Luke 6
1 Now on the second Sabbath after the first, he was going through the grain fields. His disciples plucked the heads of grain and ate, rubbing them in their hands.
ଅଚରଞ୍ଚ ପର୍ୱ୍ୱଣୋ ଦ୍ୱିତୀଯଦିନାତ୍ ପରଂ ପ୍ରଥମୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଶସ୍ୟକ୍ଷେତ୍ରେଣ ଯୀଶୋର୍ଗମନକାଲେ ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟାଃ କଣିଶଂ ଛିତ୍ତ୍ୱା କରେଷୁ ମର୍ଦ୍ଦଯିତ୍ୱା ଖାଦିତୁମାରେଭିରେ|
2 But some of the Pharisees said to them, “Why do you do that which is not lawful to do on the Sabbath day?”
ତସ୍ମାତ୍ କିଯନ୍ତଃ ଫିରୂଶିନସ୍ତାନୱଦନ୍ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ଯତ୍ କର୍ମ୍ମ ନ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ ତତ୍ କୁତଃ କୁରୁଥ?
3 Jesus, answering them, said, “Haven’t you read what David did when he was hungry, he and those who were with him,
ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ଦାଯୂଦ୍ ତସ୍ୟ ସଙ୍ଗିନଶ୍ଚ କ୍ଷୁଧାର୍ତ୍ତାଃ କିଂ ଚକ୍ରୁଃ ସ କଥମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ମନ୍ଦିରଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ
4 how he entered into God’s house, and took and ate the show bread, and gave also to those who were with him, which is not lawful to eat except for the priests alone?”
ଯେ ଦର୍ଶନୀଯାଃ ପୂପା ଯାଜକାନ୍ ୱିନାନ୍ୟସ୍ୟ କସ୍ୟାପ୍ୟଭୋଜନୀଯାସ୍ତାନାନୀଯ ସ୍ୱଯଂ ବୁଭଜେ ସଙ୍ଗିଭ୍ୟୋପି ଦଦୌ ତତ୍ କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ କଦାପି ନାପାଠି?
5 He said to them, “The Son of Man is lord of the Sabbath.”
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତାନୱଦତ୍ ମନୁଜସୁତୋ ୱିଶ୍ରାମୱାରସ୍ୟାପି ପ୍ରଭୁ ର୍ଭୱତି|
6 It also happened on another Sabbath that he entered into the synagogue and taught. There was a man there, and his right hand was withered.
ଅନନ୍ତରମ୍ ଅନ୍ୟୱିଶ୍ରାମୱାରେ ସ ଭଜନଗେହଂ ପ୍ରୱିଶ୍ୟ ସମୁପଦିଶତି| ତଦା ତତ୍ସ୍ଥାନେ ଶୁଷ୍କଦକ୍ଷିଣକର ଏକଃ ପୁମାନ୍ ଉପତସ୍ଥିୱାନ୍|
7 The scribes and the Pharisees watched him, to see whether he would heal on the Sabbath, that they might find an accusation against him.
ତସ୍ମାଦ୍ ଅଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ତସ୍ମିନ୍ ଦୋଷମାରୋପଯିତୁଂ ସ ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ତସ୍ୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଂ କରୋତି ନୱେତି ପ୍ରତୀକ୍ଷିତୁମାରେଭିରେ|
8 But he knew their thoughts; and he said to the man who had the withered hand, “Rise up and stand in the middle.” He arose and stood.
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ଚିନ୍ତାଂ ୱିଦିତ୍ୱା ତଂ ଶୁଷ୍କକରଂ ପୁମାଂସଂ ପ୍ରୋୱାଚ, ତ୍ୱମୁତ୍ଥାଯ ମଧ୍ୟସ୍ଥାନେ ତିଷ୍ଠ|
9 Then Jesus said to them, “I will ask you something: Is it lawful on the Sabbath to do good, or to do harm? To save a life, or to kill?”
ତସ୍ମାତ୍ ତସ୍ମିନ୍ ଉତ୍ଥିତୱତି ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ୱ୍ୟାଜହାର, ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଇମାଂ କଥାଂ ପୃଚ୍ଛାମି, ୱିଶ୍ରାମୱାରେ ହିତମ୍ ଅହିତଂ ୱା, ପ୍ରାଣରକ୍ଷଣଂ ପ୍ରାଣନାଶନଂ ୱା, ଏତେଷାଂ କିଂ କର୍ମ୍ମକରଣୀଯମ୍?
10 He looked around at them all, and said to the man, “Stretch out your hand.” He did, and his hand was restored as sound as the other.
ପଶ୍ଚାତ୍ ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ୱିଲୋକ୍ୟ ତଂ ମାନୱଂ ବଭାଷେ, ନିଜକରଂ ପ୍ରସାରଯ; ତତସ୍ତେନ ତଥା କୃତ ଇତରକରୱତ୍ ତସ୍ୟ ହସ୍ତଃ ସ୍ୱସ୍ଥୋଭୱତ୍|
11 But they were filled with rage, and talked with one another about what they might do to Jesus.
ତସ୍ମାତ୍ ତେ ପ୍ରଚଣ୍ଡକୋପାନ୍ୱିତା ଯୀଶୁଂ କିଂ କରିଷ୍ୟନ୍ତୀତି ପରସ୍ପରଂ ପ୍ରମନ୍ତ୍ରିତାଃ|
12 In these days, he went out to the mountain to pray, and he continued all night in prayer to God.
ତତଃ ପରଂ ସ ପର୍ୱ୍ୱତମାରୁହ୍ୟେଶ୍ୱରମୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ପ୍ରାର୍ଥଯମାନଃ କୃତ୍ସ୍ନାଂ ରାତ୍ରିଂ ଯାପିତୱାନ୍|
13 When it was day, he called his disciples, and from them he chose twelve, whom he also named apostles:
ଅଥ ଦିନେ ସତି ସ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂତୱାନ୍ ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ
14 Simon, whom he also named Peter; Andrew, his brother; James; John; Philip; Bartholomew;
ପିତରନାମ୍ନା ଖ୍ୟାତଃ ଶିମୋନ୍ ତସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ଆନ୍ଦ୍ରିଯଶ୍ଚ ଯାକୂବ୍ ଯୋହନ୍ ଚ ଫିଲିପ୍ ବର୍ଥଲମଯଶ୍ଚ
15 Matthew; Thomas; James the son of Alphaeus; Simon who was called the Zealot;
ମଥିଃ ଥୋମା ଆଲ୍ଫୀଯସ୍ୟ ପୁତ୍ରୋ ଯାକୂବ୍ ଜ୍ୱଲନ୍ତନାମ୍ନା ଖ୍ୟାତଃ ଶିମୋନ୍
16 Judas the son of James; and Judas Iscariot, who also became a traitor.
ଚ ଯାକୂବୋ ଭ୍ରାତା ଯିହୂଦାଶ୍ଚ ତଂ ଯଃ ପରକରେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି ସ ଈଷ୍କରୀଯୋତୀଯଯିହୂଦାଶ୍ଚୈତାନ୍ ଦ୍ୱାଦଶ ଜନାନ୍ ମନୋନୀତାନ୍ କୃତ୍ୱା ସ ଜଗ୍ରାହ ତଥା ପ୍ରେରିତ ଇତି ତେଷାଂ ନାମ ଚକାର|
17 He came down with them and stood on a level place, with a crowd of his disciples and a great number of the people from all Judea and Jerusalem and the sea coast of Tyre and Sidon, who came to hear him and to be healed of their diseases,
ତତଃ ପରଂ ସ ତୈଃ ସହ ପର୍ୱ୍ୱତାଦୱରୁହ୍ୟ ଉପତ୍ୟକାଯାଂ ତସ୍ଥୌ ତତସ୍ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟସଙ୍ଘୋ ଯିହୂଦାଦେଶାଦ୍ ଯିରୂଶାଲମଶ୍ଚ ସୋରଃ ସୀଦୋନଶ୍ଚ ଜଲଧେ ରୋଧସୋ ଜନନିହାଶ୍ଚ ଏତ୍ୟ ତସ୍ୟ କଥାଶ୍ରୱଣାର୍ଥଂ ରୋଗମୁକ୍ତ୍ୟର୍ଥଞ୍ଚ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ତସ୍ଥୁଃ|
18 as well as those who were troubled by unclean spirits; and they were being healed.
ଅମେଧ୍ୟଭୂତଗ୍ରସ୍ତାଶ୍ଚ ତନ୍ନିକଟମାଗତ୍ୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟଂ ପ୍ରାପୁଃ|
19 All the multitude sought to touch him, for power came out of him and healed them all.
ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକରଣପ୍ରଭାୱସ୍ୟ ପ୍ରକାଶିତତ୍ୱାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଏତ୍ୟ ତଂ ସ୍ପ୍ରଷ୍ଟୁଂ ଯେତିରେ|
20 He lifted up his eyes to his disciples, and said: “Blessed are you who are poor, for God’s Kingdom is yours.
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ପ୍ରତି ଦୃଷ୍ଟିଂ କୁତ୍ୱା ଜଗାଦ, ହେ ଦରିଦ୍ରା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟା ଯତ ଈଶ୍ୱରୀଯେ ରାଜ୍ୟେ ୱୋଽଧିକାରୋସ୍ତି|
21 Blessed are you who hunger now, for you will be filled. Blessed are you who weep now, for you will laugh.
ହେ ଅଧୁନା କ୍ଷୁଧିତଲୋକା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟା ଯତୋ ଯୂଯଂ ତର୍ପ୍ସ୍ୟଥ; ହେ ଇହ ରୋଦିନୋ ଜନା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟା ଯତୋ ଯୂଯଂ ହସିଷ୍ୟଥ|
22 Blessed are you when men hate you, and when they exclude and mock you, and throw out your name as evil, for the Son of Man’s sake.
ଯଦା ଲୋକା ମନୁଷ୍ୟସୂନୋ ର୍ନାମହେତୋ ର୍ୟୁଷ୍ମାନ୍ ଋତୀଯିଷ୍ୟନ୍ତେ ପୃଥକ୍ କୃତ୍ୱା ନିନ୍ଦିଷ୍ୟନ୍ତି, ଅଧମାନିୱ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ସ୍ୱସମୀପାଦ୍ ଦୂରୀକରିଷ୍ୟନ୍ତି ଚ ତଦା ଯୂଯଂ ଧନ୍ୟାଃ|
23 Rejoice in that day and leap for joy, for behold, your reward is great in heaven, for their fathers did the same thing to the prophets.
ସ୍ୱର୍ଗେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯଥେଷ୍ଟଂ ଫଲଂ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଏତଦର୍ଥଂ ତସ୍ମିନ୍ ଦିନେ ପ୍ରୋଲ୍ଲସତ ଆନନ୍ଦେନ ନୃତ୍ୟତ ଚ, ତେଷାଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷାଶ୍ଚ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଃ ପ୍ରତି ତଥୈୱ ୱ୍ୟୱାହରନ୍|
24 “But woe to you who are rich! For you have received your consolation.
କିନ୍ତୁ ହା ହା ଧନୱନ୍ତୋ ଯୂଯଂ ସୁଖଂ ପ୍ରାପ୍ନୁତ| ହନ୍ତ ପରିତୃପ୍ତା ଯୂଯଂ କ୍ଷୁଧିତା ଭୱିଷ୍ୟଥ;
25 Woe to you, you who are full now, for you will be hungry. Woe to you who laugh now, for you will mourn and weep.
ଇହ ହସନ୍ତୋ ଯୂଯଂ ୱତ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ଶୋଚିତୱ୍ୟଂ ରୋଦିତୱ୍ୟଞ୍ଚ|
26 Woe, when men speak well of you, for their fathers did the same thing to the false prophets.
ସର୍ୱ୍ୱୈଲାକୈ ର୍ୟୁଷ୍ମାକଂ ସୁଖ୍ୟାତୌ କୃତାଯାଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଦୁର୍ଗତି ର୍ଭୱିଷ୍ୟତି ଯୁଷ୍ମାକଂ ପୂର୍ୱ୍ୱପୁରୁଷା ମୃଷାଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିନଃ ପ୍ରତି ତଦ୍ୱତ୍ କୃତୱନ୍ତଃ|
27 “But I tell you who hear: love your enemies, do good to those who hate you,
ହେ ଶ୍ରୋତାରୋ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମହଂ କଥଯାମି, ଯୂଯଂ ଶତ୍ରୁଷୁ ପ୍ରୀଯଧ୍ୱଂ ଯେ ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଦ୍ୱିଷନ୍ତି ତେଷାମପି ହିତଂ କୁରୁତ|
28 bless those who curse you, and pray for those who mistreat you.
ଯେ ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଶପନ୍ତି ତେଭ୍ୟ ଆଶିଷଂ ଦତ୍ତ ଯେ ଚ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଅୱମନ୍ୟନ୍ତେ ତେଷାଂ ମଙ୍ଗଲଂ ପ୍ରାର୍ଥଯଧ୍ୱଂ|
29 To him who strikes you on the cheek, offer also the other; and from him who takes away your cloak, don’t withhold your coat also.
ଯଦି କଶ୍ଚିତ୍ ତୱ କପୋଲେ ଚପେଟାଘାତଂ କରୋତି ତର୍ହି ତଂ ପ୍ରତି କପୋଲମ୍ ଅନ୍ୟଂ ପରାୱର୍ତ୍ତ୍ୟ ସମ୍ମୁଖୀକୁରୁ ପୁନଶ୍ଚ ଯଦି କଶ୍ଚିତ୍ ତୱ ଗାତ୍ରୀଯୱସ୍ତ୍ରଂ ହରତି ତର୍ହି ତଂ ପରିଧେଯୱସ୍ତ୍ରମ୍ ଅପି ଗ୍ରହୀତୁଂ ମା ୱାରଯ|
30 Give to everyone who asks you, and don’t ask him who takes away your goods to give them back again.
ଯସ୍ତ୍ୱାଂ ଯାଚତେ ତସ୍ମୈ ଦେହି, ଯଶ୍ଚ ତୱ ସମ୍ପତ୍ତିଂ ହରତି ତଂ ମା ଯାଚସ୍ୱ|
31 “As you would like people to do to you, do exactly so to them.
ପରେଭ୍ୟଃ ସ୍ୱାନ୍ ପ୍ରତି ଯଥାଚରଣମ୍ ଅପେକ୍ଷଧ୍ୱେ ପରାନ୍ ପ୍ରତି ଯୂଯମପି ତଥାଚରତ|
32 “If you love those who love you, what credit is that to you? For even sinners love those who love them.
ଯେ ଜନା ଯୁଷ୍ମାସୁ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ କେୱଲଂ ତେଷୁ ପ୍ରୀଯମାଣେଷୁ ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ଫଲଂ? ପାପିଲୋକା ଅପି ସ୍ୱେଷୁ ପ୍ରୀଯମାଣେଷୁ ପ୍ରୀଯନ୍ତେ|
33 If you do good to those who do good to you, what credit is that to you? For even sinners do the same.
ଯଦି ହିତକାରିଣ ଏୱ ହିତଂ କୁରୁଥ ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ଫଲଂ? ପାପିଲୋକା ଅପି ତଥା କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି|
34 If you lend to those from whom you hope to receive, what credit is that to you? Even sinners lend to sinners, to receive back as much.
ଯେଭ୍ୟ ଋଣପରିଶୋଧସ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତିପ୍ରତ୍ୟାଶାସ୍ତେ କେୱଲଂ ତେଷୁ ଋଣେ ସମର୍ପିତେ ଯୁଷ୍ମାକଂ କିଂ ଫଲଂ? ପୁନଃ ପ୍ରାପ୍ତ୍ୟାଶଯା ପାପୀଲୋକା ଅପି ପାପିଜନେଷୁ ଋଣମ୍ ଅର୍ପଯନ୍ତି|
35 But love your enemies, and do good, and lend, expecting nothing back; and your reward will be great, and you will be children of the Most High; for he is kind toward the unthankful and evil.
ଅତୋ ଯୂଯଂ ରିପୁଷ୍ୱପି ପ୍ରୀଯଧ୍ୱଂ, ପରହିତଂ କୁରୁତ ଚ; ପୁନଃ ପ୍ରାପ୍ତ୍ୟାଶାଂ ତ୍ୟକ୍ତ୍ୱା ଋଣମର୍ପଯତ, ତଥା କୃତେ ଯୁଷ୍ମାକଂ ମହାଫଲଂ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଯୂଯଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରଧାନସ୍ୟ ସନ୍ତାନା ଇତି ଖ୍ୟାତିଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ, ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ପିତା କୃତଘ୍ନାନାଂ ଦୁର୍ୱ୍ଟତ୍ତାନାଞ୍ଚ ହିତମାଚରତି|
36 “Therefore be merciful, even as your Father is also merciful.
ଅତ ଏୱ ସ ଯଥା ଦଯାଲୁ ର୍ୟୂଯମପି ତାଦୃଶା ଦଯାଲୱୋ ଭୱତ|
37 Don’t judge, and you won’t be judged. Don’t condemn, and you won’t be condemned. Set free, and you will be set free.
ଅପରଞ୍ଚ ପରାନ୍ ଦୋଷିଣୋ ମା କୁରୁତ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ଦୋଷୀକୃତା ନ ଭୱିଷ୍ୟଥ; ଅଦଣ୍ଡ୍ୟାନ୍ ମା ଦଣ୍ଡଯତ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯମପି ଦଣ୍ଡଂ ନ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ; ପରେଷାଂ ଦୋଷାନ୍ କ୍ଷମଧ୍ୱଂ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୁଷ୍ମାକମପି ଦୋଷାଃ କ୍ଷମିଷ୍ୟନ୍ତେ|
38 “Give, and it will be given to you: good measure, pressed down, shaken together, and running over, will be given to you. For with the same measure you measure it will be measured back to you.”
ଦାନାନିଦତ୍ତ ତସ୍ମାଦ୍ ଯୂଯଂ ଦାନାନି ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟଥ, ୱରଞ୍ଚ ଲୋକାଃ ପରିମାଣପାତ୍ରଂ ପ୍ରଦଲଯ୍ୟ ସଞ୍ଚାଲ୍ୟ ପ୍ରୋଞ୍ଚାଲ୍ୟ ପରିପୂର୍ୟ୍ୟ ଯୁଷ୍ମାକଂ କ୍ରୋଡେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟନ୍ତି; ଯୂଯଂ ଯେନ ପରିମାଣେନ ପରିମାଥ ତେନୈୱ ପରିମାଣେନ ଯୁଷ୍ମତ୍କୃତେ ପରିମାସ୍ୟତେ|
39 He spoke a parable to them. “Can the blind guide the blind? Won’t they both fall into a pit?
ଅଥ ସ ତେଭ୍ୟୋ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାମକଥଯତ୍, ଅନ୍ଧୋ ଜନଃ କିମନ୍ଧଂ ପନ୍ଥାନଂ ଦର୍ଶଯିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି? ତସ୍ମାଦ୍ ଉଭାୱପି କିଂ ଗର୍ତ୍ତେ ନ ପତିଷ୍ୟତଃ?
40 A disciple is not above his teacher, but everyone when he is fully trained will be like his teacher.
ଗୁରୋଃ ଶିଷ୍ୟୋ ନ ଶ୍ରେଷ୍ଠଃ କିନ୍ତୁ ଶିଷ୍ୟେ ସିଦ୍ଧେ ସତି ସ ଗୁରୁତୁଲ୍ୟୋ ଭୱିତୁଂ ଶକ୍ନୋତି|
41 Why do you see the speck of chaff that is in your brother’s eye, but don’t consider the beam that is in your own eye?
ଅପରଞ୍ଚ ତ୍ୱଂ ସ୍ୱଚକ୍ଷୁଷି ନାସାମ୍ ଅଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ତୱ ଭ୍ରାତୁଶ୍ଚକ୍ଷୁଷି ଯତ୍ତୃଣମସ୍ତି ତଦେୱ କୁତଃ ପଶ୍ୟମି?
42 Or how can you tell your brother, ‘Brother, let me remove the speck of chaff that is in your eye,’ when you yourself don’t see the beam that is in your own eye? You hypocrite! First remove the beam from your own eye, and then you can see clearly to remove the speck of chaff that is in your brother’s eye.
ସ୍ୱଚକ୍ଷୁଷି ଯା ନାସା ୱିଦ୍ୟତେ ତାମ୍ ଅଜ୍ଞାତ୍ୱା, ଭ୍ରାତସ୍ତୱ ନେତ୍ରାତ୍ ତୃଣଂ ବହିଃ କରୋମୀତି ୱାକ୍ୟଂ ଭ୍ରାତରଂ କଥଂ ୱକ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୋଷି? ହେ କପଟିନ୍ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ସ୍ୱନଯନାତ୍ ନାସାଂ ବହିଃ କୁରୁ ତତୋ ଭ୍ରାତୁଶ୍ଚକ୍ଷୁଷସ୍ତୃଣଂ ବହିଃ କର୍ତ୍ତୁଂ ସୁଦୃଷ୍ଟିଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟସି|
43 “For there is no good tree that produces rotten fruit, nor again a rotten tree that produces good fruit.
ଅନ୍ୟଞ୍ଚ ଉତ୍ତମସ୍ତରୁଃ କଦାପି ଫଲମନୁତ୍ତମଂ ନ ଫଲତି, ଅନୁତ୍ତମତରୁଶ୍ଚ ଫଲମୁତ୍ତମଂ ନ ଫଲତି କାରଣାଦତଃ ଫଲୈସ୍ତରୱୋ ଜ୍ଞାଯନ୍ତେ|
44 For each tree is known by its own fruit. For people don’t gather figs from thorns, nor do they gather grapes from a bramble bush.
କଣ୍ଟକିପାଦପାତ୍ କୋପି ଉଡୁମ୍ବରଫଲାନି ନ ପାତଯତି ତଥା ଶୃଗାଲକୋଲିୱୃକ୍ଷାଦପି କୋପି ଦ୍ରାକ୍ଷାଫଲଂ ନ ପାତଯତି|
45 The good man out of the good treasure of his heart brings out that which is good, and the evil man out of the evil treasure of his heart brings out that which is evil, for out of the abundance of the heart, his mouth speaks.
ତଦ୍ୱତ୍ ସାଧୁଲୋକୋଽନ୍ତଃକରଣରୂପାତ୍ ସୁଭାଣ୍ଡାଗାରାଦ୍ ଉତ୍ତମାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ବହିଃ କରୋତି, ଦୁଷ୍ଟୋ ଲୋକଶ୍ଚାନ୍ତଃକରଣରୂପାତ୍ କୁଭାଣ୍ଡାଗାରାତ୍ କୁତ୍ସିତାନି ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ନିର୍ଗମଯତି ଯତୋଽନ୍ତଃକରଣାନାଂ ପୂର୍ଣଭାୱାନୁରୂପାଣି ୱଚାଂସି ମୁଖାନ୍ନିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ତି|
46 “Why do you call me, ‘Lord, Lord,’ and don’t do the things which I say?
ଅପରଞ୍ଚ ମମାଜ୍ଞାନୁରୂପଂ ନାଚରିତ୍ୱା କୁତୋ ମାଂ ପ୍ରଭୋ ପ୍ରଭୋ ଇତି ୱଦଥ?
47 Everyone who comes to me, and hears my words and does them, I will show you who he is like.
ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମମ ନିକଟମ୍ ଆଗତ୍ୟ ମମ କଥା ନିଶମ୍ୟ ତଦନୁରୂପଂ କର୍ମ୍ମ କରୋତି ସ କସ୍ୟ ସଦୃଶୋ ଭୱତି ତଦହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଜ୍ଞାପଯାମି|
48 He is like a man building a house, who dug and went deep and laid a foundation on the rock. When a flood arose, the stream broke against that house, and could not shake it, because it was founded on the rock.
ଯୋ ଜନୋ ଗଭୀରଂ ଖନିତ୍ୱା ପାଷାଣସ୍ଥଲେ ଭିତ୍ତିଂ ନିର୍ମ୍ମାଯ ସ୍ୱଗୃହଂ ରଚଯତି ତେନ ସହ ତସ୍ୟୋପମା ଭୱତି; ଯତ ଆପ୍ଲାୱିଜଲମେତ୍ୟ ତସ୍ୟ ମୂଲେ ୱେଗେନ ୱହଦପି ତଦ୍ଗେହଂ ଲାଡଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି ଯତସ୍ତସ୍ୟ ଭିତ୍ତିଃ ପାଷାଣୋପରି ତିଷ୍ଠତି|
49 But he who hears and doesn’t do, is like a man who built a house on the earth without a foundation, against which the stream broke, and immediately it fell; and the ruin of that house was great.”
କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିନ୍ ମମ କଥାଃ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତଦନୁରୂପଂ ନାଚରତି ସ ଭିତ୍ତିଂ ୱିନା ମୃଦୁପରି ଗୃହନିର୍ମ୍ମାତ୍ରା ସମାନୋ ଭୱତି; ଯତ ଆପ୍ଲାୱିଜଲମାଗତ୍ୟ ୱେଗେନ ଯଦା ୱହତି ତଦା ତଦ୍ଗୃହଂ ପତତି ତସ୍ୟ ମହତ୍ ପତନଂ ଜାଯତେ|
