Mark 12
1 He began to speak to them in parables. “A man planted a vineyard, put a hedge around it, dug a pit for the wine press, built a tower, rented it out to a farmer, and went into another country.
ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶು ರ್ದೃಷ್ಟಾನ್ತೇನ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಿತುಮಾರೇಭೇ, ಕಶ್ಚಿದೇಕೋ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಂ ವಿಧಾಯ ತಚ್ಚತುರ್ದಿಕ್ಷು ವಾರಣೀಂ ಕೃತ್ವಾ ತನ್ಮಧ್ಯೇ ದ್ರಾಕ್ಷಾಪೇಷಣಕುಣ್ಡಮ್ ಅಖನತ್, ತಥಾ ತಸ್ಯ ಗಡಮಪಿ ನಿರ್ಮ್ಮಿತವಾನ್ ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷೇತ್ರಂ ಕೃಷೀವಲೇಷು ಸಮರ್ಪ್ಯ ದೂರದೇಶಂ ಜಗಾಮ|
2 When it was time, he sent a servant to the farmer to get from the farmer his share of the fruit of the vineyard.
ತದನನ್ತರಂ ಫಲಕಾಲೇ ಕೃಷೀವಲೇಭ್ಯೋ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಫಲಾನಿ ಪ್ರಾಪ್ತುಂ ತೇಷಾಂ ಸವಿಧೇ ಭೃತ್ಯಮ್ ಏಕಂ ಪ್ರಾಹಿಣೋತ್|
3 They took him, beat him, and sent him away empty.
ಕಿನ್ತು ಕೃಷೀವಲಾಸ್ತಂ ಧೃತ್ವಾ ಪ್ರಹೃತ್ಯ ರಿಕ್ತಹಸ್ತಂ ವಿಸಸೃಜುಃ|
4 Again, he sent another servant to them; and they threw stones at him, wounded him in the head, and sent him away shamefully treated.
ತತಃ ಸ ಪುನರನ್ಯಮೇಕಂ ಭೃತ್ಯಂ ಪ್ರಷಯಾಮಾಸ, ಕಿನ್ತು ತೇ ಕೃಷೀವಲಾಃ ಪಾಷಾಣಾಘಾತೈಸ್ತಸ್ಯ ಶಿರೋ ಭಙ್ಕ್ತ್ವಾ ಸಾಪಮಾನಂ ತಂ ವ್ಯಸರ್ಜನ್|
5 Again he sent another, and they killed him, and many others, beating some, and killing some.
ತತಃ ಪರಂ ಸೋಪರಂ ದಾಸಂ ಪ್ರಾಹಿಣೋತ್ ತದಾ ತೇ ತಂ ಜಘ್ನುಃ, ಏವಮ್ ಅನೇಕೇಷಾಂ ಕಸ್ಯಚಿತ್ ಪ್ರಹಾರಃ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ವಧಶ್ಚ ತೈಃ ಕೃತಃ|
6 Therefore still having one, his beloved son, he sent him last to them, saying, ‘They will respect my son.’
ತತಃ ಪರಂ ಮಯಾ ಸ್ವಪುತ್ರೇ ಪ್ರಹಿತೇ ತೇ ತಮವಶ್ಯಂ ಸಮ್ಮಂಸ್ಯನ್ತೇ, ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾವಶೇಷೇ ತೇಷಾಂ ಸನ್ನಿಧೌ ನಿಜಪ್ರಿಯಮ್ ಅದ್ವಿತೀಯಂ ಪುತ್ರಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
7 But those farmers said among themselves, ‘This is the heir. Come, let’s kill him, and the inheritance will be ours.’
ಕಿನ್ತು ಕೃಷೀವಲಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ಜಗದುಃ, ಏಷ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರೀ, ಆಗಚ್ಛತ ವಯಮೇನಂ ಹನ್ಮಸ್ತಥಾ ಕೃತೇ ಽಧಿಕಾರೋಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
8 They took him, killed him, and cast him out of the vineyard.
ತತಸ್ತಂ ಧೃತ್ವಾ ಹತ್ವಾ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಾದ್ ಬಹಿಃ ಪ್ರಾಕ್ಷಿಪನ್|
9 What therefore will the lord of the vineyard do? He will come and destroy the farmers, and will give the vineyard to others.
ಅನೇನಾಸೌ ದ್ರಾಕ್ಷಾಕ್ಷೇತ್ರಪತಿಃ ಕಿಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ? ಸ ಏತ್ಯ ತಾನ್ ಕೃಷೀವಲಾನ್ ಸಂಹತ್ಯ ತತ್ಕ್ಷೇತ್ರಮ್ ಅನ್ಯೇಷು ಕೃಷೀವಲೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ|
10 Haven’t you even read this Scripture: ‘The stone which the builders rejected was made the head of the corner.
ಅಪರಞ್ಚ, "ಸ್ಥಪತಯಃ ಕರಿಷ್ಯನ್ತಿ ಗ್ರಾವಾಣಂ ಯನ್ತು ತುಚ್ಛಕಂ| ಪ್ರಾಧಾನಪ್ರಸ್ತರಃ ಕೋಣೇ ಸ ಏವ ಸಂಭವಿಷ್ಯತಿ|
11 This was from the Lord. It is marvelous in our eyes’?”
ಏತತ್ ಕರ್ಮ್ಮ ಪರೇಶಸ್ಯಾಂದ್ಭುತಂ ನೋ ದೃಷ್ಟಿತೋ ಭವೇತ್|| " ಇಮಾಂ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯಾಂ ಲಿಪಿಂ ಯೂಯಂ ಕಿಂ ನಾಪಾಠಿಷ್ಟ?
12 They tried to seize him, but they feared the multitude; for they perceived that he spoke the parable against them. They left him and went away.
ತದಾನೀಂ ಸ ತಾನುದ್ದಿಶ್ಯ ತಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಂ ಕಥಿತವಾನ್, ತ ಇತ್ಥಂ ಬುದ್ವ್ವಾ ತಂ ಧರ್ತ್ತಾಮುದ್ಯತಾಃ, ಕಿನ್ತು ಲೋಕೇಭ್ಯೋ ಬಿಭ್ಯುಃ, ತದನನ್ತರಂ ತೇ ತಂ ವಿಹಾಯ ವವ್ರಜುಃ|
13 They sent some of the Pharisees and the Herodians to him, that they might trap him with words.
ಅಪರಞ್ಚ ತೇ ತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯದೋಷಂ ಧರ್ತ್ತಾಂ ಕತಿಪಯಾನ್ ಫಿರೂಶಿನೋ ಹೇರೋದೀಯಾಂಶ್ಚ ಲೋಕಾನ್ ತದನ್ತಿಕಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸುಃ|
14 When they had come, they asked him, “Teacher, we know that you are honest, and don’t defer to anyone; for you aren’t partial to anyone, but truly teach the way of God. Is it lawful to pay taxes to Caesar, or not?
ತ ಆಗತ್ಯ ತಮವದನ್, ಹೇ ಗುರೋ ಭವಾನ್ ತಥ್ಯಭಾಷೀ ಕಸ್ಯಾಪ್ಯನುರೋಧಂ ನ ಮನ್ಯತೇ, ಪಕ್ಷಪಾತಞ್ಚ ನ ಕರೋತಿ, ಯಥಾರ್ಥತ ಈಶ್ವರೀಯಂ ಮಾರ್ಗಂ ದರ್ಶಯತಿ ವಯಮೇತತ್ ಪ್ರಜಾನೀಮಃ, ಕೈಸರಾಯ ಕರೋ ದೇಯೋ ನ ವಾಂ? ವಯಂ ದಾಸ್ಯಾಮೋ ನ ವಾ?
15 Shall we give, or shall we not give?” But he, knowing their hypocrisy, said to them, “Why do you test me? Bring me a denarius, that I may see it.”
ಕಿನ್ತು ಸ ತೇಷಾಂ ಕಪಟಂ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಜಗಾದ, ಕುತೋ ಮಾಂ ಪರೀಕ್ಷಧ್ವೇ? ಏಕಂ ಮುದ್ರಾಪಾದಂ ಸಮಾನೀಯ ಮಾಂ ದರ್ಶಯತ|
16 They brought it. He said to them, “Whose is this image and inscription?” They said to him, “Caesar’s.”
ತದಾ ತೈರೇಕಸ್ಮಿನ್ ಮುದ್ರಾಪಾದೇ ಸಮಾನೀತೇ ಸ ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಅತ್ರ ಲಿಖಿತಂ ನಾಮ ಮೂರ್ತ್ತಿ ರ್ವಾ ಕಸ್ಯ? ತೇ ಪ್ರತ್ಯೂಚುಃ, ಕೈಸರಸ್ಯ|
17 Jesus answered them, “Render to Caesar the things that are Caesar’s, and to God the things that are God’s.” They marveled greatly at him.
ತದಾ ಯೀಶುರವದತ್ ತರ್ಹಿ ಕೈಸರಸ್ಯ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಕೈಸರಾಯ ದತ್ತ, ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ತು ಈಶ್ವರಾಯ ದತ್ತ; ತತಸ್ತೇ ವಿಸ್ಮಯಂ ಮೇನಿರೇ|
18 Some Sadducees, who say that there is no resurrection, came to him. They asked him, saying,
ಅಥ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಂ ಯೇ ನ ಮನ್ಯನ್ತೇ ತೇ ಸಿದೂಕಿನೋ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ;
19 “Teacher, Moses wrote to us, ‘If a man’s brother dies and leaves a wife behind him, and leaves no children, that his brother should take his wife and raise up offspring for his brother.’
ಹೇ ಗುರೋ ಕಶ್ಚಿಜ್ಜನೋ ಯದಿ ನಿಃಸನ್ತತಿಃ ಸನ್ ಭಾರ್ಯ್ಯಾಯಾಂ ಸತ್ಯಾಂ ಮ್ರಿಯತೇ ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯ ಭ್ರಾತಾ ತಸ್ಯ ಭಾರ್ಯ್ಯಾಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಭ್ರಾತು ರ್ವಂಶೋತ್ಪತ್ತಿಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ, ವ್ಯವಸ್ಥಾಮಿಮಾಂ ಮೂಸಾ ಅಸ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ವ್ಯಲಿಖತ್|
20 There were seven brothers. The first took a wife, and dying left no offspring.
ಕಿನ್ತು ಕೇಚಿತ್ ಸಪ್ತ ಭ್ರಾತರ ಆಸನ್, ತತಸ್ತೇಷಾಂ ಜ್ಯೇಷ್ಠಭ್ರಾತಾ ವಿವಹ್ಯ ನಿಃಸನ್ತತಿಃ ಸನ್ ಅಮ್ರಿಯತ|
21 The second took her, and died, leaving no children behind him. The third likewise;
ತತೋ ದ್ವಿತೀಯೋ ಭ್ರಾತಾ ತಾಂ ಸ್ತ್ರಿಯಮಗೃಹಣತ್ ಕಿನ್ತು ಸೋಪಿ ನಿಃಸನ್ತತಿಃ ಸನ್ ಅಮ್ರಿಯತ; ಅಥ ತೃತೀಯೋಪಿ ಭ್ರಾತಾ ತಾದೃಶೋಭವತ್|
22 and the seven took her and left no children. Last of all the woman also died.
ಇತ್ಥಂ ಸಪ್ತೈವ ಭ್ರಾತರಸ್ತಾಂ ಸ್ತ್ರಿಯಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ನಿಃಸನ್ತಾನಾಃ ಸನ್ತೋಽಮ್ರಿಯನ್ತ, ಸರ್ವ್ವಶೇಷೇ ಸಾಪಿ ಸ್ತ್ರೀ ಮ್ರಿಯತೇ ಸ್ಮ|
23 In the resurrection, when they rise, whose wife will she be of them? For the seven had her as a wife.”
ಅಥ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಕಾಲೇ ಯದಾ ತ ಉತ್ಥಾಸ್ಯನ್ತಿ ತದಾ ತೇಷಾಂ ಕಸ್ಯ ಭಾರ್ಯ್ಯಾ ಸಾ ಭವಿಷ್ಯತಿ? ಯತಸ್ತೇ ಸಪ್ತೈವ ತಾಂ ವ್ಯವಹನ್|
24 Jesus answered them, “Isn’t this because you are mistaken, not knowing the Scriptures nor the power of God?
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ಶಾಸ್ತ್ರಮ್ ಈಶ್ವರಶಕ್ತಿಞ್ಚ ಯೂಯಮಜ್ಞಾತ್ವಾ ಕಿಮಭ್ರಾಮ್ಯತ ನ?
25 For when they will rise from the dead, they neither marry nor are given in marriage, but are like angels in heaven.
ಮೃತಲೋಕಾನಾಮುತ್ಥಾನಂ ಸತಿ ತೇ ನ ವಿವಹನ್ತಿ ವಾಗ್ದತ್ತಾ ಅಪಿ ನ ಭವನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ಸ್ವರ್ಗೀಯದೂತಾನಾಂ ಸದೃಶಾ ಭವನ್ತಿ|
26 But about the dead, that they are raised, haven’t you read in the book of Moses about the Bush, how God spoke to him, saying, ‘I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob’?
ಪುನಶ್ಚ "ಅಹಮ್ ಇಬ್ರಾಹೀಮ ಈಶ್ವರ ಇಸ್ಹಾಕ ಈಶ್ವರೋ ಯಾಕೂಬಶ್ಚೇಶ್ವರಃ" ಯಾಮಿಮಾಂ ಕಥಾಂ ಸ್ತಮ್ಬಮಧ್ಯೇ ತಿಷ್ಠನ್ ಈಶ್ವರೋ ಮೂಸಾಮವಾದೀತ್ ಮೃತಾನಾಮುತ್ಥಾನಾರ್ಥೇ ಸಾ ಕಥಾ ಮೂಸಾಲಿಖಿತೇ ಪುಸ್ತಕೇ ಕಿಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ನಾಪಾಠಿ?
27 He is not the God of the dead, but of the living. You are therefore badly mistaken.”
ಈಶ್ವರೋ ಜೀವತಾಂ ಪ್ರಭುಃ ಕಿನ್ತು ಮೃತಾನಾಂ ಪ್ರಭು ರ್ನ ಭವತಿ, ತಸ್ಮಾದ್ಧೇತೋ ರ್ಯೂಯಂ ಮಹಾಭ್ರಮೇಣ ತಿಷ್ಠಥ|
28 One of the scribes came and heard them questioning together, and knowing that he had answered them well, asked him, “Which commandment is the greatest of all?”
ಏತರ್ಹಿ ಏಕೋಧ್ಯಾಪಕ ಏತ್ಯ ತೇಷಾಮಿತ್ಥಂ ವಿಚಾರಂ ಶುಶ್ರಾವ; ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಂ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಸದುತ್ತರಂ ದತ್ತವಾನ್ ಇತಿ ಬುದ್ವ್ವಾ ತಂ ಪೃಷ್ಟವಾನ್ ಸರ್ವ್ವಾಸಾಮ್ ಆಜ್ಞಾನಾಂ ಕಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ? ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ,
29 Jesus answered, “The greatest is: ‘Hear, Israel, the Lord our God, the Lord is one.
"ಹೇ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಲೋಕಾ ಅವಧತ್ತ, ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಭುಃ ಪರಮೇಶ್ವರ ಏಕ ಏವ,
30 You shall love the Lord your God with all your heart, with all your soul, with all your mind, and with all your strength.’ This is the first commandment.
ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವನ್ತಃಕರಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಾಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಚಿತ್ತೈಃ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಭಿಶ್ಚ ತಸ್ಮಿನ್ ಪ್ರಭೌ ಪರಮೇಶ್ವರೇ ಪ್ರೀಯಧ್ವಂ," ಇತ್ಯಾಜ್ಞಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ|
31 The second is like this: ‘You shall love your neighbor as yourself.’ There is no other commandment greater than these.”
ತಥಾ "ಸ್ವಪ್ರತಿವಾಸಿನಿ ಸ್ವವತ್ ಪ್ರೇಮ ಕುರುಧ್ವಂ," ಏಷಾ ಯಾ ದ್ವಿತೀಯಾಜ್ಞಾ ಸಾ ತಾದೃಶೀ; ಏತಾಭ್ಯಾಂ ದ್ವಾಭ್ಯಾಮ್ ಆಜ್ಞಾಭ್ಯಾಮ್ ಅನ್ಯಾ ಕಾಪ್ಯಾಜ್ಞಾ ಶ್ರೇಷ್ಠಾ ನಾಸ್ತಿ|
32 The scribe said to him, “Truly, teacher, you have said well that he is one, and there is none other but he;
ತದಾ ಸೋಧ್ಯಾಪಕಸ್ತಮವದತ್, ಹೇ ಗುರೋ ಸತ್ಯಂ ಭವಾನ್ ಯಥಾರ್ಥಂ ಪ್ರೋಕ್ತವಾನ್ ಯತ ಏಕಸ್ಮಾದ್ ಈಶ್ವರಾದ್ ಅನ್ಯೋ ದ್ವಿತೀಯ ಈಶ್ವರೋ ನಾಸ್ತಿ;
33 and to love him with all the heart, with all the understanding, all the soul, and with all the strength, and to love his neighbor as himself, is more important than all whole burnt offerings and sacrifices.”
ಅಪರಂ ಸರ್ವ್ವಾನ್ತಃಕರಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಾಣೈಃ ಸರ್ವ್ವಚಿತ್ತೈಃ ಸರ್ವ್ವಶಕ್ತಿಭಿಶ್ಚ ಈಶ್ವರೇ ಪ್ರೇಮಕರಣಂ ತಥಾ ಸ್ವಮೀಪವಾಸಿನಿ ಸ್ವವತ್ ಪ್ರೇಮಕರಣಞ್ಚ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಹೋಮಬಲಿದಾನಾದಿಭ್ಯಃ ಶ್ರಷ್ಠಂ ಭವತಿ|
34 When Jesus saw that he answered wisely, he said to him, “You are not far from God’s Kingdom.” No one dared ask him any question after that.
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಸುಬುದ್ಧೇರಿವ ತಸ್ಯೇದಮ್ ಉತ್ತರಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತಂ ಭಾಷಿತವಾನ್ ತ್ವಮೀಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯಾನ್ನ ದೂರೋಸಿ| ಇತಃ ಪರಂ ತೇನ ಸಹ ಕಸ್ಯಾಪಿ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ವಿಚಾರಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಪ್ರಗಲ್ಭತಾ ನ ಜಾತಾ|
35 Jesus responded, as he taught in the temple, “How is it that the scribes say that the Christ is the son of David?
ಅನನ್ತರಂ ಮಧ್ಯೇಮನ್ದಿರಮ್ ಉಪದಿಶನ್ ಯೀಶುರಿಮಂ ಪ್ರಶ್ನಂ ಚಕಾರ, ಅಧ್ಯಾಪಕಾ ಅಭಿಷಿಕ್ತಂ (ತಾರಕಂ) ಕುತೋ ದಾಯೂದಃ ಸನ್ತಾನಂ ವದನ್ತಿ?
36 For David himself said in the Holy Spirit, ‘The Lord said to my Lord, “Sit at my right hand, until I make your enemies the footstool of your feet.”’
ಸ್ವಯಂ ದಾಯೂದ್ ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನ ಆವೇಶೇನೇದಂ ಕಥಯಾಮಾಸ| ಯಥಾ| "ಮಮ ಪ್ರಭುಮಿದಂ ವಾಕ್ಯವದತ್ ಪರಮೇಶ್ವರಃ| ತವ ಶತ್ರೂನಹಂ ಯಾವತ್ ಪಾದಪೀಠಂ ಕರೋಮಿ ನ| ತಾವತ್ ಕಾಲಂ ಮದೀಯೇ ತ್ವಂ ದಕ್ಷಪಾರ್ಶ್ವ್ ಉಪಾವಿಶ| "
37 Therefore David himself calls him Lord, so how can he be his son?” The common people heard him gladly.
ಯದಿ ದಾಯೂದ್ ತಂ ಪ್ರಭೂಂ ವದತಿ ತರ್ಹಿ ಕಥಂ ಸ ತಸ್ಯ ಸನ್ತಾನೋ ಭವಿತುಮರ್ಹತಿ? ಇತರೇ ಲೋಕಾಸ್ತತ್ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾನನನ್ದುಃ|
38 In his teaching he said to them, “Beware of the scribes, who like to walk in long robes, and to get greetings in the marketplaces,
ತದಾನೀಂ ಸ ತಾನುಪದಿಶ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಯೇ ನರಾ ದೀರ್ಘಪರಿಧೇಯಾನಿ ಹಟ್ಟೇ ವಿಪನೌ ಚ
39 and to get the best seats in the synagogues and the best places at feasts,
ಲೋಕಕೃತನಮಸ್ಕಾರಾನ್ ಭಜನಗೃಹೇ ಪ್ರಧಾನಾಸನಾನಿ ಭೋಜನಕಾಲೇ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನಾನಿ ಚ ಕಾಙ್ಕ್ಷನ್ತೇ;
40 those who devour widows’ houses, and for a pretense make long prayers. These will receive greater condemnation.”
ವಿಧವಾನಾಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ಗ್ರಸಿತ್ವಾ ಛಲಾದ್ ದೀರ್ಘಕಾಲಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತೇ ತೇಭ್ಯ ಉಪಾಧ್ಯಾಯೇಭ್ಯಃ ಸಾವಧಾನಾ ಭವತ; ತೇಽಧಿಕತರಾನ್ ದಣ್ಡಾನ್ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ|
41 Jesus sat down opposite the treasury and saw how the multitude cast money into the treasury. Many who were rich cast in much.
ತದನನ್ತರಂ ಲೋಕಾ ಭಾಣ್ಡಾಗಾರೇ ಮುದ್ರಾ ಯಥಾ ನಿಕ್ಷಿಪನ್ತಿ ಭಾಣ್ಡಾಗಾರಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸಮುಪವಿಶ್ಯ ಯೀಶುಸ್ತದವಲುಲೋಕ; ತದಾನೀಂ ಬಹವೋ ಧನಿನಸ್ತಸ್ಯ ಮಧ್ಯೇ ಬಹೂನಿ ಧನಾನಿ ನಿರಕ್ಷಿಪನ್|
42 A poor widow came and she cast in two small brass coins, which equal a quadrans coin.
ಪಶ್ಚಾದ್ ಏಕಾ ದರಿದ್ರಾ ವಿಧವಾ ಸಮಾಗತ್ಯ ದ್ವಿಪಣಮೂಲ್ಯಾಂ ಮುದ್ರೈಕಾಂ ತತ್ರ ನಿರಕ್ಷಿಪತ್|
43 He called his disciples to himself and said to them, “Most certainly I tell you, this poor widow gave more than all those who are giving into the treasury,
ತದಾ ಯೀಶುಃ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ ಯೇ ಯೇ ಭಾಣ್ಡಾಗಾರೇಽಸ್ಮಿನ ಧನಾನಿ ನಿಃಕ್ಷಿಪನ್ತಿ ಸ್ಮ ತೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯ ಇಯಂ ವಿಧವಾ ದರಿದ್ರಾಧಿಕಮ್ ನಿಃಕ್ಷಿಪತಿ ಸ್ಮ|
44 for they all gave out of their abundance, but she, out of her poverty, gave all that she had to live on.”
ಯತಸ್ತೇ ಪ್ರಭೂತಧನಸ್ಯ ಕಿಞ್ಚಿತ್ ನಿರಕ್ಷಿಪನ್ ಕಿನ್ತು ದೀನೇಯಂ ಸ್ವದಿನಯಾಪನಯೋಗ್ಯಂ ಕಿಞ್ಚಿದಪಿ ನ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ನಿರಕ್ಷಿಪತ್|
