Mark 12
1 He began to speak to them in parables. “A man planted a vineyard, put a hedge around it, dug a pit for the wine press, built a tower, rented it out to a farmer, and went into another country.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁ ର୍ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତେନ ତେଭ୍ୟଃ କଥଯିତୁମାରେଭେ, କଶ୍ଚିଦେକୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରଂ ୱିଧାଯ ତଚ୍ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ୱାରଣୀଂ କୃତ୍ୱା ତନ୍ମଧ୍ୟେ ଦ୍ରାକ୍ଷାପେଷଣକୁଣ୍ଡମ୍ ଅଖନତ୍, ତଥା ତସ୍ୟ ଗଡମପି ନିର୍ମ୍ମିତୱାନ୍ ତତସ୍ତତ୍କ୍ଷେତ୍ରଂ କୃଷୀୱଲେଷୁ ସମର୍ପ୍ୟ ଦୂରଦେଶଂ ଜଗାମ|
2 When it was time, he sent a servant to the farmer to get from the farmer his share of the fruit of the vineyard.
ତଦନନ୍ତରଂ ଫଲକାଲେ କୃଷୀୱଲେଭ୍ୟୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରଫଲାନି ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ତେଷାଂ ସୱିଧେ ଭୃତ୍ୟମ୍ ଏକଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍|
3 They took him, beat him, and sent him away empty.
କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ଧୃତ୍ୱା ପ୍ରହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସୃଜୁଃ|
4 Again, he sent another servant to them; and they threw stones at him, wounded him in the head, and sent him away shamefully treated.
ତତଃ ସ ପୁନରନ୍ୟମେକଂ ଭୃତ୍ୟଂ ପ୍ରଷଯାମାସ, କିନ୍ତୁ ତେ କୃଷୀୱଲାଃ ପାଷାଣାଘାତୈସ୍ତସ୍ୟ ଶିରୋ ଭଙ୍କ୍ତ୍ୱା ସାପମାନଂ ତଂ ୱ୍ୟସର୍ଜନ୍|
5 Again he sent another, and they killed him, and many others, beating some, and killing some.
ତତଃ ପରଂ ସୋପରଂ ଦାସଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ ତଦା ତେ ତଂ ଜଘ୍ନୁଃ, ଏୱମ୍ ଅନେକେଷାଂ କସ୍ୟଚିତ୍ ପ୍ରହାରଃ କସ୍ୟଚିଦ୍ ୱଧଶ୍ଚ ତୈଃ କୃତଃ|
6 Therefore still having one, his beloved son, he sent him last to them, saying, ‘They will respect my son.’
ତତଃ ପରଂ ମଯା ସ୍ୱପୁତ୍ରେ ପ୍ରହିତେ ତେ ତମୱଶ୍ୟଂ ସମ୍ମଂସ୍ୟନ୍ତେ, ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱାୱଶେଷେ ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧୌ ନିଜପ୍ରିଯମ୍ ଅଦ୍ୱିତୀଯଂ ପୁତ୍ରଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ|
7 But those farmers said among themselves, ‘This is the heir. Come, let’s kill him, and the inheritance will be ours.’
କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାଃ ପରସ୍ପରଂ ଜଗଦୁଃ, ଏଷ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ, ଆଗଚ୍ଛତ ୱଯମେନଂ ହନ୍ମସ୍ତଥା କୃତେ ଽଧିକାରୋଯମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
8 They took him, killed him, and cast him out of the vineyard.
ତତସ୍ତଂ ଧୃତ୍ୱା ହତ୍ୱା ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରାଦ୍ ବହିଃ ପ୍ରାକ୍ଷିପନ୍|
9 What therefore will the lord of the vineyard do? He will come and destroy the farmers, and will give the vineyard to others.
ଅନେନାସୌ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରପତିଃ କିଂ କରିଷ୍ୟତି? ସ ଏତ୍ୟ ତାନ୍ କୃଷୀୱଲାନ୍ ସଂହତ୍ୟ ତତ୍କ୍ଷେତ୍ରମ୍ ଅନ୍ୟେଷୁ କୃଷୀୱଲେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି|
10 Haven’t you even read this Scripture: ‘The stone which the builders rejected was made the head of the corner.
ଅପରଞ୍ଚ, "ସ୍ଥପତଯଃ କରିଷ୍ୟନ୍ତି ଗ୍ରାୱାଣଂ ଯନ୍ତୁ ତୁଚ୍ଛକଂ| ପ୍ରାଧାନପ୍ରସ୍ତରଃ କୋଣେ ସ ଏୱ ସଂଭୱିଷ୍ୟତି|
11 This was from the Lord. It is marvelous in our eyes’?”
ଏତତ୍ କର୍ମ୍ମ ପରେଶସ୍ୟାଂଦ୍ଭୁତଂ ନୋ ଦୃଷ୍ଟିତୋ ଭୱେତ୍|| " ଇମାଂ ଶାସ୍ତ୍ରୀଯାଂ ଲିପିଂ ଯୂଯଂ କିଂ ନାପାଠିଷ୍ଟ?
12 They tried to seize him, but they feared the multitude; for they perceived that he spoke the parable against them. They left him and went away.
ତଦାନୀଂ ସ ତାନୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ତାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ କଥିତୱାନ୍, ତ ଇତ୍ଥଂ ବୁଦ୍ୱ୍ୱା ତଂ ଧର୍ତ୍ତାମୁଦ୍ୟତାଃ, କିନ୍ତୁ ଲୋକେଭ୍ୟୋ ବିଭ୍ୟୁଃ, ତଦନନ୍ତରଂ ତେ ତଂ ୱିହାଯ ୱୱ୍ରଜୁଃ|
13 They sent some of the Pharisees and the Herodians to him, that they might trap him with words.
ଅପରଞ୍ଚ ତେ ତସ୍ୟ ୱାକ୍ୟଦୋଷଂ ଧର୍ତ୍ତାଂ କତିପଯାନ୍ ଫିରୂଶିନୋ ହେରୋଦୀଯାଂଶ୍ଚ ଲୋକାନ୍ ତଦନ୍ତିକଂ ପ୍ରେଷଯାମାସୁଃ|
14 When they had come, they asked him, “Teacher, we know that you are honest, and don’t defer to anyone; for you aren’t partial to anyone, but truly teach the way of God. Is it lawful to pay taxes to Caesar, or not?
ତ ଆଗତ୍ୟ ତମୱଦନ୍, ହେ ଗୁରୋ ଭୱାନ୍ ତଥ୍ୟଭାଷୀ କସ୍ୟାପ୍ୟନୁରୋଧଂ ନ ମନ୍ୟତେ, ପକ୍ଷପାତଞ୍ଚ ନ କରୋତି, ଯଥାର୍ଥତ ଈଶ୍ୱରୀଯଂ ମାର୍ଗଂ ଦର୍ଶଯତି ୱଯମେତତ୍ ପ୍ରଜାନୀମଃ, କୈସରାଯ କରୋ ଦେଯୋ ନ ୱାଂ? ୱଯଂ ଦାସ୍ୟାମୋ ନ ୱା?
15 Shall we give, or shall we not give?” But he, knowing their hypocrisy, said to them, “Why do you test me? Bring me a denarius, that I may see it.”
କିନ୍ତୁ ସ ତେଷାଂ କପଟଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଜଗାଦ, କୁତୋ ମାଂ ପରୀକ୍ଷଧ୍ୱେ? ଏକଂ ମୁଦ୍ରାପାଦଂ ସମାନୀଯ ମାଂ ଦର୍ଶଯତ|
16 They brought it. He said to them, “Whose is this image and inscription?” They said to him, “Caesar’s.”
ତଦା ତୈରେକସ୍ମିନ୍ ମୁଦ୍ରାପାଦେ ସମାନୀତେ ସ ତାନ୍ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ଅତ୍ର ଲିଖିତଂ ନାମ ମୂର୍ତ୍ତି ର୍ୱା କସ୍ୟ? ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ, କୈସରସ୍ୟ|
17 Jesus answered them, “Render to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.” They marveled greatly at him.
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ତର୍ହି କୈସରସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି କୈସରାଯ ଦତ୍ତ, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ତୁ ଈଶ୍ୱରାଯ ଦତ୍ତ; ତତସ୍ତେ ୱିସ୍ମଯଂ ମେନିରେ|
18 Some Sadducees, who say that there is no resurrection, came to him. They asked him, saying,
ଅଥ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନଂ ଯେ ନ ମନ୍ୟନ୍ତେ ତେ ସିଦୂକିନୋ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାଗତ୍ୟ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ;
19 “Teacher, Moses wrote to us, ‘If a man’s brother dies and leaves a wife behind him, and leaves no children, that his brother should take his wife and raise up offspring for his brother.’
ହେ ଗୁରୋ କଶ୍ଚିଜ୍ଜନୋ ଯଦି ନିଃସନ୍ତତିଃ ସନ୍ ଭାର୍ୟ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ମ୍ରିଯତେ ତର୍ହି ତସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ତସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟାଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଭ୍ରାତୁ ର୍ୱଂଶୋତ୍ପତ୍ତିଂ କରିଷ୍ୟତି, ୱ୍ୟୱସ୍ଥାମିମାଂ ମୂସା ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ୱ୍ୟଲିଖତ୍|
20 There were seven brothers. The first took a wife, and dying left no offspring.
କିନ୍ତୁ କେଚିତ୍ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତର ଆସନ୍, ତତସ୍ତେଷାଂ ଜ୍ୟେଷ୍ଠଭ୍ରାତା ୱିୱହ୍ୟ ନିଃସନ୍ତତିଃ ସନ୍ ଅମ୍ରିଯତ|
21 The second took her, and died, leaving no children behind him. The third likewise;
ତତୋ ଦ୍ୱିତୀଯୋ ଭ୍ରାତା ତାଂ ସ୍ତ୍ରିଯମଗୃହଣତ୍ କିନ୍ତୁ ସୋପି ନିଃସନ୍ତତିଃ ସନ୍ ଅମ୍ରିଯତ; ଅଥ ତୃତୀଯୋପି ଭ୍ରାତା ତାଦୃଶୋଭୱତ୍|
22 and the seven took her and left no children. Last of all the woman also died.
ଇତ୍ଥଂ ସପ୍ତୈୱ ଭ୍ରାତରସ୍ତାଂ ସ୍ତ୍ରିଯଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ନିଃସନ୍ତାନାଃ ସନ୍ତୋଽମ୍ରିଯନ୍ତ, ସର୍ୱ୍ୱଶେଷେ ସାପି ସ୍ତ୍ରୀ ମ୍ରିଯତେ ସ୍ମ|
23 In the resurrection, when they rise, whose wife will she be of them? For the seven had her as a wife.”
ଅଥ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନକାଲେ ଯଦା ତ ଉତ୍ଥାସ୍ୟନ୍ତି ତଦା ତେଷାଂ କସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟା ସା ଭୱିଷ୍ୟତି? ଯତସ୍ତେ ସପ୍ତୈୱ ତାଂ ୱ୍ୟୱହନ୍|
24 Jesus answered them, “Isn’t this because you are mistaken, not knowing the Scriptures nor the power of God?
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ଶାସ୍ତ୍ରମ୍ ଈଶ୍ୱରଶକ୍ତିଞ୍ଚ ଯୂଯମଜ୍ଞାତ୍ୱା କିମଭ୍ରାମ୍ୟତ ନ?
25 For when they will rise from the dead, they neither marry nor are given in marriage, but are like angels in heaven.
ମୃତଲୋକାନାମୁତ୍ଥାନଂ ସତି ତେ ନ ୱିୱହନ୍ତି ୱାଗ୍ଦତ୍ତା ଅପି ନ ଭୱନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାନାଂ ସଦୃଶା ଭୱନ୍ତି|
26 But about the dead, that they are raised, haven’t you read in the book of Moses about the Bush, how God spoke to him, saying, ‘I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob’?
ପୁନଶ୍ଚ "ଅହମ୍ ଇବ୍ରାହୀମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ହାକ ଈଶ୍ୱରୋ ଯାକୂବଶ୍ଚେଶ୍ୱରଃ" ଯାମିମାଂ କଥାଂ ସ୍ତମ୍ବମଧ୍ୟେ ତିଷ୍ଠନ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ମୂସାମୱାଦୀତ୍ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନାର୍ଥେ ସା କଥା ମୂସାଲିଖିତେ ପୁସ୍ତକେ କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନାପାଠି?
27 He is not the God of the dead, but of the living. You are therefore badly mistaken.”
ଈଶ୍ୱରୋ ଜୀୱତାଂ ପ୍ରଭୁଃ କିନ୍ତୁ ମୃତାନାଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ନ ଭୱତି, ତସ୍ମାଦ୍ଧେତୋ ର୍ୟୂଯଂ ମହାଭ୍ରମେଣ ତିଷ୍ଠଥ|
28 One of the scribes came and heard them questioning together, and knowing that he had answered them well, asked him, “Which commandment is the greatest of all?”
ଏତର୍ହି ଏକୋଧ୍ୟାପକ ଏତ୍ୟ ତେଷାମିତ୍ଥଂ ୱିଚାରଂ ଶୁଶ୍ରାୱ; ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ୱାକ୍ୟସ୍ୟ ସଦୁତ୍ତରଂ ଦତ୍ତୱାନ୍ ଇତି ବୁଦ୍ୱ୍ୱା ତଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାସାମ୍ ଆଜ୍ଞାନାଂ କା ଶ୍ରେଷ୍ଠା? ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ,
29 Jesus answered, “The greatest is: ‘Hear, Israel, the Lord our God, the Lord is one.
"ହେ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଲୋକା ଅୱଧତ୍ତ, ଅସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱର ଏକ ଏୱ,
30 You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, with all your mind, and with all your strength.’ This is the first commandment.
ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱନ୍ତଃକରଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରାଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଚିତ୍ତୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିଭିଶ୍ଚ ତସ୍ମିନ୍ ପ୍ରଭୌ ପରମେଶ୍ୱରେ ପ୍ରୀଯଧ୍ୱଂ," ଇତ୍ୟାଜ୍ଞା ଶ୍ରେଷ୍ଠା|
31 The second is like this: ‘You shall love your neighbor as yourself.’ There is no other commandment greater than these.”
ତଥା "ସ୍ୱପ୍ରତିୱାସିନି ସ୍ୱୱତ୍ ପ୍ରେମ କୁରୁଧ୍ୱଂ," ଏଷା ଯା ଦ୍ୱିତୀଯାଜ୍ଞା ସା ତାଦୃଶୀ; ଏତାଭ୍ୟାଂ ଦ୍ୱାଭ୍ୟାମ୍ ଆଜ୍ଞାଭ୍ୟାମ୍ ଅନ୍ୟା କାପ୍ୟାଜ୍ଞା ଶ୍ରେଷ୍ଠା ନାସ୍ତି|
32 The scribe said to him, “Truly, teacher, you have said well that he is one, and there is none other but he;
ତଦା ସୋଧ୍ୟାପକସ୍ତମୱଦତ୍, ହେ ଗୁରୋ ସତ୍ୟଂ ଭୱାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ ପ୍ରୋକ୍ତୱାନ୍ ଯତ ଏକସ୍ମାଦ୍ ଈଶ୍ୱରାଦ୍ ଅନ୍ୟୋ ଦ୍ୱିତୀଯ ଈଶ୍ୱରୋ ନାସ୍ତି;
33 and to love him with all the heart, with all the understanding, all the soul, and with all the strength, and to love his neighbor as himself, is more important than all whole burnt offerings and sacrifices.”
ଅପରଂ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ତଃକରଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରାଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଚିତ୍ତୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିଭିଶ୍ଚ ଈଶ୍ୱରେ ପ୍ରେମକରଣଂ ତଥା ସ୍ୱମୀପୱାସିନି ସ୍ୱୱତ୍ ପ୍ରେମକରଣଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋ ହୋମବଲିଦାନାଦିଭ୍ୟଃ ଶ୍ରଷ୍ଠଂ ଭୱତି|
34 When Jesus saw that he answered wisely, he said to him, “You are not far from God’s Kingdom.” No one dared ask him any question after that.
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ସୁବୁଦ୍ଧେରିୱ ତସ୍ୟେଦମ୍ ଉତ୍ତରଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତଂ ଭାଷିତୱାନ୍ ତ୍ୱମୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟାନ୍ନ ଦୂରୋସି| ଇତଃ ପରଂ ତେନ ସହ କସ୍ୟାପି ୱାକ୍ୟସ୍ୟ ୱିଚାରଂ କର୍ତ୍ତାଂ କସ୍ୟାପି ପ୍ରଗଲ୍ଭତା ନ ଜାତା|
35 Jesus responded, as he taught in the temple, “How is it that the scribes say that the Christ is the son of David?
ଅନନ୍ତରଂ ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରମ୍ ଉପଦିଶନ୍ ଯୀଶୁରିମଂ ପ୍ରଶ୍ନଂ ଚକାର, ଅଧ୍ୟାପକା ଅଭିଷିକ୍ତଂ (ତାରକଂ) କୁତୋ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନଂ ୱଦନ୍ତି?
36 For David himself said in the Holy Spirit, ‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand, until I make your enemies the footstool of your feet.”’
ସ୍ୱଯଂ ଦାଯୂଦ୍ ପୱିତ୍ରସ୍ୟାତ୍ମନ ଆୱେଶେନେଦଂ କଥଯାମାସ| ଯଥା| "ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ତୱ ଶତ୍ରୂନହଂ ଯାୱତ୍ ପାଦପୀଠଂ କରୋମି ନ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷପାର୍ଶ୍ୱ୍ ଉପାୱିଶ| "
37 Therefore David himself calls him Lord, so how can he be his son?” The common people heard him gladly.
ଯଦି ଦାଯୂଦ୍ ତଂ ପ୍ରଭୂଂ ୱଦତି ତର୍ହି କଥଂ ସ ତସ୍ୟ ସନ୍ତାନୋ ଭୱିତୁମର୍ହତି? ଇତରେ ଲୋକାସ୍ତତ୍କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱାନନନ୍ଦୁଃ|
38 In his teaching he said to them, “Beware of the scribes, who like to walk in long robes, and to get greetings in the marketplaces,
ତଦାନୀଂ ସ ତାନୁପଦିଶ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ଯେ ନରା ଦୀର୍ଘପରିଧେଯାନି ହଟ୍ଟେ ୱିପନୌ ଚ
39 and to get the best seats in the synagogues and the best places at feasts,
ଲୋକକୃତନମସ୍କାରାନ୍ ଭଜନଗୃହେ ପ୍ରଧାନାସନାନି ଭୋଜନକାଲେ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନାନି ଚ କାଙ୍କ୍ଷନ୍ତେ;
40 those who devour widows’ houses, and for a pretense make long prayers. These will receive greater condemnation.”
ୱିଧୱାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ଗ୍ରସିତ୍ୱା ଛଲାଦ୍ ଦୀର୍ଘକାଲଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ତେଭ୍ୟ ଉପାଧ୍ୟାଯେଭ୍ୟଃ ସାୱଧାନା ଭୱତ; ତେଽଧିକତରାନ୍ ଦଣ୍ଡାନ୍ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
41 Jesus sat down opposite the treasury and saw how the multitude cast money into the treasury. Many who were rich cast in much.
ତଦନନ୍ତରଂ ଲୋକା ଭାଣ୍ଡାଗାରେ ମୁଦ୍ରା ଯଥା ନିକ୍ଷିପନ୍ତି ଭାଣ୍ଡାଗାରସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ ସମୁପୱିଶ୍ୟ ଯୀଶୁସ୍ତଦୱଲୁଲୋକ; ତଦାନୀଂ ବହୱୋ ଧନିନସ୍ତସ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ବହୂନି ଧନାନି ନିରକ୍ଷିପନ୍|
42 A poor widow came and she cast in two small brass coins, which equal a quadrans coin.
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏକା ଦରିଦ୍ରା ୱିଧୱା ସମାଗତ୍ୟ ଦ୍ୱିପଣମୂଲ୍ୟାଂ ମୁଦ୍ରୈକାଂ ତତ୍ର ନିରକ୍ଷିପତ୍|
43 He called his disciples to himself and said to them, “Most certainly I tell you, this poor widow gave more than all those who are giving into the treasury,
ତଦା ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂଯ କଥିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି ଯେ ଯେ ଭାଣ୍ଡାଗାରେଽସ୍ମିନ ଧନାନି ନିଃକ୍ଷିପନ୍ତି ସ୍ମ ତେଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟ ଇଯଂ ୱିଧୱା ଦରିଦ୍ରାଧିକମ୍ ନିଃକ୍ଷିପତି ସ୍ମ|
44 for they all gave out of their abundance, but she, out of her poverty, gave all that she had to live on.”
ଯତସ୍ତେ ପ୍ରଭୂତଧନସ୍ୟ କିଞ୍ଚିତ୍ ନିରକ୍ଷିପନ୍ କିନ୍ତୁ ଦୀନେଯଂ ସ୍ୱଦିନଯାପନଯୋଗ୍ୟଂ କିଞ୍ଚିଦପି ନ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ନିରକ୍ଷିପତ୍|
