಿನ್ತು ಯೇಷಾಂ ಕೃತೇ ಮತ್ತಾತೇನ ನಿರೂಪಿತಮ್ ಇದಂ ತಾನ್ ವಿಹಾಯಾನ್ಯಂ ಕಮಪಿ ಮದ್ದಕ್ಷಿಣಪಾರ್ಶ್ವೇ ವಾಮಪಾರ್ಶ್ವೇ ಚ ಸಮುಪವೇಶಯಿತುಂ ಮಮಾಧಿಕಾರೋ ನಾಸ್ತಿ|
24 When the ten heard it, they were indignant with the two brothers.
ಏತಾಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾನ್ಯೇ ದಶಶಿಷ್ಯಾಸ್ತೌ ಭ್ರಾತರೌ ಪ್ರತಿ ಚುಕುಪುಃ|
25 But Jesus summoned them, and said, “You know that the rulers of the nations lord it over them, and their great ones exercise authority over them.
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಃ ಸ್ವಸಮೀಪಂ ತಾನಾಹೂಯ ಜಗಾದ, ಅನ್ಯದೇಶೀಯಲೋಕಾನಾಂ ನರಪತಯಸ್ತಾನ್ ಅಧಿಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ, ಯೇ ತು ಮಹಾನ್ತಸ್ತೇ ತಾನ್ ಶಾಸತಿ, ಇತಿ ಯೂಯಂ ಜಾನೀಥ|
26 It shall not be so among you; but whoever desires to become great among you shall be your servant.
ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ನ ತಥಾ ಭವೇತ್, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಮಹಾನ್ ಬುಭೂಷತಿ, ಸ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಸೇವೇತ;
27 Whoever desires to be first among you shall be your bondservant,
ಯಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಮುಖ್ಯೋ ಬುಭೂಷತಿ, ಸ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ದಾಸೋ ಭವೇತ್|
28 even as the Son of Man came not to be served, but to serve, and to give his life as a ransom for many.”
ಇತ್ಥಂ ಮನುಜಪುತ್ರಃ ಸೇವ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನಹಿ, ಕಿನ್ತು ಸೇವಿತುಂ ಬಹೂನಾಂ ಪರಿತ್ರಾಣಮೂಲ್ಯಾರ್ಥಂ ಸ್ವಪ್ರಾಣಾನ್ ದಾತುಞ್ಚಾಗತಃ|
29 As they went out from Jericho, a great multitude followed him.
ಅನನ್ತರಂ ಯಿರೀಹೋನಗರಾತ್ ತೇಷಾಂ ಬಹಿರ್ಗಮನಸಮಯೇ ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ ಬಹವೋ ಲೋಕಾ ವವ್ರಜುಃ|
30 Behold, two blind men sitting by the road, when they heard that Jesus was passing by, cried out, “Lord, have mercy on us, you son of David!”
ಅಪರಂ ವರ್ತ್ಮಪಾರ್ಶ್ವ ಉಪವಿಶನ್ತೌ ದ್ವಾವನ್ಧೌ ತೇನ ಮಾರ್ಗೇಣ ಯೀಶೋ ರ್ಗಮನಂ ನಿಶಮ್ಯ ಪ್ರೋಚ್ಚೈಃ ಕಥಯಾಮಾಸತುಃ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನ, ಆವಯೋ ರ್ದಯಾಂ ವಿಧೇಹಿ|
31 The multitude rebuked them, telling them that they should be quiet, but they cried out even more, “Lord, have mercy on us, you son of David!”
ತತೋ ಲೋಕಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ತುಷ್ಣೀಮ್ಭವತಮಿತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ತೌ ತರ್ಜಯಾಮಾಸುಃ; ತಥಾಪಿ ತೌ ಪುನರುಚ್ಚೈಃ ಕಥಯಾಮಾಸತುಃ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನ, ಆವಾಂ ದಯಸ್ವ|
32 Jesus stood still and called them, and asked, “What do you want me to do for you?”
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಃ ಸ್ಥಗಿತಃ ಸನ್ ತಾವಾಹೂಯ ಭಾಷಿತವಾನ್, ಯುವಯೋಃ ಕೃತೇ ಮಯಾ ಕಿಂ ಕರ್ತ್ತರ್ವ್ಯಂ? ಯುವಾಂ ಕಿಂ ಕಾಮಯೇಥೇ?
33 They told him, “Lord, that our eyes may be opened.”
ತದಾ ತಾವುಕ್ತವನ್ತೌ, ಪ್ರಭೋ ನೇತ್ರಾಣಿ ನೌ ಪ್ರಸನ್ನಾನಿ ಭವೇಯುಃ|
34 Jesus, being moved with compassion, touched their eyes; and immediately their eyes received their sight, and they followed him.
ತದಾನೀಂ ಯೀಶುಸ್ತೌ ಪ್ರತಿ ಪ್ರಮನ್ನಃ ಸನ್ ತಯೋ ರ್ನೇತ್ರಾಣಿ ಪಸ್ಪರ್ಶ, ತೇನೈವ ತೌ ಸುವೀಕ್ಷಾಞ್ಚಕ್ರಾತೇ ತತ್ಪಶ್ಚಾತ್ ಜಗ್ಮುತುಶ್ಚ|
