< Luke 24 >

1 But on the first day of the week, at early dawn, they and some others came to the tomb, bringing the spices which they had prepared.
τη δε μια των σαββατων ορθρου βαθεως επι το μνημα ηλθον φερουσαι α ητοιμασαν αρωματα
2 They found the stone rolled away from the tomb.
ευρον δε τον λιθον αποκεκυλισμενον απο του μνημειου
3 They entered in, and didn’t find the Lord Jesus’ body.
εισελθουσαι δε ουχ ευρον το σωμα {VAR1: [[του κυριου ιησου]] } {VAR2: του κυριου ιησου }
4 While they were greatly perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling clothing.
και εγενετο εν τω απορεισθαι αυτας περι τουτου και ιδου ανδρες δυο επεστησαν αυταις εν εσθητι αστραπτουση
5 Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. The men said to them, “Why do you seek the living among the dead?
εμφοβων δε γενομενων αυτων και κλινουσων τα προσωπα εις την γην ειπαν προς αυτας τι ζητειτε τον ζωντα μετα των νεκρων
6 He isn’t here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee,
{VAR1: [[ουκ εστιν ωδε αλλα ηγερθη]] } {VAR2: ουκ εστιν ωδε αλλα ηγερθη } μνησθητε ως ελαλησεν υμιν ετι ων εν τη γαλιλαια
7 saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men and be crucified, and the third day rise again?”
λεγων τον υιον του ανθρωπου οτι δει παραδοθηναι εις χειρας ανθρωπων αμαρτωλων και σταυρωθηναι και τη τριτη ημερα αναστηναι
8 They remembered his words,
και εμνησθησαν των ρηματων αυτου
9 returned from the tomb, and told all these things to the eleven and to all the rest.
και υποστρεψασαι {VAR1: [απο του μνημειου] } {VAR2: απο του μνημειου } απηγγειλαν ταυτα παντα τοις ενδεκα και πασιν τοις λοιποις
10 Now they were Mary Magdalene, Joanna, and Mary the mother of James. The other women with them told these things to the apostles.
ησαν δε η μαγδαληνη μαρια και ιωαννα και μαρια η ιακωβου και αι λοιπαι συν αυταις ελεγον προς τους αποστολους ταυτα
11 These words seemed to them to be nonsense, and they didn’t believe them.
και εφανησαν ενωπιον αυτων ωσει ληρος τα ρηματα ταυτα και ηπιστουν αυταις
12 But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen lying by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.
{VAR1: [[ο } {VAR2: ο } δε πετρος αναστας εδραμεν επι το μνημειον και παρακυψας βλεπει τα οθονια μονα και απηλθεν προς εαυτον θαυμαζων το {VAR1: γεγονος]] } {VAR2: γεγονος }
13 Behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was sixty stadia from Jerusalem.
και ιδου δυο εξ αυτων εν αυτη τη ημερα ησαν πορευομενοι εις κωμην απεχουσαν σταδιους εξηκοντα απο ιερουσαλημ η ονομα εμμαους
14 They talked with each other about all of these things which had happened.
και αυτοι ωμιλουν προς αλληλους περι παντων των συμβεβηκοτων τουτων
15 While they talked and questioned together, Jesus himself came near, and went with them.
και εγενετο εν τω ομιλειν αυτους και συζητειν {VAR1: [και] } {VAR2: και } αυτος ιησους εγγισας συνεπορευετο αυτοις
16 But their eyes were kept from recognizing him.
οι δε οφθαλμοι αυτων εκρατουντο του μη επιγνωναι αυτον
17 He said to them, “What are you talking about as you walk, and are sad?”
ειπεν δε προς αυτους τινες οι λογοι ουτοι ους αντιβαλλετε προς αλληλους περιπατουντες και εσταθησαν σκυθρωποι
18 One of them, named Cleopas, answered him, “Are you the only stranger in Jerusalem who doesn’t know the things which have happened there in these days?”
αποκριθεις δε εις ονοματι κλεοπας ειπεν προς αυτον συ μονος παροικεις ιερουσαλημ και ουκ εγνως τα γενομενα εν αυτη εν ταις ημεραις ταυταις
19 He said to them, “What things?” They said to him, “The things concerning Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people;
και ειπεν αυτοις ποια οι δε ειπαν αυτω τα περι ιησου του ναζαρηνου ος εγενετο ανηρ προφητης δυνατος εν εργω και λογω εναντιον του θεου και παντος του λαου
20 and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
οπως τε παρεδωκαν αυτον οι αρχιερεις και οι αρχοντες ημων εις κριμα θανατου και εσταυρωσαν αυτον
21 But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened.
ημεις δε ηλπιζομεν οτι αυτος εστιν ο μελλων λυτρουσθαι τον ισραηλ αλλα γε και συν πασιν τουτοις τριτην ταυτην ημεραν αγει αφ ου ταυτα εγενετο
22 Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb;
αλλα και γυναικες τινες εξ ημων εξεστησαν ημας γενομεναι ορθριναι επι το μνημειον
23 and when they didn’t find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.
και μη ευρουσαι το σωμα αυτου ηλθον λεγουσαι και οπτασιαν αγγελων εωρακεναι οι λεγουσιν αυτον ζην
24 Some of us went to the tomb and found it just like the women had said, but they didn’t see him.”
και απηλθον τινες των συν ημιν επι το μνημειον και ευρον ουτως καθως {VAR2: και } αι γυναικες ειπον αυτον δε ουκ ειδον
25 He said to them, “Foolish people, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken!
και αυτος ειπεν προς αυτους ω ανοητοι και βραδεις τη καρδια του πιστευειν επι πασιν οις ελαλησαν οι προφηται
26 Didn’t the Christ have to suffer these things and to enter into his glory?”
ουχι ταυτα εδει παθειν τον χριστον και εισελθειν εις την δοξαν αυτου
27 Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.
και αρξαμενος απο μωυσεως και απο παντων των προφητων διερμηνευσεν αυτοις εν πασαις ταις γραφαις τα περι εαυτου
28 They came near to the village where they were going, and he acted like he would go further.
και ηγγισαν εις την κωμην ου επορευοντο και αυτος προσεποιησατο πορρωτερον πορευεσθαι
29 They urged him, saying, “Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over.” He went in to stay with them.
και παρεβιασαντο αυτον λεγοντες μεινον μεθ ημων οτι προς εσπεραν εστιν και κεκλικεν ηδη η ημερα και εισηλθεν του μειναι συν αυτοις
30 When he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave it to them.
και εγενετο εν τω κατακλιθηναι αυτον μετ αυτων λαβων τον αρτον ευλογησεν και κλασας επεδιδου αυτοις
31 Their eyes were opened and they recognized him; then he vanished out of their sight.
αυτων δε διηνοιχθησαν οι οφθαλμοι και επεγνωσαν αυτον και αυτος αφαντος εγενετο απ αυτων
32 They said to one another, “Weren’t our hearts burning within us while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?”
και ειπαν προς αλληλους ουχι η καρδια ημων καιομενη ην {VAR2: [εν ημιν] } ως ελαλει ημιν εν τη οδω ως διηνοιγεν ημιν τας γραφας
33 They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them,
και ανασταντες αυτη τη ωρα υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ και ευρον ηθροισμενους τους ενδεκα και τους συν αυτοις
34 saying, “The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon!”
λεγοντας οτι οντως ηγερθη ο κυριος και ωφθη σιμωνι
35 They related the things that happened along the way, and how he was recognized by them in the breaking of the bread.
και αυτοι εξηγουντο τα εν τη οδω και ως εγνωσθη αυτοις εν τη κλασει του αρτου
36 As they said these things, Jesus himself stood among them, and said to them, “Peace be to you.”
ταυτα δε αυτων λαλουντων αυτος εστη εν μεσω αυτων {VAR1: [[και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν]] } {VAR2: και λεγει αυτοις ειρηνη υμιν }
37 But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit.
πτοηθεντες δε και εμφοβοι γενομενοι εδοκουν πνευμα θεωρειν
38 He said to them, “Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts?
και ειπεν αυτοις τι τεταραγμενοι εστε και δια τι διαλογισμοι αναβαινουσιν εν τη καρδια υμων
39 See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit doesn’t have flesh and bones, as you see that I have.”
ιδετε τας χειρας μου και τους ποδας μου οτι εγω ειμι αυτος ψηλαφησατε με και ιδετε οτι πνευμα σαρκα και οστεα ουκ εχει καθως εμε θεωρειτε εχοντα
40 When he had said this, he showed them his hands and his feet.
{VAR1: [[και } {VAR2: και } τουτο ειπων εδειξεν αυτοις τας χειρας και τους {VAR1: ποδας]] } {VAR2: ποδας }
41 While they still didn’t believe for joy, and wondered, he said to them, “Do you have anything here to eat?”
ετι δε απιστουντων αυτων απο της χαρας και θαυμαζοντων ειπεν αυτοις εχετε τι βρωσιμον ενθαδε
42 They gave him a piece of a broiled fish and some honeycomb.
οι δε επεδωκαν αυτω ιχθυος οπτου μερος
43 He took them, and ate in front of them.
και λαβων ενωπιον αυτων εφαγεν
44 He said to them, “This is what I told you while I was still with you, that all things which are written in the law of Moses, the prophets, and the psalms concerning me must be fulfilled.”
ειπεν δε προς αυτους ουτοι οι λογοι μου ους ελαλησα προς υμας ετι ων συν υμιν οτι δει πληρωθηναι παντα τα γεγραμμενα εν τω νομω μωυσεως και τοις προφηταις και ψαλμοις περι εμου
45 Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures.
τοτε διηνοιξεν αυτων τον νουν του συνιεναι τας γραφας
46 He said to them, “Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer and to rise from the dead the third day,
και ειπεν αυτοις οτι ουτως γεγραπται παθειν τον χριστον και αναστηναι εκ νεκρων τη τριτη ημερα
47 and that repentance and remission of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem.
και κηρυχθηναι επι τω ονοματι αυτου μετανοιαν εις αφεσιν αμαρτιων εις παντα τα εθνη αρξαμενοι απο ιερουσαλημ
48 You are witnesses of these things.
υμεις μαρτυρες τουτων
49 Behold, I send out the promise of my Father on you. But wait in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”
και {VAR1: ιδου εγω εξαποστελλω } {VAR2: [ιδου] εγω αποστελλω } την επαγγελιαν του πατρος μου εφ υμας υμεις δε καθισατε εν τη πολει εως ου ενδυσησθε εξ υψους δυναμιν
50 He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands and blessed them.
εξηγαγεν δε αυτους {VAR2: [εξω] } εως προς βηθανιαν και επαρας τας χειρας αυτου ευλογησεν αυτους
51 While he blessed them, he withdrew from them and was carried up into heaven.
και εγενετο εν τω ευλογειν αυτον αυτους διεστη απ αυτων {VAR1: [[και ανεφερετο εις τον ουρανον]] } {VAR2: και ανεφερετο εις τον ουρανον }
52 They worshiped him and returned to Jerusalem with great joy,
και αυτοι {VAR1: [[προσκυνησαντες αυτον]] } {VAR2: προσκυνησαντες αυτον } υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ μετα χαρας μεγαλης
53 and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.
και ησαν δια παντος εν τω ιερω ευλογουντες τον θεον

< Luke 24 >