Job 3
1 After this Job opened his mouth, and cursed the day of his birth.
Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.
2 Job answered:
Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:
3 “Let the day perish in which I was born, the night which said, ‘There is a boy conceived.’
Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.
4 Let that day be darkness. Don’t let God from above seek for it, neither let the light shine on it.
Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.
5 Let darkness and the shadow of death claim it for their own. Let a cloud dwell on it. Let all that makes the day black terrify it.
Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.
6 As for that night, let thick darkness seize on it. Let it not rejoice among the days of the year. Let it not come into the number of the months.
Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.
7 Behold, let that night be barren. Let no joyful voice come therein.
Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.
8 Let them curse it who curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.
9 Let the stars of its twilight be dark. Let it look for light, but have none, neither let it see the eyelids of the morning,
Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;
10 because it didn’t shut up the doors of my mother’s womb, nor did it hide trouble from my eyes.
Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.
11 “Why didn’t I die from the womb? Why didn’t I give up the spirit when my mother bore me?
Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?
12 Why did the knees receive me? Or why the breast, that I should nurse?
Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?
13 For now I should have lain down and been quiet. I should have slept, then I would have been at rest,
Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,
14 with kings and counselors of the earth, who built up waste places for themselves;
Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,
15 or with princes who had gold, who filled their houses with silver;
Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;
16 or as a hidden untimely birth I had not been, as infants who never saw light.
Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.
17 There the wicked cease from troubling. There the weary are at rest.
Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.
18 There the prisoners are at ease together. They don’t hear the voice of the taskmaster.
Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.
19 The small and the great are there. The servant is free from his master.
Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.
20 “Why is light given to him who is in misery, life to the bitter in soul,
Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,
21 who long for death, but it doesn’t come; and dig for it more than for hidden treasures,
Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,
22 who rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?
Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?
23 Why is light given to a man whose way is hidden, whom God has hedged in?
Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?
24 For my sighing comes before I eat. My groanings are poured out like water.
Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;
25 For the thing which I fear comes on me, that which I am afraid of comes to me.
Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.
26 I am not at ease, neither am I quiet, neither do I have rest; but trouble comes.”
Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.
